eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
---|---|---|---|---|---|---|
Heinrich Heine | * Buch der Lieder, Traumbilder VIII | Germana | Arg-1401-696 | 2012-12-05 16:24 Manfred | nur tiun aldonu | |
Manfred Retzlaff | Libro de la kantoj, Sonĝobildoj, VIII | Esperanto | Arg-1402-696 | 2012-12-05 16:58 Manfred | nur tiun forigu |
Heinrich Heine, |
tradukita de Manfred Retzlaff |
Mi venas de mia sinjorin', |
Meznokta timemo plupelas min. |
Kaj kiam tombejon mi preteras, |
Trankvil-serioze ĝi min altiras. |
Albrilas de l' tombo-ŝton' al mi |
Tremante de l' plena lun' radi'; |
Ĝi lispas de l' tombo de l' muzikulo, |
Eliĝas el ĝi kiel pala nebulo. |
Sidigis sin sur la ŝtonon nun |
La muzikul' en la bril' de l' lun'. |
La kordojn de l' citro li akordigas, |
Kantante li voĉon kavecan aŭdigaa. |
Ĉu ĝin ankoraŭ konas vi, |
La kanton, kiun kantis ni |
En la minora gamo? |
Ĝojego ĝin nomas la anĝelar', |
Penego ĝi nomas la diablar', |
La homoj ĝin nomas amo! |
Apenaŭ fin-sonis la melodi', |
Malfermis sin tomboj ĉie ĉi. |
Aeraj figuroj nun supeniĝadas, |
Ĉirkaŭas la ulon kaj ĥore griĉadas: |
Amo, amo - tiu vort', |
Ĝi signifis por ni mort'. |
Ja grandegas ĝia forto, |
Kompatindas nia sorto. |
Konfuze ĝi hurlas tie ĉi, |
Ĝemegas kaj gratas kaj bruas ĝi. |
La frenezular' ĉirkaŭvagas malsaĝe |
La muzikulon ludantan sovaĝe. |
Brave, brave! Kun furor' |
Mi ordonis |
Kaj eksonis |
De l' sorĉvorto la sonor'. |
Multajn jarojn tie ĉi, |
En ĉambret' sen lumradi', |
En trankvilo kuŝas mi; |
Sed hodiaŭ gaju ni! |
Kun favor' - |
Vive estis ni stultuloj, |
Malraciaj subiĝuloj |
De freneza am-furor'. |
Nun neniu el ni hontu, |
Malenue vi rakontu, |
Kio alvenigis vin; |
Kiel pele |
Kaj anhele |
Ŝtreĉis nin la ĉas' de l' in'. |
Kaj el tiu cirklo elsaltas nun dume |
Malpeza magrulo kantante zume: |
Mi estis iam tajlor' |
Kun pinglo kaj kun tondil', |
Rapida ĉe la labor', |
Kun pinglo kaj kun tondil'. |
Sed venis de l' majstro filin' |
Kun pinglo kaj tondil', |
Kaj koren ŝi pikis min, |
Kun pinglo kaj kun tondil'. |
Ekridis tre gaje la demonar', |
Alia altretis al la ar': |
La Rinaldon Rinaldinon, |
Fijohanon, Orlandinon, |
La plej fian malnoblulon |
Mi rigardis modelulon. |
Enamiĝis kun honoroj |
Mi samkiel ĉi sinjoroj. |
Kaj plej bela sinjorin' |
Preskaŭ frenezigis min. |
Pro amoro mi ĝemegis, |
Kiam am' min konfuzegis, |
Mi ne povis teni min, |
Iris al la najbarin'. |
Policistoj ne komprenis, |
Ke mi sole tien venis, |
Ke allogis min amor', |
Ne la mono de l' sinjor'. |
Senkompataj ili estis |
Kaj perforte min arestis. |
La punej' akceptis min |
Kiel la patrina sin'. |
Kaj pri amo meditante |
Ŝidia tie mi ŝpinante, |
Ĝis forportis je la fin' |
Iam la diablo min. |
Ekridis tre gaje la demonar' |
Kaj tria nun venis al la ar'. |
Mi estis konata aktoro, |
La inojn amadis mi tre; |
Mi ludis kun ega fervoro, |
Spir-ĝemis multfoje: ho ve!. |
Plej bone mi ludis amadon; |
Mariino tre plaĉis al mi; |
Sed spite naturan gestadon |
Ne volis komprenis min ŝi. |
Sed kiam mi malespere |
Elvokis: Vi sanktulin'! |
Ponardeon mi prenis danĝere, |
Tre forte mi pikis min. |
Ekridis tre gaje la demonar', |
Kaj kvara nun venis al la ar'. |
Babile instruis la profesoro |
Kaj lia babilo dormigis min; |
Sed sole sopiris ja mia koro |
Al lis belega kaj dolĉa filin'. |
Ŝi ofte tre milde al mi kliniĝis, |
La floro de l' floroj, ho mia okul'! |
Sed tiu floro ja jam plukiĝis, |
De aĉa filistro, de riĉul'. |
Kaj tiam mi ĉiujn virinojn malbenis, |
Plenverŝis al mi la pokalon kun vin', |
Per herbo-diablo min ĝin venenis, |
Kaj el la mondaĉ' mi retiris min.1) |
Tre gaje ekridis la demonar', |
Kaj kvina alpaŝis al la ar'. |
La grafo tre pompis kaj gloris sin |
Per siaj juveloj kaj sia filin'; |
Sed liajn juvelojn ne volis mi, |
La bela filino allogis min pli. |
Gardata estis per servistar' |
La filineto kaj la juvelar'; |
Sed tio ĉi tute ne ĝenis min, |
Eskale mi volis viziti ŝin. |
Kaj kiam mi estis jam ĉe mia cel', |
Aperis sub mi la sinjor' de l' kastel'. |
"Pardonu, ĉu povas mi helpi vin?" |
Sarkasme li alparolis min. |
La grafo primokis kaj kaptis min, |
Kaj la servistar' amuzegis sin. |
"Mi volis nur al mia karulin'", |
Mi diris, sed tiuj ne kredis min. |
Kaj kiam la suno levis sin, |
Ĝi miris, kiam ĝi vidis min. |
Ĝi vidis min pendi en trankvil' |
Ĉe la kastelo sub pendumil'. |
Kaj gaje ekridis la demonar', |
Kaj sesa ekpaŝis al la ar'. |
Al ĉaso min pelis am-maltrankvil', |
Mi ĉirkaŭvagis kun la pafil'. |
Tre kave grataĉi de l' arbo ĝi: |
Deiĝu la kap' diris korvo al mi.2) |
"Se estus nur ie kolombet', |
Mi portus ĝin al la karulinet'" |
Tiele mi pensis kaj mia okul' |
Ĉirkaŭe rigardis en ĉiu angul'. |
Sed kiuj bekumas nun tie ĉi, |
Ĉu estas paret' de kolomboj gi? |
Miregis mi kun la streĉita ĉan', |
Sed kiun mi trovis en forsta kaban'? |
Kun fremda vir' mia karulin' |
Kunestis kaj tiu ĉi kisis ŝin. |
Kaj pafmortigis mi tiu ĉi, |
Ke kuŝis en sia sango li. |
Arestis mi ekzekutista ar', |
kondukis min poste tra la arbar'. |
De arbo la korvo kun raŭka kri' |
Grakadis: "Detranĉu la kapon de li!" |
Kaj gaje ekridis la demonar', |
Elpaŝis la violonist' el la ar'. |
Kanteton mi estas kantinta, |
De l' kantoj nun estas la fin'. |
Se l' kor' estas rompiĝinta, |
La kantoj retiras sin. |
Pliiĝis la freneza ridad', |
Turniĝis la pala ular' kiel rad', |
Batsonis de l' tur' la unua hor', |
Kaj tuj la demonar' estis for.3) |
Traduko de la Germana poemo "Buch der Lieder, Traumbilder VIII" de Heinrich Heine (*1797-12-13 - †1856-02-17) en Esperanton de Manfred Retzlaff (*1938-11-04). |
1) aŭ:\\Tiele de l' mond' mi retiris min. |
2) aŭ:\\Sen kap'! Sen kap'! diris korvo al mi. |
3) aŭ:\\Freneze ridadis la demonar'\\Kaj cirkle ŝvebadis la tuta ar';\\Sed tuj je la bat' de l' unua hor'\\Ĝi tomben refalis kaj estis for. |