Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru nur la normajn formatojn
 aldonaj eksport-formatoj: simpla teksto LaTeX LaTeX kverformato DVI DVI kverformato Postskripto Postskripto kverformato | [aldonu al libro] [estingu la libro]
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Михаил Лермонтов * Смерть поэта Rusa Arg-1915-951 2013-12-15 10:39 Manfred nur tiun aldonu
Konstantin Gusev La morto de la poeto Esperanto Arg-1917-951 2013-12-15 10:56 Manfred nur tiun forigu
Friedrich von Bodenstedt Der Tod des Dichters Germana Arg-1918-951 2013-12-15 20:30 Manfred nur tiun forigu
N. N. 77 Der Tod des Dichters Germana Arg-1919-951 2013-12-15 20:59 Manfred nur tiun forigu
N. N. 76 Der Tod des Dichters Germana Arg-1916-951 2013-12-15 10:41 Manfred nur tiun aldonu

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

 

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 
tradukita de Friedrich von Bodenstedt   tradukita de Konstantin Gusev   tradukita de N. N. 77
 
Der Dichter wollte seine Ehre rächen,   Pereis li, poet' de justo,   Der Dichter fiel – von Schurken wähnte
Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,   Murdita per la kalumni',   Er seiner Ehre sich beraubt.
Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,   Kun peza plumbo en la brusto   Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,
Zu beugen sein gewaltig Haupt…   Kaj venĝavido mortis li! ...   Und sterbend sank sein stolzes Haupt!
…Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,   Ne povis la animo luma   Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters
Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel   Subiĝi al la malhonor',   der Schwätzer niederträchtiges Spiel
So gut getroffen, und im kalten Muthe,   Li sola kontraŭ fals' monduma   gegen die Meinung des Gelichters
Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,   Ribelis ... Kaj li estas for!   stand einsam er wie je ... und fiel!
Der unser Land geröthet,mit dem Blute   Murdita! ... Do por kio ploroj,   Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt
Des liederreichen Genius…   De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'   unnützes Lob und ihn beleckt,
... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,   Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?   daß ihr Entschuldigungen stammelt? —
Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —   Pro fato li jam estas for!   Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;
Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,   Kaj ĉu ne vi kolere pelis   Wer trieb ihn denn? War es nicht euer
Denn unverständlich war ihm andres Glück,   La noblan kanton de liber',   boshaftes Spiel, das ihn verführt.
Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,   Elblovi incendion celis   das des Genies bewahrtes Feuer
Er fand bei uns ein zweites Vaterland –   El la ĵaluzo -- nur fajrer'?   zu offnen Bränden angeschürt?
Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte   Do ĝoju ... Mutas bardo nia,   Ihr habts erreicht ... er ging verbinen
Was ihm begegnete, verächtlich fand.   La bonon rompis la malbon'.   zugrund an Qual und Überdruß;
Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,   Ne lumas plu la stel' genia,   das Licht erlosch, das Laub verwirren
Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,   Forvelkis la solena kron'.   am Blütenkranz des Genius.
Er suchte keine Gunst als die des Thrones...   Murdinto lia senkompata   Der ihn gemordet, kalten Blutes
    Ekpremis feron de la ĉan',   hat er`s getan ... er schoß gewandt;
    La koro vanta batis glate,   sein leeres Herz war rohen Mutes,
    Neniom tremis tiu man'.   und nicht gezittert hat die Hand.
    Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?   Was wunder auch? ... aus fernen Reichen
    Pelata per la sort' migrant',   kam er als Abenteurer her,
    Nomadis li en nia land'   und hundert andre so wie er,
    En serĉo de feliĉ' kaj rango,   sich Glück und Ämter zu erschleichen;
    Ofende mokis pli kaj pli   er schätzte unser Land gering,
    De nia tero lingvon, moron   sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen
    Kaj malestimis nian gloron,   hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;
    Ne sciis en la sanga horo,   wie konnte er beim Abschuß wissen,
    Sur kion levis sian manon li! ...   an wem sich seine Hand verging! ...
    En tombo kuŝas jam la bardo,   Nun ist er tot, vom Grab verschlungen
    Samkiel tiu, kiun li kun ardo   wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,
    Prikantis sorĉe en la versroman' --   weil Eifersucht sein Herz verbrannt
    Kantisto de bonkoro kaj bonfarto   den er mit wunderbarer Kraft besungen,
    Murdita per la senkompata man'.   erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand
    Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka   Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen
    Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka   und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen
    Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?   und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?
    Por kio premis li la malamikajn manojn,   Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,
    En la envia rond' serĉante la kompanojn,   weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,
    Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...   er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?
    Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili   Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten
    La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --   sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:
    Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,   Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;
    Sed kaŝe piki, piki jam;   vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten
    Venenis liajn lastajn horojn frido,   war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.
    Malica flustro mokis lin, kaj jen   Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,
    Li mortis kun la vana venĝavido,   in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.
    Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.    
    La kantoj de mirinda brilo    
    Ne sonas jam sub la ĉiel',    
    Malhelas lia mortazilo,    
    Surbuŝe kuŝas la sigel'.    
    Kaj vi, arogaj heredantoj    
    De la gepatroj malhonestaj, nun    
    Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj    
    La familiojn, kiujn lasis la fortun'!    
    Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono    
    Ekzekutistoj de genio, glor', liber',    
    Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,    
    Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!    
    Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,    
    Kaj la juĝisto jam atendas vin,    
    Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj    
    Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.    
    Kaj jam al vi la kalumnia lango    
    Ne helpos per la malhonesta ard',    
    Kaj ne forlavos vi per via nigra sango    
    La sanktan sangon de la bard'!    
 
Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819
- †1892).

 
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en
Esperanton de Konstantin Gusev
(†1980-11-09).

Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la
retejo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de N. N. 77.

Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.