Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru nur la normajn formatojn
 aldonaj eksport-formatoj: simpla teksto LaTeX LaTeX kverformato DVI DVI kverformato Postskripto Postskripto kverformato | [aldonu al libro] [estingu la libro]
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Heinrich Heine * Die Lorelei Germana 1823 Arg-2-2 2014-04-23 18:09 Manfred nur tiun forigu
Hans-Georg Kaiser Lorelay Esperanto Arg-564-2 2005-02-03 19:18 Manfred nur tiun aldonu
Ludwig Lazarus Zamenhof Lorelej Esperanto Arg-565-2 2009-10-30 16:15 mgr nur tiun forigu
Leopold Elb Lorelej' Esperanto Arg-71-2 2005-02-03 19:06 Manfred nur tiun forigu
Joachim Gießner Lorelejo Esperanto Arg-1115-2 2010-09-15 12:51 Manfred nur tiun aldonu
N. N. 01 Lurleia Latina Arg-179-2 2010-02-11 14:00 Manfred nur tiun forigu
Paul Gottfried Christaller [Ne scias mi, kio okazis] Esperanto Arg-1116-2 2010-09-13 10:03 Manfred nur tiun aldonu
Mark Twain The Lorelei Angla Arg-11-2 2003-10-13 04:42 mgr nur tiun aldonu
L. W. Garnham The Lorelei Angla Arg-14-2 2003-10-11 23:04 mgr nur tiun aldonu

Heinrich Heine,
Die Lorelei

 

Heinrich Heine,
Lorelej'

 

Heinrich Heine,
Lorelej

 

Heinrich Heine,
Lurleia

 
    tradukita de Leopold Elb   tradukita de Ludwig Lazarus Zamenhof   tradukita de N. N. 01
 
    Tiu traduko estas poste iom modifita de
aliuloj, ne estas la origina traduk-versio
de Leopold Elb.
       
 
Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,   Ne scias mi, kial mi estas   Ne scias mi, kial subita   Ignoro, quid id sibi velit,
daß ich so traurig bin;   Malgaja en la kor’.   malgaj' en la koro naskiĝis;   Tristissimus cur sim,
ein Märchen aus alten Zeiten,   Antikva fabelo restas   el tempo jam enterigita   Antiqui aevi fabellam
das kommt mir nicht aus dem Sinn.   Por ĉiam en mia memor’.   legendo al mi reviviĝis.   Cur saepe volverim.
 
Die Luft ist kühl und es dunkelt,   Vespero jam ekmalheliĝas,   Jam malvarmetiĝas l' aero,   Vesperascit et frigescit,
und ruhig fließt der Rhein;   Fluadas la Rejn’ en trankvil’,   la Rejno mallaŭte babilas,   Et Rhenus leniter it,
der Gipfel des Berges funkelt   La supro de l’ monto lumiĝas   per oro de l'sun' en vespero   Cacumen montis lucescit,
im Abendsonnenschein.   En vespersuna bril’.   la supro de l' monto rebrilas.   Dum Phoebus occidit.
 
Die schönste Jungfrau sitzet   Belega knabino jen tronas   Plej belan knabinon mi vidas:   Sedet in summo montis
dort oben wunderbar,   Kun ora juvelar’,   en ora ornamo brilante,   Virgo pulcherrima,
ihr goldnes Geschmeide blitzet,   La belan vizaĝon kronas   sur supro de l' monto ŝi sidas,   Auro nitet gemma frontis,
sie kämmt ihr goldenes Haar.   Mirinde la ora harar’.   la harojn mistere kombante.   Se pectit auricoma.
 
Sie kämmt es mit goldenem Kamme,   Ŝi uzas kombilon el oro   La oran kombilon ŝi movas   Aureolo pectine pectit,
und singt ein Lied dabei;   Kaj dume kantas ŝi.   kaj kantas tra l' pura aero,   Carmen canens procul,
das hat eine wundersame,   Mirige tuŝas al koro   kaj forto mirinda sin trovas   Mirandum id habet modum
gewaltige Melodei.   Sorĉiga la melodi’.   en tiu ĉi kant' de l'vespero.   Nec non virilem simul.
 
Den Schiffer im kleinen Schiffe   Kaj sopiregon eksentas   Ŝipet' iras sur la rivero,   In cymba navitam mille
ergreift es mit wildem Weh;   Ŝipisto dum sia vetur’;   ŝipisto ektremis de l' kanto,   Angores feri tenent,
er schaut nicht die Felsenriffe,   Rifaron li ne priatentas,   kaj blinda por ĉiu danĝero   Non videt scopulos ille,
er schaut nur hinauf in die Höh.   Al monto rigardas li nur.   rigardas li al la kantanto.   Ocli non si sursum vident.
 
Ich glaube, die Wellen verschlingen   Mi kredas, ke dronos finfine   Ha, baldaŭ ŝipisto la bela   Opinor undas devorare
am Ende Schiffer und Kahn;   Ŝipisto kun sia boat’,   perdiĝis sub l' akvoturnado;   Nautam cum navicula,
und das hat mit ihrem Singen   Kaj tion kaŭzis feine   ĝin Lorelej' faris kruela,   Effecit solo canendo
die Lorelei getan.   La Loreleja kantad’.   per sia mirinda kantado.   Lurleia id dea.
 
Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas
Heinrich Heine (*1797-12-13 - †1856-02-17),
publikigita 1823.

Aus dem Werk "Buch der Lieder", Kapitel
"Die Heimkehr", Abschnitt II.
Siehe auch ein http://gutenberg.spiegel.de
unter:
http://gutenberg.spiegel.de/?id=5&x
d=1131&kapitel=12&cHash=eb14eca2272#gb_found
.
Vidu ankaŭ: http://www.gedichte.vu/?die_lorelei.html.
La melodion verkis la komponisto Friedrich
Silcher. Vidu la retejon
http://www.lieder-archiv.de/die_lorelei-notenblatt_300493.html.
  Traduko de la Germana poemo "Die Lorelei"
de Heinrich Heine (*1797-12-13 -
†1856-02-17) en Esperanton de
Leopold Elb (†1912-08.04).

La traduko troviĝas sur paĝo 84 de la
lernolibro „Post la kurso“ de Wilhelm
kaj Hans Wingen, eldonita de Ludwig Pickel
en Nurembergo (Nürnberg), Germanio.
  Traduko de la Germana poemo "Die Lorelei"
de Heinrich Heine (*1797-12-13 -
†1856-02-17) en Esperanton de Ludwig
Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo,
*1859-12-15 - †1917-04-14).

Tiun ĉi tradukversion mi prenis el retejo
http://www.esperanto.mv.ru/Kolekto/Lorelej.html.
  Traduko de la Germana poemo "Die Lorelei"
de Heinrich Heine (*1797-12-13 -
†1856-02-17) en la Latinan de N.
N. 01.