| export for printing: portrait (PDF) landscape (PDF) | [show all export formats] |
| author [first name] | title | language | publication | id code | last modification | view |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Manfredo Ratislavo | La juda fago | Esperanto | Arg-318-161 | 2004-05-15 13:04 Manfred | only this remove | |
| Annette von Droste-Hülshoff | * Die Judenbuche | German | Arg-317-161 | 2004-05-15 13:06 Manfred | only this remove |
Annette von Droste-Hülshoff, | Annette von Droste-Hülshoff, | |
| translated by Manfredo Ratislavo | ||
| Krim-rakonto el la montara regiono de Vestfalio. De Anetino E. Baronino de Drosto-Hujlshofo | Ein Sittengemälde aus dem gebirgigten Westphalen. Von Annette E. Freiin von Droste zu Hülshoff | |
| Ĉu havas iu manon tiel fajnan, | Wo ist die Hand so zart, daß ohne Irren | |
| kapablan dispartigi ĉiun ajnan | Sie sondern mag beschränkten Hirnes Wirren, | |
| konfuzon cerban, firman tiel, ke | So fest, daß ohne Zittern sie den Stein | |
| la ŝtonon ĵetas ĝi tremante ne? | Mag schleudern auf ein arm verkümmert Sein? | |
| Kaj kiu riskas ĝuste juĝi vantan | Wer wagt es, eitlen Blutes Drang zu messen, | |
| impeton, pesi vorton ofendantan, | Zu wägen jedes Wort, das unvergessen | |
| radikiĝintan iam firme en | In junge Brust die zähen Wurzeln trieb, | |
| la juna brust’, de l’ antaŭjuĝ’ venen’? | Des Vorurteils geheimen Seelendieb? | |
| Vi feliĉul’, naskita en la hela spac’, | Du Glücklicher, geboren und gehegt | |
| flegita vi de pia man’ en pac’, | Im lichten Raum, von frommer Hand gepflegt, | |
| ne pesu! Ŝtonon lasu kuŝi vi, | Leg hin die Waagschal’, nimmer dir erlaubt! | |
| ĉar trafos vian propran kapon ĝi! | Laß ruhn den Stein, - er trifft dein eignes Haupt! – | |
| Frederiko Mergelo, naskita en 1738, estis la unusola filo de tiel nomata duon-majero au grundoposedanto de malpli alta klaso en la vilaĝo B., kiu, malgraŭ ĝia malbona konstruiteco kaj malgraŭ ĝia malpureco, tamen kaptas la rigardon de ĉiu vojaĝanto per la ege pentrinda beleco de ĝia situo en verda arbara valo de grava kaj historie rimarkinda montaro. La landeto, al kiu ĝi apartenis, estis iu el jenaj fermitaj ter-anguloj sen fabrikoj kaj komerco, se ŝoseoj, kie fremda vizaĝo kaŭzis sensacion kaj kie viro vojaĝinta tridek mejlojn foren estis rigardata kiel Odiseo – mallonge dirite, estis loko simila al multaj aliaj tiutempe ekzistintaj en Germanujo, loko kun ĉiuj mankoj kaj virtoj, ĉiuj originalecoj kaj limigitecoj, kiuj nur en tiaj cirkonstancoj ekestas. Pro ege simplaj kaj maladekvataj leĝoj konfuziĝis iom la nocioj pri justo kaj maljusto de la enloĝantoj, aŭ pli precize dirite, estis ekestinta apud la leĝa juro iu dua, juro de publika opinio, de kutimo kaj de preskripto ekestinta pro neglekteco. La bienuloj, kiuj plenumis la malaltan jurisdikcion, punis kaj premiis laŭ sia plej ofte honesta prudento, la subulo faris tion, kio ŝajnis al li efektivigebla kaj kun iom larĝa konscienco akordigebla, kaj nur malgajnintoj kelkfoje havis la ideon, foliumi en malnovaj, flaviĝintaj aktoj. - | Friedrich Mergel, geboren 1738, war der einzige Sohn eines sogenannten Halbmeiers oder Grundeigentümers geringerer Klasse im Dorfe B., das, so schlecht gebaut und rauchig es auch sein mag, doch das Auge jedes Reisenden fesselt durch die überaus malerische Schönheit seiner Lage in der grünen Waldschlucht eines bedeutenden und geschichtlich merkwürdigen Gebirges. Das Ländchen, dem es angehörte, war damals einer jener abgeschlossenen Erdwinkel ohne Fabriken und Handel, ohne Heerstraßen, wo noch ein fremdes Gesicht Aufsehen erregte, und eine Reise von dreißig Meilen selbst den Vornehmeren zum Ulysses seiner Gegend machte – kurz, ein Fleck, wie es deren sonst so viele in Deutschland gab, mit all den Mängeln und Tugenden, all der Originalität und Beschränktheit, wie sie nur in solchen Zuständen gedeihen. Unter höchst einfachen und häufig unzulänglichen Gesetzen waren die Begriffe der Einwohner von Recht und Unrecht einigermaßen in Verwirrung geraten, oder vielmehr, es hatte sich neben dem gesetzlichen ein zweites Recht gebildet, ein Recht der öffentlichen Meinung, der Gewohnheit und der durch Vernachlässigung entstandenen Verjährung. Die Gutsbesitzer, denen die niedere Gerichtsbarkeit zustand, straften und belohnten nach ihrer in den meisten Fällen redlichen Einsicht; der Untergebene tat, was ihm ausführbar und mit einem etwas weiten Gewissen verträglich schien, und nur dem Verlierenden fiel es zuweilen ein, in alten verstaubten Urkunden nachzuschlagen. – | |
| ... | ... | |
| Translation of the German poem "Die Judenbuche" by Annette von Droste-Hülshoff (*1797-01-10 - †1848-05-24) into Esperanto by Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, *1938-11-04). | Author of this German poem is Annette von Droste-Hülshoff (*1797-01-10 - †1848-05-24). |