Ludwig Lazarus Zamenhof,
La espero |
| |
| En la mondon venis nova sento, |
| tra la mondo iras forta voko; |
| Per flugiloj de facila vento |
| nun de loko flugu ĝi al loko. |
| |
| Ne al glavo sangon soifanta |
| ĝi la homan tiras familion; |
| Al la mond’ eterne militanta |
| ĝi promesas sanktan harmonion. |
| |
| Sub la sankta signo de l’ espero |
| kolektiĝas pacaj batalantoj, |
| Kaj rapide kreskas la afero |
| per laboro de la esperantoj. |
| |
| Forte staras muroj de miljaroj |
| inter la popoloj dividitaj; |
| Sed dissaltos la obstinaj baroj, |
| per la sankta amo disbatitaj. |
| |
| Sur neŭtrala lingva fundamento, |
| komprenante unu la alian, |
| La popoloj faros en konsento |
| unu grandan rondon familian. |
| |
| Nia diligenta kolegaro |
| en laboro paca ne laciĝos, |
| Ĝis la bela sonĝo de l’ homaro |
| por eterna ben’ efektiviĝos. |
| |
Verfasser dieses Esperanto-Gedichtes ist
Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro
Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14). |
