Poezio
piece of old paper
Esperanto Englisch Deutsch
Begrüßungsseite Manfredo † Liste der Gedichte Liste der Übersetzungen Liste der Dichter Poezio in Zahlen Einloggen
 zum Ausdrucken exportieren: Hochformat (PDF) Querformat (PDF) | [alle Exportformate zeigen]
Verfasser  [Vorname] Titel Sprache Erscheinung Kennung letzte Änderung Ansicht
Christian Wilster Bonden og hans Søn Dänisch Arg-1074-536 2013-02-10 19:26 Manfred nur diese entfernen
Christian Fürchtegott Gellert * Der Bauer und sein Sohn Deutsch Arg-1068-536 2013-02-10 19:41 Manfred nur diese hinzufügen
Hans Erik Jensen La kamparano kaj lia filo Esperanto 1951-06-07 Arg-1072-536 2013-02-10 19:30 Manfred nur diese entfernen

Christian Fürchtegott Gellert,
Bonden og hans Søn

 

Christian Fürchtegott Gellert,
La kamparano kaj lia filo

 
übersetzt von Christian Wilster   übersetzt von Hans Erik Jensen
 
En Bondeknøs, som hedde Hans,   Johano, juna kamparan'
Der havde været udenlands   post eksterlanda por la san'
Med Herremandens Søn et Aar,   vojaĝo kun nobela fil'
Kom hjem til Faders Fæstegaard,   al sia patra domicil'
Og i den lille Bondebye   revenis kaj en la vilaĝ'
Fortalte han nu stolt og krye   fieris li pro la vojaĝ';
Til Fryd for Store som for Smaae,   por ĉies ĝoj' rakontis li
Om hvad i fremmed Land han saae;   pri eksterlando pli kaj pli.
Men skjøndt en Deel deraf var sandt,   Sed kvankam parto estis ver',
Var der dog meget Løgn iblandt;   mensog' abundis sen moder'.
Thi to Ting læres let paa Reise,   Vojaĝo du kapablojn donas:
At lyve grovt og høit at kneise;   Mensogas ni kaj fanfaronas!
Og Hans forstod saa stærkt at lyve,   Ne malpli lerte Hans mensogis
Som Hest kan rende, Fugl kan flyve.   ol besto kuras, birdo flugis.
En Maanedstid omtrent forgik,   Monato pasis, tiam li
Da Knøsens Fader Frederik   pro certa grava komisi'
I næste Kjøbsted Ærind fik,   de l'patro nun en kompani'
Og med sin kloge Søn han gik   promenis al la urb' kun li.
Derhen en aarle Morgenstund.   Foriris ili en maten'
 
Paa deres Vei de saae en Hund,   kaj vidis hundon dum promen'.
Og det var godt, at den var bunden,   Feliĉe ligis ĝin kateno,
Thi baade glubsk og stor var Hunden.   minacis ĝi kun mordmieno.
"En svær Krabat," var Bondens Ord,   "Jen monstro!" diris Frederik'
Da frem af Huus med Bjæf den foer.   por ĝia bruo kaj mimik'.
"O Bagateller!" udbrød Hans,   "Ho, bagatel'!" respondis Hans,
"Ifjor da jeg var udenlands,   "pasintan jaron fore trans
Jeg saae en Hund, jeg aldrig Mage,   la lim' mi grandan hundon vidis,
Har seet til Hund i mine Dage.   kaj vere mi pro ĝi ne ridis!
Tæt ved Berlin den kom imod mig,   Mi ĉe Stetino ĝin renkontis;
Først blev jeg bange, men jeg stod mig —   ektimis mi, sed ĝin alfrontis!
I kjender vel Berlin af Navn,   Stetino - eble kredas vi:
Og troer den er som Kjøbenhavn,   al Kopenhag' egalas ĝi,
Jo Pyt! saasandt som her jeg gaaer,   Ho ne! al mi nur fidu vi -
Ti Gange større knap forslaaer;   dekoble granda, eble pli!
Den Hund, som sagt, den var saa stor,   La hundo, kiun vidis mi -
Ja! I kan troe mig paa mit Ord,   al mia vorto kredu vi -
Jeg selv, som saae den, veed det bedst,   almenaŭ estis - ho, fatal'! -
Den var saa stor som nogen Hest."   egale granda kun ĉeval'!"
Da svared Bonden: "ærlig talt,   De l'patro sonis la respond':
Det undrer mig, skjøndt overalt   "Mirinde - kvankam en la mond'
I denne Verden rundtomkring   tre strangajn aĵojn vidas ni;
Man seer saa mærkelige Ting,   okulon propran fidas ni
At man sit eget Øie knap vil troe.   apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'.
Vi gaae nu for Exempel til en Broe,   Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'.
I mindre end en Time vi den naae,   Ni ĝin atingos post malpli ol hor'
 
Og over Broen vi nødvendig maae.   - al ni neevitebla koridor'.
Paa denne ligger der en Steen,   Sur ĝi troviĝas granda ŝton';
Og over den man brække maa sit Been,   al ni ĝi rompas kruron sen pardon',
Naar man har løiet samme Dag,   se ni mensogis dum la tag' -
Det er en vis og afgjort Sag."   jen vero - kaj neniel blag'!"
Saasnart han hørte disse Ord,   Aŭdinte tion tuj la fil'
En Skræk ham strax i Blodet foer;   ektimis kaj pro maltrankvil'
Om Ørene blev Knøsen heed,   la sango kuris al la kap',
Af Panden sprak ham Angstens Sved.   li ŝvitis pro angora frap'.
Da raabte han: "hør, Fader kjær!   Li kriis: "Paĉjo, kara vi,
At gaae saa stærkt er ikke værd,   tro forte ne rapidu ni!
I er en gammel Mand og svag,   Por maljunulo la veter'
Det er saa grumme varmt idag,   tre varma estas ja danĝer'!
Og man maa spare sine Kræfter.   La forton oni devas ŝpari
Jeg gaaer just nu, og tænker efter,   kaj pripensadi, kion fari.
Thi naar jeg mig besinder ret,   Se pri la hundo pensas mi,
Saa var den tydske Hund ei slet   ne tiom granda estis ĝi,
Saa stor som jeg fortalte før,   kiom rakontis mi al vi,
Ja mestendeels jeg sværge tør,   sed certe estis ĝi malpli -
Den var ei større end en Koe,   egalis eble kun bovin',
Men dog en prægtig Hund, min Troe!"   sed tamen hundo de kulmin'!"
Og atter gamle Frederik   Denove ili laŭ la voj'
Med Sønnen hen ad Veien gik.   iradis, sed sen granda ĝoj',
Dog Knøsen havde ingen Roe;   ĉar la junulon la rakont'
Bestandig den fordømte Broe   maltrankviligis, kaj la pont'
Omkring i Hovedet ham løb;   konfuzon faris pli kaj pli,
Lidt efter lidt, da gav han Kjøb;   kaj pro la timo cedis li;
Thi hvem vil ikke gjerne spare   ni ĉiuj ja volonte savas
De kjære Been for Bræk og Fare?   la krurojn, se ni sanajn havas.
Og Hans, som sine spare gad,   Johano tial pro la krur'
Udbrød: "hør, Fader! veed I hvad?   elkriis: "Paĉjo, vorton nur!
Jeg tænker idelig paa Hunden,   Mi pensas daŭro pri la hundo,
Vel var den stor, men dog i Grunden   sed pro la vero ĝis la fundo
Ei nær saa stor, ja neppe halv,   mi diras al vi en konfid':
Den var ei større end en Kalv."   Egalis ĝi nur kun bovid'."
 
De atter frem ad Veien gik,   Sed baldaŭ en la horizont'
Og Broen snart i Sigte fik.   videbla estis nun la pont'.
Da haglede den vaade Sved   Por timo fluis al Johan'
Ad Bondeknøsens Lemmer ned,   laŭ lia haŭto ŝvitfontan'.
Og just som de sig Broen nærmed,   Nun kaptis li pro la efiko
Da trak han sin Papa i Ærmet,   la patron forte je l'maniko,
Og raabte i sin store Knibe:   kaj kriis li en malespero:+
"Hør, Faer! I kan da vel begribe,   "Ho, paĉjo, nun mi en sincero
Jeg vilde gjøre Løier kun.   onfesas, ke mi ŝercis nur;
Hvad jeg fortalte om den Hund,   kaj tio, kion por plezur'
Som jeg engang i Tydskland saae,   rakontis pri la hundo mi,
Det var ei saadan at forstaae;   ja estis nura fantazi'.
Den var saasandt jeg hedder Hans,   Similis ĝi ja laŭ la ver'
Omtrent som Hunde her tillands."   la hundojn sur la hejma ter'."
 
Nu Knøs og Bonde begge To   Transpasis ili sen danĝer'
Kom heldig over denne Broe;   la ponton de mensog' kaj ver'.
Ei Knøsen stødte sig paa Steen,   La fil' ne pro la fanfaron'
Ei heller brak han sine Been,   la kruron rompis sur la ŝton'.
Men reent hans Lyvelyst forsvandt,   Sed velkis lia fantazi',
Og siden talte han saa sandt,   kaj ĉe la vero restis li.
At Ingen skulde troet om Hans,   Li ne similis plu al dando
Han havde været udenlands.   estinta en la eksterlando.
 
Übersetzung des deutschen Gedichtes "Der
Bauer und sein Sohn" von Christian
Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio
Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12)
ins Dänische durch Christian Wilster.

La dana poeto Christian Wilster verkis
tiun ĉi fablan poemon laŭ la poemo "Der
Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott
Gellert (germana poeto, vivinta 04.07.1715
- 13.12.1769).
 
 
   
 
    Übersetzung des deutschen Gedichtes "Der
Bauer und sein Sohn" von Christian
Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio
Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12)
ins Esperanto durch Hans Erik Jensen
(†1973-06-18) in 1951-06-07.

Tiu ĉi traduko estis publikigita en la
revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg
Esperantoforening (Danujo).