Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Михаил Лермонтов * Смерть поэта Rusa Arg-1915-951 2013-12-15 10:39 Manfred nur tiun forigu
Konstantin Gusev La morto de la poeto Esperanto Arg-1917-951 2013-12-15 10:56 Manfred nur tiun forigu
Friedrich von Bodenstedt Der Tod des Dichters Germana Arg-1918-951 2013-12-15 20:30 Manfred nur tiun forigu
N. N. 77 Der Tod des Dichters Germana Arg-1919-951 2013-12-15 20:59 Manfred nur tiun aldonu
N. N. 76 Der Tod des Dichters Germana Arg-1916-951 2013-12-15 10:41 Manfred nur tiun aldonu

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта

 

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

 

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 
    tradukita de Konstantin Gusev   tradukita de Friedrich von Bodenstedt
 
Погиб поэт! — невольник чести —   Pereis li, poet' de justo,   Der Dichter wollte seine Ehre rächen,
Пал, оклеветанный молвой,   Murdita per la kalumni',   Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,
С свинцом в груди и жаждой мести,   Kun peza plumbo en la brusto   Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,
Поникнув гордой головой!..   Kaj venĝavido mortis li! ...   Zu beugen sein gewaltig Haupt…
Не вынесла душа поэта   Ne povis la animo luma   …Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,
Позора мелочных обид,   Subiĝi al la malhonor',   Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel
Восстал он против мнений света   Li sola kontraŭ fals' monduma   So gut getroffen, und im kalten Muthe,
Один как прежде... и убит!   Ribelis ... Kaj li estas for!   Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,
Убит!.. к чему теперь рыданья,   Murdita! ... Do por kio ploroj,   Der unser Land geröthet,mit dem Blute
Пустых похвал ненужный хор,   De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'   Des liederreichen Genius…
И жалкий лепет оправданья?   Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?   ... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,
Судьбы свершился приговор!   Pro fato li jam estas for!   Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —
Не вы ль сперва так злобно гнали   Kaj ĉu ne vi kolere pelis   Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,
Его свободный, смелый дар   La noblan kanton de liber',   Denn unverständlich war ihm andres Glück,
И для потехи раздували   Elblovi incendion celis   Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,
Чуть затаившийся пожар?   El la ĵaluzo -- nur fajrer'?   Er fand bei uns ein zweites Vaterland –
Что ж? веселитесь... — он мучений   Do ĝoju ... Mutas bardo nia,   Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte
Последних вынести не мог:   La bonon rompis la malbon'.   Was ihm begegnete, verächtlich fand.
Угас, как светоч, дивный гений,   Ne lumas plu la stel' genia,   Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,
Увял торжественный венок.   Forvelkis la solena kron'.   Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,
Его убийца хладнокровно   Murdinto lia senkompata   Er suchte keine Gunst als die des Thrones...
Навел удар... спасенья нет:   Ekpremis feron de la ĉan',    
Пустое сердце бьется ровно,   La koro vanta batis glate,    
В руке не дрогнул пистолет.   Neniom tremis tiu man'.    
И что за диво?.. издалёка,   Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?    
Подобный сотням беглецов,   Pelata per la sort' migrant',    
На ловлю счастья и чинов   Nomadis li en nia land'    
Заброшен к нам по воле рока;   En serĉo de feliĉ' kaj rango,    
Смеясь, он дерзко презирал   Ofende mokis pli kaj pli    
Земли чужой язык и нравы;   De nia tero lingvon, moron    
Не мог щадить он нашей славы;   Kaj malestimis nian gloron,    
Не мог понять в сей миг кровавый,   Ne sciis en la sanga horo,    
На что он руку поднимал!..   Sur kion levis sian manon li! ...    
И он убит — и взят могилой,   En tombo kuŝas jam la bardo,    
Как тот певец, неведомый, но милый,   Samkiel tiu, kiun li kun ardo    
Добыча ревности глухой,   Prikantis sorĉe en la versroman' --    
Воспетый им с такою чудной силой,   Kantisto de bonkoro kaj bonfarto    
Сраженный, как и он, безжалостной рукой.   Murdita per la senkompata man'.    
Зачем от мирных нег и дружбы простодушной   Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka    
Вступил он в этот свет завистливый и душный   Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka    
Для сердца вольного и пламенных страстей?   Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?    
Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,   Por kio premis li la malamikajn manojn,    
Зачем поверил он словам и ласкам ложным,   En la envia rond' serĉante la kompanojn,    
Он, с юных лет постигнувший людей?..   Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...    
И прежний сняв венок — они венец терновый,   Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili    
Увитый лаврами, надели на него:   La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --    
Но иглы тайные сурово   Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,    
Язвили славное чело;   Sed kaŝe piki, piki jam;    
Отравлены его последние мгновенья   Venenis liajn lastajn horojn frido,    
Коварным шопотом насмешливых невежд,   Malica flustro mokis lin, kaj jen    
И умер он — с напрасной жаждой мщенья,   Li mortis kun la vana venĝavido,    
С досадой тайною обманутых надежд.   Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.    
Замолкли звуки чудных песен,   La kantoj de mirinda brilo    
Не раздаваться им опять:   Ne sonas jam sub la ĉiel',    
Приют певца угрюм и тесен,   Malhelas lia mortazilo,    
И на устах его печать. —   Surbuŝe kuŝas la sigel'.    
А вы, надменные потомки   Kaj vi, arogaj heredantoj    
Известной подлостью прославленных отцов,   De la gepatroj malhonestaj, nun    
Пятою рабскою поправшие обломки   Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj    
Игрою счастия обиженных родов!   La familiojn, kiujn lasis la fortun'!    
Вы, жадною толпой стоящие у трона,   Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono    
Свободы, Гения и Славы палачи!   Ekzekutistoj de genio, glor', liber',    
Таитесь вы под сению закона,   Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,    
Пред вами суд и правда — всё молчи!..   Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!    
Но есть и божий суд, наперсники разврата!   Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,    
Есть грозный суд: он ждет;   Kaj la juĝisto jam atendas vin,    
Он не доступен звону злата,   Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj    
И мысли и дела он знает наперед.   Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.    
Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:   Kaj jam al vi la kalumnia lango    
Оно вам не поможет вновь,   Ne helpos per la malhonesta ard',    
И вы не смоете всей вашей черной кровью   Kaj ne forlavos vi per via nigra sango    
Поэта праведную кровь!   La sanktan sangon de la bard'!    
 
Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas
Михаил Лермонтов (*1814-10-15
- †1841-07-27).

Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi
poemon en la retejo
http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en
Esperanton de Konstantin Gusev
(†1980-11-09).

Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la
retejo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819
- †1892).