poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	publikigo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Manfredo Ratislavo	Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto	Esperanto		Arg-233-117	2015-02-11 18:36 Manfred	nur tiun forigu
Friedrich Wilhelm Weber	* Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe	Germana		Arg-232-117	2015-02-11 18:29 Manfred	nur tiun forigu

Friedrich Wilhelm Weber, Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto		Friedrich Wilhelm Weber, Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe

tradukita de Manfredo Ratislavo

1.		1.

1 Diris la sinjor' Elmaro		1 Elmar, Herr vom Habichtshofe,
al ĉasista aro sia:		Sprach zu seinem Jagdgesinde:
"Vi pendigu la ĉasaĵon		"Gute Meute, gute Beute;
al la arbo, la tilia!		Hängt den Bären an die Linde!

2 Zorgu por la ĉasilaro		2 Achtet auf das Waidgeräte
kaj la hundoj", li admone		Und besorgt die müden Hunde,
diris, "poste vi mem manĝu,		Dann euch selbst; mich will bedünken,
la manĝaĵo gustas bone.		Daß euch wohl der Imbiß munde.

3 Lerte tiam tiu urso		3 Drauf zerwirkt den braunen Riesen,
estu de vi distranĉota,		Aber mit geschickten Händen!
ke la fel' ne difektiĝu,		Schont den Pelz; nach Bodinkthorpe
estu ĝi al graf' sendota.		Will ich ihn zum Grafen senden.

4 al la grafo minacita		4 Dem der ungeschlachte Brummer
de ĉi tiu best' survoje,		Jüngst die Heimkehr abgeschnitten,
kiam tiu kun filino		Als der Alte mit der Tochter
sia hejmen rajdis foje.		Spät vom Eschenberg geritten.

5 Mi hodiaŭ venkis tiun!		5 Heute fand er seinen Meister!
Brave ĝi ja sin defendis		Stolzer Bursch, er schlug sich wacker,
kontraŭ mia hundoj, kiuj		Bis ihm an der Gurgel hingen
al ĝi ĉe la gorĝo pendis.¹⁾		Greif und Kneif, die grimmen Packer.

6 Mi ja estus domaĝinta		6 Traun, ich hätt' ihn laufen lassen,
lin, la reĝon de l' arbaro,		Ihn, den Herrn von Wald und Heide,
sed tranĉile mi mortigis		Doch dem Wegelagrer stieß ich
lin pro lia malbonfaro.		Rasch ins Herz die blanke Scheide.

7 Se kun viroj aŭ kun hundoj		7 Mocht' er sich mit Männern zerren,
ja batalus li pro io:²⁾		Mocht' er sich mit Hunden necken:
Sed timigi knabineton,		Allzu bärenhafte Laune
tro kaprica estis tio!"		War's, ein Mädchen zu erschrecken."

8 Salutinte per la lanco		8 Elmar grüßte mit der Lanze
Suprensaltis nun Elmaro		Und, gefolgt von Waidmannsrufen,
al la halo, dum sonadis		Sprang er aus dem Kreis der Jäger
vokoj de la ĉasistaro.		Schnell hinan des Saales Stufen.

9 Plie nun la brusto larĝa		9 Höher hob sich heut des Jünglings
levis sin de la junulo,		Breite Brust vom frischen Gange,
estis ruĝa lia vango		Heller war sein blaues Auge,
kaj pli hela la okulo.		Voller dier gebräunte Wange.

10 Kapskuante siajn buklojn		10 Schüttelnd die betauten Locken,
paŝis li tra l' halo ombra,		Schritt er durch die große Halle,
timetigis liaj paŝoj		Fast erschreckt vom düstern Schweigen
lin en la silento sombra.		Und des Schritts verlornem Schalle.

11 Kie iam en la domo		11 Wo sich einst die schildgewiegte
ludis la idar' petola,		Falkenbrut des Spiels erfreute,
tie ĉe l' malvarma forno		Stand am kalten Herd des Hauses
staris li nun tute sola.		Letzter Sproß vereinsamt heute.

12 Ĉirkaŭ li, ĉe sombraj muroj,		12 Um ihn her, an düstern Wänden
urskranioj kaj ĉasiloj,		Wisenthörner, Hirschgeweihe,
cervkornaroj, bizonkornoj,		Bärenschädeel, Schwert und Lanze,
granda aro de armiloj.		Helm und Brünne, Reih' an Reine.

13 Kverkaj vandoj, kverkaj traboj,		13 Eichne Säulen, eichne Sparren,
kverka planko estis tie,		Eichner Boden, eichnes Schauer:
kiel en arbar' soleca		All ein Wald, doch still und öde,
vintra tristo regis ĉie.		All ein Wald in Wintertrauer.

2.		2.

14 Kie fluas tra fragmitoj		14 Wo die Brucht durch Schilf und Erlen
kaj fraksenoj rivereto		Rieselt und zum Drosselsange
murmuranta ion, kuŝis		Dunkle Runenlaute murmelt,
la kortdomoj ĉe monteto		Lag der Hof am Hügelhange.

15 sub tilioj kaj sub ulmoj,		15 Unter Linden, unter Ulmen
kun la larĝaj pajltegmentoj		Und des Strohdachs warmen Schwingen,
musk-kovritaj, kiuj ŝirmis		Die, mit Lauch und Moos bewachsen,
kontraŭ ĉiuj fortaj ventoj.		Breit und schirmend niederhingen.

16 Estis ĉevalkapoj lignaj		16 Bau an Bau. Von bunten Giebeln
sur la gabloj de la domoj,		Nickten nach dem Brauch der Alten
laŭ la moro de l' praavoj,		Holzgeschnitzte Pferdeköpfe,
por deteno de la gnomoj.		Wicht und Kobold fernzuhalten.

17 Etendiĝis kampoj, forstoj		17 Weit erstreckten sich des Hauses
de la kort' ĝis malproksimo,		Kämpe, Wälder, Ackerbreiten;
estis akvoj kaj montfirstoj		Bergesfirst und rinnend Wasser
de l' pratemp' terena limo. -		schied die Mark seit Väterzeiten. -

18 Kiam la popolmigradoj		18 Als der Wandersturm vom Osten
ŝtormis el la oriento		Über Deutschlands Felder brauste,
tra l' germanaj kampoj kiel		Volk auf Volk wie Meeresflutener
sur la maro ega vento,		Zornig durcheinanderzauste;

19 kiam el la nordo suden		19 Als die harten Bernsteinfischer
iris la sukcenfiŝistoj,		Welschlands dunkle Trauben pflückten,
la romiajn valoraĵojn		Und des Spessarts rauhe Jäger
rabis la Spesart-ĉasistoj,		Sich mit Römerringen schmückten:

20 kiel firmaj kverkoj sidis		20 Unentwegt auf freier Hufe
sur liberaj grundoj tie		Grundentsprosssen, grundverwachsen,
tiu nobla Saksa gento,		Wurzelfest wie seine Eichen
vivis ĉiam tradicie.		Saß der edle Stamm der Sachsen.

21 Kultivadis ili agrojn,		21 Stetig bauten sie die Scholle,
paŝtis ŝafojn sur paŝtejoj,		Hüteten auf brauner Heide
zorge bredis ili bovojn		Sorgsam Bien' und Schaf und zogen
kaj ĉevalojn sur herbejoj;		Rind und Roß auf Trift und Weide.

22 laŭ prapatra mor' ekzercis		22 Übten wie die Väter taten,
salton, ĵeton kaj defendon,		Sprung und Wurf und Lanzenbrechen
prenis tuj armilon feran,		Oder griffen rasch zum Eisen,
venĝi krimon aŭ ofendon;		Freveltat und Schimpf zu rächen;

23 faris ili medon sian,		23 Brauten Met und zechten tapfer,
ĉasis en arbaroj spite,		Trotztene auf der Jagd den Wettern,
servis ĉe ofer-kaldronoj		Und am heil'gen Opferkessel
la malnovajn diojn rite.		Dienten sie den alten Göttern.

24 Sur la Akcipitra korto,		24 Stetig auf dem Habichtshofe
en la domo familia,		Unter ihres Saales Balken
loĝis jam la Falkaj filoj		An derselben Feuerstätte
longe, unu post alia,		Hausten, Sohn auf Sohn, die Falken,

25 Maldisturbe kaj honore,		25 Ehrenreich und unverworren,
ĝis ĉe l' Rejno incendiĝis		Bis am Rhein der Brand erglühte,
brulo, kiu mont-al-monte		Der, gewälzt von Berg zu Bergen,
tra Saksujo traruliĝis.		Durch die Sachsendörfer sprühte.

26 Ho, milit' kun Karl', la Franko!		26 Krieg mit Karl! Die Mütter klagten.
Ho, milit'! Patrinoj plendis.		Krieg! Es freuten sich die Aare;
Ho, milit'! Dum tridek jaroj		Krieg den Göttern, Krieg den Menschen,
sin Saksujo ja defendis!		Krieg durch dreißig lange Jahre!

27 Tre vundiĝis en batal' la		27 Alfrik, Elmars Vater, brachte
patro de Elmar', doloro		Wunden heim und bitt're Schmerzen,
lin turmentis tre, sed plie		Heiße Wunden, tiefe Wunden,
tiu vundo en la koro.		Doch die tiefste saß im Herzen.

28 Senpotenca kaj senrajta		28 Machtlos, rechtlos war der Sachse;
estis nun la Saks', la Franko		Dreist, wie auf die müden Flanken
tretis lin samkiel lacan		eines speerdurchbohrten Ebers,
apron kun borita flanko.		Trat auf ihn der Fuß des Franken.

29 La edzino, kiu konis		29 Irmintrud, die Gattin, mischte
multajn kaj sanigajn teojn,		Kundig all der holden Kräfte,
el folioj kaj el floroj,		Die in Frucht und Blüte schlafen,
miksis sukojn kaj oleojn.		Sanftes Öl und milde Säfte.

30 Druidin' murmuris vortojn,		30 Swanahild, die greise Drude,
gratis runojn, sorĉajn signojn,		Ritzte Runen, Zauberzeichen,
por forigi la malsanon		Warf die Stäb' und raunte Sprüche,
ĵetis ŝi la fagajn lignojn.		Gram und Siechtum zu verscheuchen.

31 Per radikoj kaj per vortoj		31 Lindern mögen Wurz und Worte
mildigeblas ja sufero,		Wundenweh und Herzbeschwerde;
sed plej bona kuracilo		Bester Arzt für jeden Jammer
estas tombo en la tero. -		Ist die stille, kühle Erde. -

32 Plore la patrino diris		32 Auf den Sohn, den frühverwaisten,
al la knabo orfa frue:		Sah die Mutter oft mit Zähren:
"Kiu ame, serioze		"Kind, wer wird in Ernst und Liebe
vin edukos nun instrue?"		Dich belehren und dir wehren?"

33 Abomeni la novaĵojn		33 Tief ins junge Leben grub sie
ŝi instruis al l' infano,		Tiefen Abscheu vor dem Neuen,
kvankam ŝin minacis ŝia		Mocht' ihr Bruder an der Pader
frato, episkop', kristano.		Mit dem Bischofsstab auch dräuen,

34 La fervora frato, kiun		34 Badurad, der eifervolle,
indignigis kaj doloris,		Den es schmerzte und empörte,
ke fratin' rigidanime		Daß sein eignes Blut dem Kreuze
de la kristanismo foris.		Starren Sinns den Rücken kehrte.

35 La arbara druidino		35 Und im Wald die greise Drude
la heroojn ne forgesis,		Pries den Heldenruhm der Ahnen;
diojn timi kaj adori		Götter fürchten, Franken hassen,
admonadi ŝi ne ĉesis. -		War ihr unablässig Mahnen. -

36 Knabeduk' postulas duron.		36 Knabenzucht will harte Hände,
Sendis oni en la foron		Bald entsandten sie zum fernen
al fratgento la orfulon,		Bruderstamm den vaterlosen,
por ellerni viran moron.		Maß und Männerbrauch zu lernen.

37 Gastparenca al la Falka		37 Gastverwandt dem Haus der Falken,
domo estis Tiatgrimo,		Welterfahren, weitgepriesen,
pastro de Votan', loĝanta		War der graue Wodanspriester
en marborda malproksimo.		Thiatgrim im Land der Friesen.

38 Estis propra al ĉi tiu		38 All der ernsten Nordlanddenker
la nordlanda pensopleno,		Weisheitsfülle war ihm eigen;
sciis tiu diri ion		Beides wußt' e: klug zu reden,
aŭ nenion laŭ konveno,		Und was klüger, klug zu schweigen.

39 runojn montris al Elmaro,		39 Elmar staunte, wenn der Alte
aŭskultanta kun admiro,		Ihn die Runenrätsel lehrte,
kiam li klarigis sencon		Wenn er ihm gedankenreicher
de tre saĝa iu diro.		Sprüche tiefen Sinn erklärte:

40 Pri profetaj vortoj mornaj,		40 Donars Kämpfe mit den Thursen,
pri batalo de Donaro,		Walas düstre Prophezeiung,
di-pereo, mond-novigo		Balders Tod, die Götterdämmrung,
li rakontis al Elmaro.		Weltvernichtung, Welterneuung;

41 Li rakontis la sagaojn		41 Oder wenn er ihm entrollte
pri Gudruno, la reĝino,		Meerumrauschte Gudrunsagen,
pri la morto de Sigfrido		Siegfrieds Tod, Kriemhildens Rache
kaj la venĝ' de Krimhildino.		Und den Zorn des grimmen Hagen.

42 Je l' komenco, je la fino,		42 Eins nur war Beginn und Ende:
ĉiam diris li nur tion:		"Sonder Wanken, sonder Schwanken
"Ni malbenu kaj malamu		Fluch und Haß dem welschen Feinde,
tiun Frankon, ties dion!"		Fluch und Haß dem Gott der Franken!"

43 Jaroj pasis, plenkreskinta		43 Jahre flohn, der blonde Knabe
estis jam la knab' Falkida,		War zum Jüngling aufgeschossen,
maldirema kaj trankvila,		Stark und stattlich, still, doch glühend
tamen ankaŭ sciavida.		Offnen Auges, doch verschlossen.

44 Ofte li rigardis sonĝe		44 Träumend blickt' er oft vom Strande
en la ondojn de la maro,		In des Meeres graue Wogen,
revis rigardante, kiam		Träumend nach den Kranichschwärmen,
suden flugis grua aro.		Die im Herbst gen Mittag zogen.

45 Ĉu li pensis je la kora		45 Dacht' er an das Los der teuern
mallibera hejma tero?		Unterjochten Heimaterde?
Je l' patrino jen sidanta		An die Mutter, wie sie einsam
ĉe la forno sen espero?		Trauernd saß am öden Herde?

46 Je malgranda knabineto,		46 An ein kleinee Frankenmädchen,
kiun estis li savinta		Das gerettet einst der Knabe
el laget', en kiun estis		Mit Gefahr des eignen Lebens
tiu tiam enfalinta?		Aus des Weihers feuchtem Grabe?

47 Kiu lin brakumis ride;		47 Das mit Lachen und mit Weinen
pala, ruĝa kaj plorante,		Auf den Wangen Blässe, Röte,
lin kisante: "Ho Elmaro,		Küssend ihn umschlang und leise
ne malkaŝu ĝin!" dirante?		"Elmar, sag es keinem!" flehte?

48 Sigelitaj estis liaj		48 Zwar die Lippe war versiegelt
lipoj ja de la knabino,		Und gebannt von sußem Munde,
sed la koro ĉiam vokis:		Doch im Herzen, tief im Herzen
"Hildegundo, karulino!" -		Rief es immer: "Hildegunde!" -

49 Tiatgrim', la griza, diris:		49 Thiatgrim, der Graubart, murrte:
"Ĉu la Falko estas laca		"Ist der Falk des Käfigs müde?
de la kaĝ', ne volas resti		Will ihm länger nicht behagen
plu en mia domo paca?		Meines Hauses träger Friede?

50 Flugu al Torkelo, kiu		50 Dort zum Normann mag er fliegen:
nun atakas tiujn Frankojn;		Thorkell rüstet Krieg den Franken,
en haveno la drakŝipoj		Und sein Flügeldrache badet
banas ja la sombrajn flankojn."		In der Bucht die finstern Flanken."

51 Al la Frankoj kun Vikingoj?		51 Wikingsfahrt zum Frankenlande?
Ŝipveturo venĝoprena?		Rachekampf? Wie Elmar lauschte,
Kiel li rapide ŝanĝis		Wie er schnell das Lodenkoller
veston kun ĉemizo ĉena!		Mit dem Kettenhemde tauschte!

52 Gaje estis en ŝtormbruo		52 Lustig war's, in Sturmesbrausen
rajdi sur la ondĉevalo		Auf dem Wellenroß zu reiten
dumsomere, vund' je vundo,		Sommerlang, und Wund' und Wunde
sin mezuri en batalo.		Mit dem Landesfeind zu streiten.

53 Ja plezuris sidi vintre		53 Wonnig war's, im Föhrensaale
kun kunuloj en pinhaloj,		Winters mit den Bankgenossen
aŭdi kantojn de kantistoj		Kämpenweisen still zu horchen,
pri herooj kaj bataloj.		Die vom Mund des Sängers flossen.

54 Saĝa estis jena Sakso		54 Stumm bei Frauen war der Sachse,
en kverelo virdisputa,		Kühn in Not und Männerfehde,
sin detenis de drinkado,		Klug im Rat, am Tisch bescheiden
ĉe virinoj estis muta.		Mit dem Trinkhorn, mit der Rede.

55 Kelka bela nordanino		55 Manches schöne Nordlandsmädchen
lin rigardis simpatie,		Sah ihm nach mit holden Blicken,
kiam li sen kapsaluto		Schritt er, hoch den Kopf, vorüber,
preteriris mute ie.		Ohne nur zum Gruß zu nicken.

56 La fratino de l' vikingo		56 Thoralill, des Wikings Schwester,
brodis florojn kaj foliajn		Stickte Laub- und Blumenranken
ornamaĵojn en teksaĵon,		Ins Geweb' und mit den Blumen,
kaj kun tiuj pensojn siajn.		Mit den Blättern viel Gedanken.

57 Ĉesu revi, knabineto!		57 Kleine Thora. laß das Träumen,
Falk' ne restas sur la tero.		Falkenart hat schnelle Flügel;
Se vi kredas lin kaptita,		Glaubst du ihn an sichrer Kette,
ĝi jam flugas en aero.		Schweift er über Tal und Hügel.

58 Haste flugis li jam hejmen,		58 Hastig über Tal und Hügel
oni estis lin vokinta		Flog er heim, ihn rief der Bote
al malsana la patrin;		Hastig zu der kranken Mutter;
sed li trovis ŝin mortinta.		Was er fand, war eine Tote.

Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe" de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, 1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, 1938-11-04).		Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05).

1) aŭ: morde ĉe gorĝ' lia pendis.
2) aŭ: batalintus li pro io:

Friedrich Wilhelm Weber,Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto

Friedrich Wilhelm Weber,Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe

Friedrich Wilhelm Weber,
Dektritilio, ĉapitro 3, Sur la Akcipitra korto

Friedrich Wilhelm Weber,
Dreizehnlinden, Kapitel 3, Auf dem Habichtshofe