poezio.net - Gedicht

Verfasser [Vorname]	Titel	Sprache	Erscheinung	Kennung	letzte Änderung	Ansicht
Manfredo Ratislavo	Dektritilio, ĉapitro 2, La monaĥejo	Esperanto		Arg-231-116	2004-01-31 18:02 Manfred	nur diese entfernen
Friedrich Wilhelm Weber	* Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster	Deutsch		Arg-230-116	2004-01-31 00:45 Manfred	nur diese entfernen

Friedrich Wilhelm Weber, Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster		Friedrich Wilhelm Weber, Dektritilio, ĉapitro 2, La monaĥejo

		übersetzt von Manfredo Ratislavo

1 Süßer Schlag der Heidelerche,		1 Dolĉa kanto de l’ alaŭdo,
Sonnenschein auf allen Hügeln!		sur la montoj brila helo!
Tauwind sang, durch alle Schluchten		Kaj tra ĉiuj valoj blovas
Flog er rasch auf weichen Flügeln.		mola vento de degelo.

2 Lustig hüpften alle Brunnen		2 Gaje saltis riveretoj
Aus den Bergen durch die Bäume,		en la valojn de la montoj,
Um im Tale zu erzählen		la plaŭdado de la akvoj
Ihre langen Winterträume;		sonis kvazaŭ sonĝrakontoj;

3 Schwere Träume und der kleinen		3 pezaj sonĝoj kaj rakontoj
Zarten Elben frost’ges Schaudern		pri de l’ elfoj frosttremado,
Und der Riesen lautes Schnarchen		pri ronkado de l’ gigantoj,
Und der Zwerge kluges Plaudern.		pri de l’ nanoj babilado.

4 Denn der Schnee begann zu schmelzen,		4 Ĉar la nego jam degelis,
Bräunlich stand des Berges Gipfel,		blovis jam varmeta vento,
Und ein Frühlingsahnen rauschte		susuradis arbopintoj
Durch die grünen Tannenwipfel.		en printempa antaŭsento.

5 Aus den Tannenwipfeln ragte		5 El la verdaj arbopintoj
Eines Türmleins spitzer Kegel,		jen elstaris la frontono,
First und Giebel eines Klosters		tur’ kaj first’ de monaĥejo
Nach Sankt Benediktus’ Regel.		Benedikta en la fono.

6 Jüngst erst waren weise Männer		6 Ĵuse saĝaj viroj venis
Angelangt aus fremden Reichen,		tien ĉi al la paganoj,
Segensworte auf den Lippen,		kun benvortoj sur la lipoj
In der Hand des Friedens Zeichen;		kaj pacsignoj en la manoj;

7 In der Hand die fromme Waffe,		7 kun armilo pia, kiu
die mit Mut beseelt den Schwachen,		malfortulojn kuraĝigas,
Die durch Huld besiegt die Völker		kiu venkas la popolojn
Und besiegt, um frei zu machen;		kaj venkinte liberigas;

8 Ernste Männer, vielgeprüfte,		8 Seriozaj viroj, kiuj
Die in harter Weltverachtung		en mondmalestimo dura
Einsam sich der Arbeit weihten,		sin dediĉis al preĝado,
Dem Gebet und der Betrachtung;		laborad’, pensado nura;

9 Stille Siedler, die sich mühten,		9 pacaj viroj sovaĝejojn
Mit dem Spaten wilde Schluchten,		ekkulturi klopodantaj,
Wildre Herzen mit der Lehre		kaj animojn tre sovaĝajn,¹⁾
Lindem Samen zu befruchten.		novan kredon dissemantaj.

10 Klugen Sinns und unverdrossen		10 Saĝe kaj senlace ili
Bauten sie mit Lot und Waage,		konstruadis per segilo,
Winkelmaß und Säg’ und Hammer,		nivelilo, lod’, martelo,
Axt und Kelle, Tag’ auf Tage,		adzo, trulo, mezurilo,

11 Bis es ihrem Fleiß gelungen,		11 ĝis elkonstruitaj estis
Haus und Kirche fest zu gründen,		per diligentec’ ilia
Bis der Brunnen rauscht’ im Hofe		domo kaj preĝejo firme
Des Konvents zu Dreizehnlinden.		de l’ konvent’ Dektritilia.

12 In Gehorsam, Zucht und Armut		12 En malriĉo kaj trankvile,
Schafften still die tapfern Streiter:		discipline, obeeme
Reuteten des Urwalds Riesen,		la arbegojn ili hakis
Dorn und Farn und wüste Kräuter;		kaj fiherbojn laboreme.

13 Zogen Wall und Zaun und Hecke,		13 faris ili kontraŭ aproj
Hirsch und Keiler abzuwehren,		remparaĵojn latbarilajn,
Daß im Tale wohlumfriedet		por kreskigi en la valo
Grünten menschenholde Ähren;		verdajn spikojn homutilajn;

14 Zwängten ein den ungestümen		14 endevigis la riveron
Strom durch Pfahlgeflecht und Dämme,		en plektaĵon kaj en digojn,
Propften milde Südlandsreiser		greftis ili sudajn plantojn
Auf des Nordens herbe Stämme.		sur acerbajn nordajn tigojn.

15 Kräftig sproß im jungen Garten		15 Forte kreskis en ĝardeno
Akelei und Ros’ und Quendel,		roz’, serpin’, akvilegio,
Blasse Salbei, Dill und Eppich,		spicanet’, api’, lavendo,
Eberraute und Lavendel.		abrotano kaj salvio.

16 Aber noch ein andrer Acker		16 Kroma grundo kulturenda
Blieb den Vätern: reicher Boden,		estis, riĉa kaj profunda,
Tiefer Grund, doch schwer zu bauen		malfacile kulturebla,
Und voll heidnisch wilder Loden.		tre sovaĝa, sed fekunda.

17 Traun, da gab es viel zu rupfen,		17 Vere oni devis multon
Viel zu zähmen und zu zanken,		ja kultivi kaj eltiri,
Viel zu zerren und zu zupfen		la fiherbojn kaj grimptigojn
An den ungezognen Ranken!		elsarkadi kaj elŝiri!

18 Auf den braunen Eichenbänken		18 En lernejo la idaro
Saß die Brut der Sachsenrecken,		Saksa sidis klerigenda;
Junge Bären; Riesenarbeit,		laborego estis tie
War’s, sie bildend zu belecken.		por ĉi tiuj ja farenda.

19 Erstlich galt’s, der Römerrunen		19 Estis esplorenda sorĉo
Fremden Zauber zu ergründen:		de l’ romiaj runoj jena;
O ein dornenvolles Rätsel,		solvi tion estis tasko
Dessen Lösung kaum zu finden!		kaj enigmo dornoplena!

20 Dann gefällig nachzubilden		20 Poste plaĉa kopiado
All die wunderlichen Zeichen:		de l’ literoj manskribitaj,
Hohes Ziel, nur auserwählten		alta cel’, nur atingebla
Fingerkünstlern zu erreichen!		por disĉiploj plej elitaj!

21 Doch am schwersten war’s, des Kreuzes		21 Sed plej malfacile estis
Milde Botschaft zu erklären,		ja, klarigi al kredontoj.
Denn gar manchen Flachskopf dünkten		La mesaĝon de la kruco.
Gotteswort und Heldenmären,		Dia vort’, hero-rakontoj,

22 Weißer Christ und weißer Balder,		22 bonaj Kristo kaj Balduro,
Lichte Engel, lichte Elben,		la anĝeloj, elfoj helaj
Jüngerschaft und Heerbannstreue		ŝajnis al flavhararuloj
Ganz dasselbe, ganz dieselben.		kelkaj esti same belaj.

23 Nur begabtre Schüler wurden		23 Nur lernantoj pli talentaj
Höhern Zwecken zugeleitet		estis plie edukataj,
Und die sieben freien Künste		kaj la sep liberaj artoj
lehrhaft ihnen ausgedeutet.		al ĉi tiuj instruataj.

24 Schwer und ungelenkig waren		24 Estis de l’ germana lingvo
Noch der deutschen Zunge Laute,		sonoj pezaj, malgracilaj,
Gleich den ersten Schritten eines		kiel la unuaj paŝoj
Hünenkinds im Heidekraute.		de infano malfacilaj.

25 Rasch indes wie ehrne Pfeile		25 Flugis kvazaŭ sagrapide
Klingend flog das Wort der Römer		de la Romianoj vortoj,
Von den Lippen kurz und schneidig		tranĉis akre kaj metale
Wie das Schwert der Weltbezähmer.		kiel la armeaj fortoj.

26 Willig bot es knappe Schärfe		26 Akron ili donis ja al
Logikern und Exegeten,		logikaĵoj, interpretoj,
Kraft und Fülle den Rhetoren,		plenon, forton al retoroj,
Reim und Rhythmen den Poeten.		rimojn, ritmojn al poetoj.

27 Preis den braven, schwarzen Mönchen,		27 Laŭdu la monaĥojn bravajn,
Preis den wackern Kuttenträgern,		la maltimajn frokportintojn,
Alles menschlich schönen Wissens		la de ĉiu bela scio
Frommen Hütern, treuen Pflegern!		flegadintojn kaj gardintojn.

28 Was auf Hellas’ blauen Bergen,		28 Kion en antikvaj landoj
Was einst am Tyrrhenermeere		kantis la poetoj frue,
Dichter sangen, Denker dachten		kion pensis filozofoj
Später Welt zu Lust und Lehre;		por pli posta mond’ instrue;

29 Was der Geist geweihten Sehern		29 kion al profetoj iam
Offenbart in Sturm und Stille,		Dia la Spirit’ malkaŝis,
Wort und Werk des Gottessohnes,		vortojn, verkojn de l’ Di-Filo,
Als er ging in Manneshülle:		kiam li surtere paŝis:

30 Von der Mönche Hand geschrieben		30 zorgoplene kaj penege
Blatt auf Blatt mit Müh’ und Sorgen,		de l’ monaĥoj manskribita,
In den Truhen der Abteien		en la kestoj abatejaj
Lag es liebevoll geborgen.		kuŝis tio konservita.

31 Zärtlich ward der Schatz betrachtet,		31 Ame estis rigardata
Mit bescheidnem Stolz gepriesen,		la trezoro kaj laŭdata,
Und als Klosterhort dem fremden		kun modesta fiereco
Schrifterfahrnen Mann gewiesen.		al skribsperta hom’ montrata.

32 Solch ein kostbar Gut zu sichern,		32 Skribis vintre kaj somere
Treu dem künftigen Geschlechte,		tion la monaĥoj piaj,
Schrieben sie, die braven Mönche,		sekurigis porestonte
Sommertag und Winternächte.		per laboroj tion siaj.

33 Rot und blau und grün und golden		33 Brilis la komencliteroj
Schimmerten die Anfangslettern,		ruge, blue, verde, ore,
Reich umrankt von Blumendolden		riĉe estis ornamitaj
Und von traumhaft bunten Blättern.		per folioj kaj perflore.

34 Rührend bat der fromme Schreiber		34 Je la fino de la verko
An des Werkes langem Ende,		petis la skribinto pia
Daß man seiner armen Seele		kortuŝige, ke l’ leganto
Des Gebets Almosen spende.		preĝu por animo lia.

35 Trutziglich, wie schwarze Krieger,		35 Kiel militistoj nigraj,
Lanzenknechte der Konvente,		runoj de l’ monaĥ-kunvenoj,
Standen Glied an Glied die Runen		staris la literoj vice
Auf dem weißen Pergamente.		sur la blankaj pergamenoj.

36 Ja, sie sind’s, die schwarzen Krieger,		36 Estis tiuj la soldatoj,
Die von einer weggestürmten		kiuj enbatale bravis
Schönheitswelt die letzten Inseln		kaj belaĵojn de l’ antikvo
Rettend vor den Wogen schirmten!		por la estontuloj savis!

37 Weht dir aus des Mäoniden		37 Se en verso de Homero
Sängen, wie aus Meeresrauschen,		vin ektuŝas io kanta,
Tiefes unerkanntes Sehnen,		iu tre profunda sento,
Das dich zwingt zum Weiterlauschen;		vin aŭskulti deviganta;

38 Mahnt der Zorn des letzten Römers,		38 se la lasta romiano
Gott und Vaterland zu ehren,		vin admonas kunkolere,
Drängt er, vor dem Bild des Lasters		ke la diojn vi honoru
Dich, der Tugend anzuschwören;		kaj la virton amu vere;

39 Strömt dir aus dem Buch der Bücher		39 kiam forton kaj konsolon
Kraft und Trost im Kampfgewühle		trovas vi en la biblio,
Wie dem matten Wüstenwaller		kiam vi jam malesperis
Aus des Palmenquelles Kühle:		kaj vin refreŝigas io;

40 Sei gedenk der wetterfesten		40 tiam je l’ konvent-soldatoj
Lanzenknechte der Konvente,		pensu kun memoro danka,
Sei gedenk der schwarzen Krieger		je l’ latinaj nigraj runoj
Auf dem weißen Pergamente! -		sur la pergameno blanka! -

41 Auch zu rauherm Dienste stählten		41 Ankaŭ la laborojn krudajn
Die Geschornen ihre Kräfte:		la monaĥoj faris sperte,
Schicklich wußten sie zu führen		lancojn, arkojn kaj hakilojn
Bogen, Beil und Lanzenschäfte,		ili sciis uzi lerte,

42 Waren Feinde zu verjagen,		42 kiam estis forpelendaj
Die des Feldes Frucht verbrannten,		malamikoj bruligantaj
Oder Räuber, die der frommen		la kampfruktojn, au rabistoj
Spendebringer Weg verrannten;		donacantojn priŝtelantaj,

43 Oder war ein Festtagsbraten		43 aŭ se estis en arbaro
Zu erpirschen in den Forsten,		elĉasenda por la festo
Sei’s ein stolzer Sechzehnender,		cervo dekseskorna aŭ ĉu
Sei’s ein Bursch mit Wehr und Borsten. -		ulo kun harega vesto. -²⁾

44 Also übten sie beständig		44 Paco- kaj batal-laborojn³⁾
Friedenswerk und Kampfespflichten,		ili faris ja konstante,
Doch der Arbeit für der Seele		por la savo de l’ animoj
Heil vergaßen sie mitnichten.		ĉiam same laborante.

45 Früh und spät zum Himmel schallte		45 Ĉiutage alĉiele
Ihrer Hymnen und Gebete		himnoj kaj preĝad’ de tiuj
Bange Klage, die für alle		sonis pete pri eniro,
Und für sie um Einlaß flehte. -		kaj por ili kaj por ĉiuj.

46 Süßer Schlag der Heidelerche,		46 Dolĉa kanto de l’ alaŭdo,
Sonnenschein auf allen Hügeln!		sur la montoj brila helo!
Tauwind sang, durch alle Schluchten		Kaj tra ĉiuj valoj blovis
Flog er rasch auf weichen Flügeln.		mola vento de degelo.

47 Friedensboten, Himmelschlüssel		47 Pacaj, esperigaj floroj
Sprossen auf der jungen Aue,		kreskis ĉe l’ arbaraj randoj,
Und ein frohes Frühlingsahnen		kaj ĝojigaj antaŭsentoj
Rauschte durch die Sachsengaue.		iris tra la Saksaj landoj.

Verfasser dieses deutschen Gedichtes ist Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05).		Übersetzung des deutschen Gedichtes "Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster" von Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, 1813-12-25 - †1894-04.05) ins Esperanto durch Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, 1938-11-04).

		1) aŭ pli konforme al la originalo: kaj animojn pli sovaĝajn,
		2) Tio estas apro.
		3) Pacajn kaj batal-laborojn

Friedrich Wilhelm Weber,Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster

Friedrich Wilhelm Weber,Dektritilio, ĉapitro 2, La monaĥejo

Friedrich Wilhelm Weber,
Dreizehnlinden, Kapitel 2, Das Kloster

Friedrich Wilhelm Weber,
Dektritilio, ĉapitro 2, La monaĥejo