poezio.net - Poem

author [first name]	title	language	publication	id code	last modification	view
Friedrich Wilhelm Weber	* Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe	German		Arg-232-117	2015-02-11 18:29 Manfred	only this remove
Manfredo Ratislavo	Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto	Esperanto		Arg-233-117	2015-02-11 18:36 Manfred	only this remove

Friedrich Wilhelm Weber, Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe		Friedrich Wilhelm Weber, Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto

		translated by Manfredo Ratislavo

1.		1.

1 Elmar, Herr vom Habichtshofe,		1 Diris la sinjor' Elmaro
Sprach zu seinem Jagdgesinde:		al ĉasista aro sia:
"Gute Meute, gute Beute;		"Vi pendigu la ĉasaĵon
Hängt den Bären an die Linde!		al la arbo, la tilia!

2 Achtet auf das Waidgeräte		2 Zorgu por la ĉasilaro
Und besorgt die müden Hunde,		kaj la hundoj", li admone
Dann euch selbst; mich will bedünken,		diris, "poste vi mem manĝu,
Daß euch wohl der Imbiß munde.		la manĝaĵo gustas bone.

3 Drauf zerwirkt den braunen Riesen,		3 Lerte tiam tiu urso
Aber mit geschickten Händen!		estu de vi distranĉota,
Schont den Pelz; nach Bodinkthorpe		ke la fel' ne difektiĝu,
Will ich ihn zum Grafen senden.		estu ĝi al graf' sendota.

4 Dem der ungeschlachte Brummer		4 al la grafo minacita
Jüngst die Heimkehr abgeschnitten,		de ĉi tiu best' survoje,
Als der Alte mit der Tochter		kiam tiu kun filino
Spät vom Eschenberg geritten.		sia hejmen rajdis foje.

5 Heute fand er seinen Meister!		5 Mi hodiaŭ venkis tiun!
Stolzer Bursch, er schlug sich wacker,		Brave ĝi ja sin defendis
Bis ihm an der Gurgel hingen		kontraŭ mia hundoj, kiuj
Greif und Kneif, die grimmen Packer.		al ĝi ĉe la gorĝo pendis.¹⁾

6 Traun, ich hätt' ihn laufen lassen,		6 Mi ja estus domaĝinta
Ihn, den Herrn von Wald und Heide,		lin, la reĝon de l' arbaro,
Doch dem Wegelagrer stieß ich		sed tranĉile mi mortigis
Rasch ins Herz die blanke Scheide.		lin pro lia malbonfaro.

7 Mocht' er sich mit Männern zerren,		7 Se kun viroj aŭ kun hundoj
Mocht' er sich mit Hunden necken:		ja batalus li pro io:²⁾
Allzu bärenhafte Laune		Sed timigi knabineton,
War's, ein Mädchen zu erschrecken."		tro kaprica estis tio!"

8 Elmar grüßte mit der Lanze		8 Salutinte per la lanco
Und, gefolgt von Waidmannsrufen,		Suprensaltis nun Elmaro
Sprang er aus dem Kreis der Jäger		al la halo, dum sonadis
Schnell hinan des Saales Stufen.		vokoj de la ĉasistaro.

9 Höher hob sich heut des Jünglings		9 Plie nun la brusto larĝa
Breite Brust vom frischen Gange,		levis sin de la junulo,
Heller war sein blaues Auge,		estis ruĝa lia vango
Voller dier gebräunte Wange.		kaj pli hela la okulo.

10 Schüttelnd die betauten Locken,		10 Kapskuante siajn buklojn
Schritt er durch die große Halle,		paŝis li tra l' halo ombra,
Fast erschreckt vom düstern Schweigen		timetigis liaj paŝoj
Und des Schritts verlornem Schalle.		lin en la silento sombra.

11 Wo sich einst die schildgewiegte		11 Kie iam en la domo
Falkenbrut des Spiels erfreute,		ludis la idar' petola,
Stand am kalten Herd des Hauses		tie ĉe l' malvarma forno
Letzter Sproß vereinsamt heute.		staris li nun tute sola.

12 Um ihn her, an düstern Wänden		12 Ĉirkaŭ li, ĉe sombraj muroj,
Wisenthörner, Hirschgeweihe,		urskranioj kaj ĉasiloj,
Bärenschädeel, Schwert und Lanze,		cervkornaroj, bizonkornoj,
Helm und Brünne, Reih' an Reine.		granda aro de armiloj.

13 Eichne Säulen, eichne Sparren,		13 Kverkaj vandoj, kverkaj traboj,
Eichner Boden, eichnes Schauer:		kverka planko estis tie,
All ein Wald, doch still und öde,		kiel en arbar' soleca
All ein Wald in Wintertrauer.		vintra tristo regis ĉie.

2.		2.

14 Wo die Brucht durch Schilf und Erlen		14 Kie fluas tra fragmitoj
Rieselt und zum Drosselsange		kaj fraksenoj rivereto
Dunkle Runenlaute murmelt,		murmuranta ion, kuŝis
Lag der Hof am Hügelhange.		la kortdomoj ĉe monteto

15 Unter Linden, unter Ulmen		15 sub tilioj kaj sub ulmoj,
Und des Strohdachs warmen Schwingen,		kun la larĝaj pajltegmentoj
Die, mit Lauch und Moos bewachsen,		musk-kovritaj, kiuj ŝirmis
Breit und schirmend niederhingen.		kontraŭ ĉiuj fortaj ventoj.

16 Bau an Bau. Von bunten Giebeln		16 Estis ĉevalkapoj lignaj
Nickten nach dem Brauch der Alten		sur la gabloj de la domoj,
Holzgeschnitzte Pferdeköpfe,		laŭ la moro de l' praavoj,
Wicht und Kobold fernzuhalten.		por deteno de la gnomoj.

17 Weit erstreckten sich des Hauses		17 Etendiĝis kampoj, forstoj
Kämpe, Wälder, Ackerbreiten;		de la kort' ĝis malproksimo,
Bergesfirst und rinnend Wasser		estis akvoj kaj montfirstoj
schied die Mark seit Väterzeiten. -		de l' pratemp' terena limo. -

18 Als der Wandersturm vom Osten		18 Kiam la popolmigradoj
Über Deutschlands Felder brauste,		ŝtormis el la oriento
Volk auf Volk wie Meeresflutener		tra l' germanaj kampoj kiel
Zornig durcheinanderzauste;		sur la maro ega vento,

19 Als die harten Bernsteinfischer		19 kiam el la nordo suden
Welschlands dunkle Trauben pflückten,		iris la sukcenfiŝistoj,
Und des Spessarts rauhe Jäger		la romiajn valoraĵojn
Sich mit Römerringen schmückten:		rabis la Spesart-ĉasistoj,

20 Unentwegt auf freier Hufe		20 kiel firmaj kverkoj sidis
Grundentsprosssen, grundverwachsen,		sur liberaj grundoj tie
Wurzelfest wie seine Eichen		tiu nobla Saksa gento,
Saß der edle Stamm der Sachsen.		vivis ĉiam tradicie.

21 Stetig bauten sie die Scholle,		21 Kultivadis ili agrojn,
Hüteten auf brauner Heide		paŝtis ŝafojn sur paŝtejoj,
Sorgsam Bien' und Schaf und zogen		zorge bredis ili bovojn
Rind und Roß auf Trift und Weide.		kaj ĉevalojn sur herbejoj;

22 Übten wie die Väter taten,		22 laŭ prapatra mor' ekzercis
Sprung und Wurf und Lanzenbrechen		salton, ĵeton kaj defendon,
Oder griffen rasch zum Eisen,		prenis tuj armilon feran,
Freveltat und Schimpf zu rächen;		venĝi krimon aŭ ofendon;

23 Brauten Met und zechten tapfer,		23 faris ili medon sian,
Trotztene auf der Jagd den Wettern,		ĉasis en arbaroj spite,
Und am heil'gen Opferkessel		servis ĉe ofer-kaldronoj
Dienten sie den alten Göttern.		la malnovajn diojn rite.

24 Stetig auf dem Habichtshofe		24 Sur la Akcipitra korto,
Unter ihres Saales Balken		en la domo familia,
An derselben Feuerstätte		loĝis jam la Falkaj filoj
Hausten, Sohn auf Sohn, die Falken,		longe, unu post alia,

25 Ehrenreich und unverworren,		25 Maldisturbe kaj honore,
Bis am Rhein der Brand erglühte,		ĝis ĉe l' Rejno incendiĝis
Der, gewälzt von Berg zu Bergen,		brulo, kiu mont-al-monte
Durch die Sachsendörfer sprühte.		tra Saksujo traruliĝis.

26 Krieg mit Karl! Die Mütter klagten.		26 Ho, milit' kun Karl', la Franko!
Krieg! Es freuten sich die Aare;		Ho, milit'! Patrinoj plendis.
Krieg den Göttern, Krieg den Menschen,		Ho, milit'! Dum tridek jaroj
Krieg durch dreißig lange Jahre!		sin Saksujo ja defendis!

27 Alfrik, Elmars Vater, brachte		27 Tre vundiĝis en batal' la
Wunden heim und bitt're Schmerzen,		patro de Elmar', doloro
Heiße Wunden, tiefe Wunden,		lin turmentis tre, sed plie
Doch die tiefste saß im Herzen.		tiu vundo en la koro.

28 Machtlos, rechtlos war der Sachse;		28 Senpotenca kaj senrajta
Dreist, wie auf die müden Flanken		estis nun la Saks', la Franko
eines speerdurchbohrten Ebers,		tretis lin samkiel lacan
Trat auf ihn der Fuß des Franken.		apron kun borita flanko.

29 Irmintrud, die Gattin, mischte		29 La edzino, kiu konis
Kundig all der holden Kräfte,		multajn kaj sanigajn teojn,
Die in Frucht und Blüte schlafen,		el folioj kaj el floroj,
Sanftes Öl und milde Säfte.		miksis sukojn kaj oleojn.

30 Swanahild, die greise Drude,		30 Druidin' murmuris vortojn,
Ritzte Runen, Zauberzeichen,		gratis runojn, sorĉajn signojn,
Warf die Stäb' und raunte Sprüche,		por forigi la malsanon
Gram und Siechtum zu verscheuchen.		ĵetis ŝi la fagajn lignojn.

31 Lindern mögen Wurz und Worte		31 Per radikoj kaj per vortoj
Wundenweh und Herzbeschwerde;		mildigeblas ja sufero,
Bester Arzt für jeden Jammer		sed plej bona kuracilo
Ist die stille, kühle Erde. -		estas tombo en la tero. -

32 Auf den Sohn, den frühverwaisten,		32 Plore la patrino diris
Sah die Mutter oft mit Zähren:		al la knabo orfa frue:
"Kind, wer wird in Ernst und Liebe		"Kiu ame, serioze
Dich belehren und dir wehren?"		vin edukos nun instrue?"

33 Tief ins junge Leben grub sie		33 Abomeni la novaĵojn
Tiefen Abscheu vor dem Neuen,		ŝi instruis al l' infano,
Mocht' ihr Bruder an der Pader		kvankam ŝin minacis ŝia
Mit dem Bischofsstab auch dräuen,		frato, episkop', kristano.

34 Badurad, der eifervolle,		34 La fervora frato, kiun
Den es schmerzte und empörte,		indignigis kaj doloris,
Daß sein eignes Blut dem Kreuze		ke fratin' rigidanime
Starren Sinns den Rücken kehrte.		de la kristanismo foris.

35 Und im Wald die greise Drude		35 La arbara druidino
Pries den Heldenruhm der Ahnen;		la heroojn ne forgesis,
Götter fürchten, Franken hassen,		diojn timi kaj adori
War ihr unablässig Mahnen. -		admonadi ŝi ne ĉesis. -

36 Knabenzucht will harte Hände,		36 Knabeduk' postulas duron.
Bald entsandten sie zum fernen		Sendis oni en la foron
Bruderstamm den vaterlosen,		al fratgento la orfulon,
Maß und Männerbrauch zu lernen.		por ellerni viran moron.

37 Gastverwandt dem Haus der Falken,		37 Gastparenca al la Falka
Welterfahren, weitgepriesen,		domo estis Tiatgrimo,
War der graue Wodanspriester		pastro de Votan', loĝanta
Thiatgrim im Land der Friesen.		en marborda malproksimo.

38 All der ernsten Nordlanddenker		38 Estis propra al ĉi tiu
Weisheitsfülle war ihm eigen;		la nordlanda pensopleno,
Beides wußt' e: klug zu reden,		sciis tiu diri ion
Und was klüger, klug zu schweigen.		aŭ nenion laŭ konveno,

39 Elmar staunte, wenn der Alte		39 runojn montris al Elmaro,
Ihn die Runenrätsel lehrte,		aŭskultanta kun admiro,
Wenn er ihm gedankenreicher		kiam li klarigis sencon
Sprüche tiefen Sinn erklärte:		de tre saĝa iu diro.

40 Donars Kämpfe mit den Thursen,		40 Pri profetaj vortoj mornaj,
Walas düstre Prophezeiung,		pri batalo de Donaro,
Balders Tod, die Götterdämmrung,		di-pereo, mond-novigo
Weltvernichtung, Welterneuung;		li rakontis al Elmaro.

41 Oder wenn er ihm entrollte		41 Li rakontis la sagaojn
Meerumrauschte Gudrunsagen,		pri Gudruno, la reĝino,
Siegfrieds Tod, Kriemhildens Rache		pri la morto de Sigfrido
Und den Zorn des grimmen Hagen.		kaj la venĝ' de Krimhildino.

42 Eins nur war Beginn und Ende:		42 Je l' komenco, je la fino,
"Sonder Wanken, sonder Schwanken		ĉiam diris li nur tion:
Fluch und Haß dem welschen Feinde,		"Ni malbenu kaj malamu
Fluch und Haß dem Gott der Franken!"		tiun Frankon, ties dion!"

43 Jahre flohn, der blonde Knabe		43 Jaroj pasis, plenkreskinta
War zum Jüngling aufgeschossen,		estis jam la knab' Falkida,
Stark und stattlich, still, doch glühend		maldirema kaj trankvila,
Offnen Auges, doch verschlossen.		tamen ankaŭ sciavida.

44 Träumend blickt' er oft vom Strande		44 Ofte li rigardis sonĝe
In des Meeres graue Wogen,		en la ondojn de la maro,
Träumend nach den Kranichschwärmen,		revis rigardante, kiam
Die im Herbst gen Mittag zogen.		suden flugis grua aro.

45 Dacht' er an das Los der teuern		45 Ĉu li pensis je la kora
Unterjochten Heimaterde?		mallibera hejma tero?
An die Mutter, wie sie einsam		Je l' patrino jen sidanta
Trauernd saß am öden Herde?		ĉe la forno sen espero?

46 An ein kleinee Frankenmädchen,		46 Je malgranda knabineto,
Das gerettet einst der Knabe		kiun estis li savinta
Mit Gefahr des eignen Lebens		el laget', en kiun estis
Aus des Weihers feuchtem Grabe?		tiu tiam enfalinta?

47 Das mit Lachen und mit Weinen		47 Kiu lin brakumis ride;
Auf den Wangen Blässe, Röte,		pala, ruĝa kaj plorante,
Küssend ihn umschlang und leise		lin kisante: "Ho Elmaro,
"Elmar, sag es keinem!" flehte?		ne malkaŝu ĝin!" dirante?

48 Zwar die Lippe war versiegelt		48 Sigelitaj estis liaj
Und gebannt von sußem Munde,		lipoj ja de la knabino,
Doch im Herzen, tief im Herzen		sed la koro ĉiam vokis:
Rief es immer: "Hildegunde!" -		"Hildegundo, karulino!" -

49 Thiatgrim, der Graubart, murrte:		49 Tiatgrim', la griza, diris:
"Ist der Falk des Käfigs müde?		"Ĉu la Falko estas laca
Will ihm länger nicht behagen		de la kaĝ', ne volas resti
Meines Hauses träger Friede?		plu en mia domo paca?

50 Dort zum Normann mag er fliegen:		50 Flugu al Torkelo, kiu
Thorkell rüstet Krieg den Franken,		nun atakas tiujn Frankojn;
Und sein Flügeldrache badet		en haveno la drakŝipoj
In der Bucht die finstern Flanken."		banas ja la sombrajn flankojn."

51 Wikingsfahrt zum Frankenlande?		51 Al la Frankoj kun Vikingoj?
Rachekampf? Wie Elmar lauschte,		Ŝipveturo venĝoprena?
Wie er schnell das Lodenkoller		Kiel li rapide ŝanĝis
Mit dem Kettenhemde tauschte!		veston kun ĉemizo ĉena!

52 Lustig war's, in Sturmesbrausen		52 Gaje estis en ŝtormbruo
Auf dem Wellenroß zu reiten		rajdi sur la ondĉevalo
Sommerlang, und Wund' und Wunde		dumsomere, vund' je vundo,
Mit dem Landesfeind zu streiten.		sin mezuri en batalo.

53 Wonnig war's, im Föhrensaale		53 Ja plezuris sidi vintre
Winters mit den Bankgenossen		kun kunuloj en pinhaloj,
Kämpenweisen still zu horchen,		aŭdi kantojn de kantistoj
Die vom Mund des Sängers flossen.		pri herooj kaj bataloj.

54 Stumm bei Frauen war der Sachse,		54 Saĝa estis jena Sakso
Kühn in Not und Männerfehde,		en kverelo virdisputa,
Klug im Rat, am Tisch bescheiden		sin detenis de drinkado,
Mit dem Trinkhorn, mit der Rede.		ĉe virinoj estis muta.

55 Manches schöne Nordlandsmädchen		55 Kelka bela nordanino
Sah ihm nach mit holden Blicken,		lin rigardis simpatie,
Schritt er, hoch den Kopf, vorüber,		kiam li sen kapsaluto
Ohne nur zum Gruß zu nicken.		preteriris mute ie.

56 Thoralill, des Wikings Schwester,		56 La fratino de l' vikingo
Stickte Laub- und Blumenranken		brodis florojn kaj foliajn
Ins Geweb' und mit den Blumen,		ornamaĵojn en teksaĵon,
Mit den Blättern viel Gedanken.		kaj kun tiuj pensojn siajn.

57 Kleine Thora. laß das Träumen,		57 Ĉesu revi, knabineto!
Falkenart hat schnelle Flügel;		Falk' ne restas sur la tero.
Glaubst du ihn an sichrer Kette,		Se vi kredas lin kaptita,
Schweift er über Tal und Hügel.		ĝi jam flugas en aero.

58 Hastig über Tal und Hügel		58 Haste flugis li jam hejmen,
Flog er heim, ihn rief der Bote		oni estis lin vokinta
Hastig zu der kranken Mutter;		al malsana la patrin;
Was er fand, war eine Tote.		sed li trovis ŝin mortinta.

Author of this German poem is Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05).		Translation of the German poem "Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe" by Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, 1813-12-25 - †1894-04.05) into Esperanto by Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, 1938-11-04).

		1) aŭ: morde ĉe gorĝ' lia pendis.
		2) aŭ: batalintus li pro io:

Friedrich Wilhelm Weber,Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe

Friedrich Wilhelm Weber,Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto

Friedrich Wilhelm Weber,
Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe

Friedrich Wilhelm Weber,
Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto