| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Friedrich Wilhelm Weber | * Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht | Germana | Arg-842-428 | 2007-12-27 19:01 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Manfredo Ratislavo | Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto | Esperanto | Arg-843-428 | 2007-12-27 19:04 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Manfred Retzlaff | Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto | Esperanto | Arg-844-428 | 2007-12-27 19:06 Manfred | nur tiun forigu |
Friedrich Wilhelm Weber, |
| tradukita de Manfred Retzlaff |
| sen traduk-variantoj |
| 1 Sur la kort’ de Bodinktorp’ la |
| rikolt-festo malbruiĝis; |
| la hal-domo kaj la staloj |
| ennebule vualiĝis. |
| 2 Vualiĝis la tempioj |
| de l’ dormantoj med-ebriaj, |
| kiuj sin ensonĝe turnis |
| laŭ la sonoj melodiaj. |
| 3 Vualiĝis du okuloj |
| larmoplenaj de knabino, |
| fermiĝantaj nur malfrue |
| post preĝado, je l’ noktfino. - |
| 4 Ĉirkaŭ l’ korto en mallumo |
| jen tri uloj kaŝe iris, |
| ĉu por fari fian krimon, |
| ĉu observi ĝin deziris? |
| 5 Iu ĉe l’ arbaro vagis |
| tra eriko kaj genisto |
| - kiom koleregis tiu - |
| kiel en la nokt’ ŝtelisto. |
| 6 Al fagŝelo sian vangon, |
| la ardantan, li alpremis, |
| ĉe deklivo teren glitis, |
| kiel vunda besto ĝemis. |
| 7 Iu de la stoplokampo |
| glitis ombre en malhelo |
| ĝis la kort-baril’ kaj staloj, |
| kiel nokte la mustelo. |
| 8 Kaj rapide suprengrimpis |
| li la trunkon de betulo, |
| enbranĉare de la vento |
| sin luligis tiu ulo. - |
| 9 Iu tra la fraksenaro, |
| kiel nokte la ŝtelistoj, |
| iris al la loko, kie |
| kuŝis domoj de servistoj. |
| 10 Li sin kaŭris ĉe la domo |
| de l’ sinjor’ en la silento; |
| tiam raslis io tie |
| kiel kano en la vento. |
| 11 Poste, kvazaŭ tretus iu |
| jen sur plankon, knaris io; |
| poste ardo - kaj de l’ kato, |
| de l’ sovaĝa, raŭka krio. |
| 12 En la hala konstruaĵo |
| batis io, bruis sono, |
| kvazaŭ sentus dom-spirito |
| la minacon de malbono. |
| 13 Sin etendis kaj buliĝis |
| ruĝaj serpentaĉoj tie, |
| tra la fendoj, tra la juntoj |
| sin enigis konvulsie. |
| 14 Jen sovaĝaj ruĝaj flamoj |
| hastis de la fundamento |
| supren ĝis la domo-gablo, |
| kaj jam brulis la tegmento! |
| 15 Ĉirkaŭ vandoj kaj tegmentoj, |
| de la bazo de la halo, |
| supren ondis faldoriĉa |
| fajra vesto, fum-vualo. |
| 16 Servistino de la grafo |
| el la domo elkuregis, |
| la pordegon de l’ garbejo |
| ambaŭmane ŝi bategis. |
| 17 „Helpu! Savu Hildegundon! |
| Kuŝas svene, senkonscie |
| sur la plank’ la graf’, ŝi volas |
| lin ne lasi sola tie!“ |
| 18 Sed la akra kri’ ne vekis |
| la dormantojn en la domo; |
| Nur Ajgino alkuregis, |
| estis ŝi la sola homo, |
| 19 kiu prenis la sitelon. |
| Sed subite staris tie |
| meze sur la kort’ Elmaro, |
| kvazaŭ venis de nenie. |
| 20 Pretersaltis lin la Franko, |
| veston en la man’ tenanta, |
| de la fajr’ ekbruligitan, |
| kaj pri tiu lamentanta. |
| 21 Saltis jam Elmar’, la falko |
| meze en la incendion, |
| je la kri’ de l’ servistino, |
| kaj eĉ ne timante ion. |
| 22 Saltis li en la inferon |
| fuman kaj flamaran same |
| haste, kiel elkurinta |
| estis jena Frank’ elflame. |
| 23 En la traboj kaj ĉevronoj |
| krako, muĝ’, obtuza bruo! |
| Helpu Di’ al la bravulo, |
| al la forlasita duo! |
| 24 Fum’ kaj ardo lin ĉirkaŭis. |
| Helpas Di’ al kuraĝulo! |
| Portis li sur siaj brakoj |
| ilin suben tra la brulo |
| 25 en la korton al tilio. |
| Hildegund’ lin dankis treme; |
| ankaŭ dankis lin la grafo, |
| sed kun digno, reteneme. |
| 26 Kaj elkuris jen el sia |
| dom’ la servistar’ plorante. |
| Vokis la major’: „Ekfalas |
| la fronton’ balanciĝante! |
| 27 Venu vi al la fojndomo |
| kun siteloj kaj eskalo, |
| por estingi tie flamojn; |
| ne saveblas plu la halo! |
| 28 Emas vi al la festado, |
| nur ne al laboro via; |
| sed atendu iom, mi ĝin |
| notos en notlibro mia! |
| 29 Altaj flamoj ĝisĉielaj! |
| Kia ega incendio! |
| Ĝin ekblovis la diablo |
| certe! Min pardonu Dio!“ - |
| 30 Venis Gerd’, la ĉefservisto, |
| el garbej’ balanciĝante, |
| konfuzite, fiksokule |
| en la fajron rigardante. |
| 31 Gerdo, vi mizera ulo, |
| la trinkemo vin blindigis, |
| kun la kap’ en plenigitan |
| sitelegon vin faligis! |
| 32 Diris jen Ajgin’ plorride: |
| „Kara malsekulo mia, |
| vi erare iris al la |
| akvo en ebrio via! |
| 33 Vi ne diru ´Kristo helpu!´; |
| ĉar vi estas ja kristano |
| nur baptita ĝiskolume; |
| estas vi duonpagano! |
| 34 Por kaptado de angiloj |
| oni iru al rivero! |
| En barel’ ne estas iaj |
| fiŝoj, sed en la Emero!"1) |
| 35 Diris la malseka Gerdo: |
| „Se mi kaptus vin, serpenton |
| glatan havus mi, sed mi ne |
| sentas iun tian senton.“ - |
| 36 Izenhardo, la majoro, |
| for la ebriulon ŝiris, |
| kaj insulte, akravoĉe |
| al gapantoj ion diris. |
| 37 Rab’, la maljunul’, por helpi |
| kun servisto sia venis, |
| kaj Dodiko kun Titmaro; |
| ĉiu tuj sitelon prenis. |
| 38 Verinhard’ barelon portis, |
| plenigitan ĝis la rando; |
| diris li: „Mi vidos supre, |
| vi atentu pri la vando!“ - |
| 39 Jam rompiĝis la haldomo, |
| de la fajro detruita; |
| lumis la arbaro ruĝe, |
| de la brulo lumigita. - |
| 40 Sed la graf’ kun la filino |
| ĉe l’ tili’ ankoraŭ sidis, |
| nur flustrante kelkaj vortojn |
| en la flamojn daŭre vidis. |
| 41 „Nobla graf’, vin trafis dura |
| sorto“, diris jen Elmaro, |
| „venu! Malfermita estas |
| la dompordo de l’ najbaro.! |
| 42 Sed la maljunul’ respondis: |
| „Dankon pro bonvolo via! |
| Sed instalos mi kabanon |
| ja sur propra grundo mia.“ |
| 43 Vokis Gero: „Brava faro |
| estas, aglon elnestigi, |
| por lin poste en la propra |
| domo noble enkaĝigi! |
| 44 Vi jam estas ekkonita! |
| Mi akuzas vin, fiulo! |
| Aŭdu, viroj, pro venĝado |
| li fariĝis bruligulo!“ |
| 45 Jen Ajgin’: „Vi mensogulo! |
| Kalumnii vi ja vere |
| nur aŭdacas!“ Verinhard’ nur |
| alrigardis lin kolere. |
| 46 Diris Rab’: „Vi devos ne per |
| vortoj antaŭ tribunalo |
| pruvi tion, sed per glavo |
| en vir-kontraŭ-vir-batalo!“ |
| 47 Kolerege alrigardis |
| nun Elmaro Geron, rekte |
| antaŭ tiu sin starigis - |
| sin deturnis malrespekte. |
| 48 Kun respekto li sin klinis |
| antaŭ l’ graf’ kaj la filino, |
| lace iris for; ne estis |
| respondita lia klino. |
| Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht " de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfred Retzlaff (*1938-11-04). |
| 1) La Emero, germane: Emmer, estas rivero, kiu trafluas la distrikton de la Neto, en kiu rolas tiu ĉi rakontaĵo. |