poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	publikigo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Nikolaus Lenau	* Der Postillon	Germana		Arg-1263-625	2012-10-24 22:34 Manfred	nur tiun forigu
Manfred Retzlaff	La postiljono	Esperanto	1984	Arg-1264-625 \| MR154-2	2014-08-27 13:27 Manfred	nur tiun forigu

Nikolaus Lenau, Der Postillon		Nikolaus Lenau, La postiljono

		tradukita de Manfred Retzlaff

Lieblich war die Maiennacht,		Ĉarma estis nokt’ de Maj’,
Silberwölklein flogen,		nuboj de arĝento
ob der holden Frühlingspracht		flugis ĉe l’ ĉielo kaj¹⁾
freudig hingezogen.		blovis varma vento.

Schlummernd lagen Wies’ und Hain,		Ekdorminte kuŝis nun
jeder Pfad verlassen;		voj’ kaj strato ĉiu;
niemand als der Mondenschein		noktogardis nur la lun’
wachte auf der Straßen.		kaj krom ĝi neniu.

Leise nur das Lüftchen sprach		Kaj trankvile tra l’ kampar’
und es zog gelinder		iris la aero,
durch das stille Schlafgemach		kie dormis la idar’
all der Frühlingskinder.		de la primavero.

Heimlich nur das Bächlein schlich,		Nur la rivereto sen
denn der Blüten Träume		bruo fluis tie,
dufteten gar wonniglich		kaj odoris floroj jen,
durch die stillen Räume.		sonĝe idilie.

Rauher war mein Postillion,		Postiljono krudis pli,
ließ die Geißel knallen,		vipon li knaligis,
über Berg und Tal davon		lian kornon laŭte li
frisch sein Horn erschallen.		tra la val’ sonigis.

Und von flinken Rossen vier		Sonis de l’ ĉevaloj kvar,
scholl der Hufe Schlagen,		dum la veturado,
die durch’s blühende Revier		tra floranta la kampar’
trabten mit Behagen.		gaja huffrapado.

Wald und Flur im schnellen Zug		Preterflugis la pejzaĝ’,
kaum gegrüßt – gemieden;		kiam ni rapidis,
und vorbei wie Traumesflug		ke la pacon de l’ vilaĝ’
schwand der Dörfer Frieden.		mi apenau vidis.

Mitten in dem Maienglück		Preterrapidante mi
lag ein Kirchhof innen,		vidis che preĝejo,
der den raschen Wanderblick		ke en maj-feliĉo ĉi
hielt zu ernstem Sinnen.		kushis jen tombejo.

Hingelehnt an Bergesrand		Staris alte super ni,
war die bleiche Mauer,		ĉe dekliva vojo,
und das Kreuzbild Gottes stand		pala kruco-bild’ de Di’,
hoch, in stummer Trauer.		mute en malĝojo.

Schwager ritt auf seiner Bahn		Kaj la postiljon’ malpli
stiller jetzt und trüber;		gaja nun fariĝis,
und die Rosse hielt er an,		la ĉevalojn igis li
sah zum Kreuz hinüber:		halti kaj mutiĝis.

„Halten muß hier Roß und Rad!		„Halti devas tie ĉi
Mag’s euch nicht gefährden:		ja ĉeval’ kaj rado;
Drüben liegt mein Kamerad		ĉar jen kuŝas“, diris li,
in der kühlen Erden!		„mia kamarado.

Ein gar herzlicher Gesell!		Estas tre domaĝe, ke
Herr, ’s ist ewig schade!		kuŝas li entere.
Keiner blies das Horn so hell		Estis li ja kara tre,
wie mein Kamerade!		ho sinjoro, vere!

Hier ich immer halten muß,		Devas halti ĉiam mi
dem dort unterm Rasen		en ĉi tiu loko,
zum getreuen Brudergruß		lin saluti tie ĉi
sein Leiblied zu blasen!“		frate per korn-voko!“

Und dem Kirchhof sandt’ er zu		Gajan kanton sendis li
frohe Wandersänge,		per la korn-blovado,
daß es in der Grabesruh’		por ke trapenetru ĝi
seinem Bruder dränge.		al la kamarado.

Und des Hornes heller Ton		Kvazaŭ respondado de
klang vom Berge wider,		jena kamarado
ob der tote Postillion		sonis de la monto re
stimmt’ in seine Lieder. -		lia korn-blovado. -

Weiter ging’s durch Wald und Feld		Lante pluveturis ni,
mit verhängtem Zügel;		kaj blovado lia,
lang mir noch im Ohre lag		longe postsonoris ghi
jener Klang vom Hügel.		en orelo mia.

Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Nikolaus Lenau (*1802-08.13 - †1850-08-22). Vidu la retejon http://www.lyrik123.de/nikolaus-lenau-der-postillon-10951/. Pri la poeto vidu ankaŭ: http://de.wikipedia.org/wiki/Nikolaus_Lenau kaj http://eo.wikipedia.org/wiki/Nikolaus_Lenau.		Traduko de la Germana poemo "Der Postillon" de Nikolaus Lenau (1802-08.13 - †1850-08-22) en Esperanton de Manfred Retzlaff (1938-11-04) en 1984.

		1) aŭ: flugis surĉiele kaj

Nikolaus Lenau,Der Postillon

Nikolaus Lenau,La postiljono

Nikolaus Lenau,
Der Postillon

Nikolaus Lenau,
La postiljono