| zum Ausdrucken exportieren: Hochformat (PDF) Querformat (PDF) | [alle Exportformate zeigen] |
| Verfasser [Vorname] | Titel | Sprache | Erscheinung | Kennung | letzte Änderung | Ansicht |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Friedrich Wilhelm Weber | * Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster | Deutsch | Arg-230-116 | 2004-01-31 00:45 Manfred | nur diese hinzufügen | |
| Manfredo Ratislavo | Dektritilio, ĉapitro 2, La monaĥejo | Esperanto | Arg-231-116 | 2004-01-31 18:02 Manfred | nur diese entfernen |
Friedrich Wilhelm Weber, |
| übersetzt von Manfredo Ratislavo |
| 1 Dolĉa kanto de l’ alaŭdo, |
| sur la montoj brila helo! |
| Kaj tra ĉiuj valoj blovas |
| mola vento de degelo. |
| 2 Gaje saltis riveretoj |
| en la valojn de la montoj, |
| la plaŭdado de la akvoj |
| sonis kvazaŭ sonĝrakontoj; |
| 3 pezaj sonĝoj kaj rakontoj |
| pri de l’ elfoj frosttremado, |
| pri ronkado de l’ gigantoj, |
| pri de l’ nanoj babilado. |
| 4 Ĉar la nego jam degelis, |
| blovis jam varmeta vento, |
| susuradis arbopintoj |
| en printempa antaŭsento. |
| 5 El la verdaj arbopintoj |
| jen elstaris la frontono, |
| tur’ kaj first’ de monaĥejo |
| Benedikta en la fono. |
| 6 Ĵuse saĝaj viroj venis |
| tien ĉi al la paganoj, |
| kun benvortoj sur la lipoj |
| kaj pacsignoj en la manoj; |
| 7 kun armilo pia, kiu |
| malfortulojn kuraĝigas, |
| kiu venkas la popolojn |
| kaj venkinte liberigas; |
| 8 Seriozaj viroj, kiuj |
| en mondmalestimo dura |
| sin dediĉis al preĝado, |
| laborad’, pensado nura; |
| 9 pacaj viroj sovaĝejojn |
| ekkulturi klopodantaj, |
| kaj animojn tre sovaĝajn,1) |
| novan kredon dissemantaj. |
| 10 Saĝe kaj senlace ili |
| konstruadis per segilo, |
| nivelilo, lod’, martelo, |
| adzo, trulo, mezurilo, |
| 11 ĝis elkonstruitaj estis |
| per diligentec’ ilia |
| domo kaj preĝejo firme |
| de l’ konvent’ Dektritilia. |
| 12 En malriĉo kaj trankvile, |
| discipline, obeeme |
| la arbegojn ili hakis |
| kaj fiherbojn laboreme. |
| 13 faris ili kontraŭ aproj |
| remparaĵojn latbarilajn, |
| por kreskigi en la valo |
| verdajn spikojn homutilajn; |
| 14 endevigis la riveron |
| en plektaĵon kaj en digojn, |
| greftis ili sudajn plantojn |
| sur acerbajn nordajn tigojn. |
| 15 Forte kreskis en ĝardeno |
| roz’, serpin’, akvilegio, |
| spicanet’, api’, lavendo, |
| abrotano kaj salvio. |
| 16 Kroma grundo kulturenda |
| estis, riĉa kaj profunda, |
| malfacile kulturebla, |
| tre sovaĝa, sed fekunda. |
| 17 Vere oni devis multon |
| ja kultivi kaj eltiri, |
| la fiherbojn kaj grimptigojn |
| elsarkadi kaj elŝiri! |
| 18 En lernejo la idaro |
| Saksa sidis klerigenda; |
| laborego estis tie |
| por ĉi tiuj ja farenda. |
| 19 Estis esplorenda sorĉo |
| de l’ romiaj runoj jena; |
| solvi tion estis tasko |
| kaj enigmo dornoplena! |
| 20 Poste plaĉa kopiado |
| de l’ literoj manskribitaj, |
| alta cel’, nur atingebla |
| por disĉiploj plej elitaj! |
| 21 Sed plej malfacile estis |
| ja, klarigi al kredontoj. |
| La mesaĝon de la kruco. |
| Dia vort’, hero-rakontoj, |
| 22 bonaj Kristo kaj Balduro, |
| la anĝeloj, elfoj helaj |
| ŝajnis al flavhararuloj |
| kelkaj esti same belaj. |
| 23 Nur lernantoj pli talentaj |
| estis plie edukataj, |
| kaj la sep liberaj artoj |
| al ĉi tiuj instruataj. |
| 24 Estis de l’ germana lingvo |
| sonoj pezaj, malgracilaj, |
| kiel la unuaj paŝoj |
| de infano malfacilaj. |
| 25 Flugis kvazaŭ sagrapide |
| de la Romianoj vortoj, |
| tranĉis akre kaj metale |
| kiel la armeaj fortoj. |
| 26 Akron ili donis ja al |
| logikaĵoj, interpretoj, |
| plenon, forton al retoroj, |
| rimojn, ritmojn al poetoj. |
| 27 Laŭdu la monaĥojn bravajn, |
| la maltimajn frokportintojn, |
| la de ĉiu bela scio |
| flegadintojn kaj gardintojn. |
| 28 Kion en antikvaj landoj |
| kantis la poetoj frue, |
| kion pensis filozofoj |
| por pli posta mond’ instrue; |
| 29 kion al profetoj iam |
| Dia la Spirit’ malkaŝis, |
| vortojn, verkojn de l’ Di-Filo, |
| kiam li surtere paŝis: |
| 30 zorgoplene kaj penege |
| de l’ monaĥoj manskribita, |
| en la kestoj abatejaj |
| kuŝis tio konservita. |
| 31 Ame estis rigardata |
| la trezoro kaj laŭdata, |
| kun modesta fiereco |
| al skribsperta hom’ montrata. |
| 32 Skribis vintre kaj somere |
| tion la monaĥoj piaj, |
| sekurigis porestonte |
| per laboroj tion siaj. |
| 33 Brilis la komencliteroj |
| ruge, blue, verde, ore, |
| riĉe estis ornamitaj |
| per folioj kaj perflore. |
| 34 Je la fino de la verko |
| petis la skribinto pia |
| kortuŝige, ke l’ leganto |
| preĝu por animo lia. |
| 35 Kiel militistoj nigraj, |
| runoj de l’ monaĥ-kunvenoj, |
| staris la literoj vice |
| sur la blankaj pergamenoj. |
| 36 Estis tiuj la soldatoj, |
| kiuj enbatale bravis |
| kaj belaĵojn de l’ antikvo |
| por la estontuloj savis! |
| 37 Se en verso de Homero |
| vin ektuŝas io kanta, |
| iu tre profunda sento, |
| vin aŭskulti deviganta; |
| 38 se la lasta romiano |
| vin admonas kunkolere, |
| ke la diojn vi honoru |
| kaj la virton amu vere; |
| 39 kiam forton kaj konsolon |
| trovas vi en la biblio, |
| kiam vi jam malesperis |
| kaj vin refreŝigas io; |
| 40 tiam je l’ konvent-soldatoj |
| pensu kun memoro danka, |
| je l’ latinaj nigraj runoj |
| sur la pergameno blanka! - |
| 41 Ankaŭ la laborojn krudajn |
| la monaĥoj faris sperte, |
| lancojn, arkojn kaj hakilojn |
| ili sciis uzi lerte, |
| 42 kiam estis forpelendaj |
| malamikoj bruligantaj |
| la kampfruktojn, au rabistoj |
| donacantojn priŝtelantaj, |
| 43 aŭ se estis en arbaro |
| elĉasenda por la festo |
| cervo dekseskorna aŭ ĉu |
| ulo kun harega vesto. -2) |
| 44 Paco- kaj batal-laborojn3) |
| ili faris ja konstante, |
| por la savo de l’ animoj |
| ĉiam same laborante. |
| 45 Ĉiutage alĉiele |
| himnoj kaj preĝad’ de tiuj |
| sonis pete pri eniro, |
| kaj por ili kaj por ĉiuj. |
| 46 Dolĉa kanto de l’ alaŭdo, |
| sur la montoj brila helo! |
| Kaj tra ĉiuj valoj blovis |
| mola vento de degelo. |
| 47 Pacaj, esperigaj floroj |
| kreskis ĉe l’ arbaraj randoj, |
| kaj ĝojigaj antaŭsentoj |
| iris tra la Saksaj landoj. |
| Übersetzung des deutschen Gedichtes "Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster" von Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05) ins Esperanto durch Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, *1938-11-04). |
| 1) aŭ pli konforme al la originalo: kaj animojn pli sovaĝajn, |
| 2) Tio estas apro. |
| 3) Pacajn kaj batal-laborojn |