Joachim Gießner,
Noktmeza sun' |
| |
| Vesperas la tago, krepuskas ĉiel', |
| kaj alte ekbrilas jen stelo post stel'. |
| Ĉu vintro, somero, sur mont' aŭ ĉe l'mar', |
| laŭ leĝo eterna ruliĝas la jar'. |
| |
| Kaj pasas la tempo en sudo kaj nord' |
| laŭ kosmaj reguloj, laŭ senfina ord'. |
| Feliĉa la hom', kiun gvidas fortun' |
| al norda somero, al meznokta sun'. |
| |
| La ŝipo alvenas en nordnorda fjord', |
| fiŝistaj dometoj ĉirkaŭe sur bord'. |
| Malfrue vespere sur pinto de mont' |
| vagadas rigard' ĝis la marhorizont'. |
| |
| Ne horon ĝis fino de l'tag' daŭros nur, |
| sed pompas ĉiel' en bluruĝa purpur'. |
| Radiojn brulflavajn en luma kolor' |
| elĵetas la suno, ĉiela dekor'. |
| |
| Kaj ĝi, la reĝino de l'tag' kaj ĉiel', |
| ĝi super la mar' ŝvebas kvazaŭ fabel' |
| kaj flamspeguliĝas sur mara surfac', |
| rakontas al hom' pri la plej alta grac'. |
| |
| Dum laŭdas apude plengorĝe la merl' |
| jubile la lumon per ĝojkanta perl', |
| formikoj sin plagas en streĉa labor', |
| utilas favoron de lumplena hor'. |
| |
| Ekgrimpas la sun' jam por novtaga rond' |
| kaj portos la lumon jen ĉirkaŭ la mond'. |
| Ruĝfajraj nubstrioj ŝanĝiĝas al flav', |
| ĉarmega mirakla kolorluda rav'. |
| |
| Feliĉa la hom', kiun gvidas fortun' |
| al norda somero, al meznokta sun'. |
| |
Verfasser dieses Esperanto-Gedichtes ist
Joachim Gießner (*1913-12-23 -
†2003-11-25). |
