| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Vasilij Devjatnin | Garantio | Esperanto | Arg-2058-1016 | 2014-05-20 13:25 Manfred | nur tiun forigu | |
| Friedrich Schiller | * Die Bürgschaft | Germana | Arg-2057-1016 | 2014-05-20 13:28 Manfred | nur tiun aldonu |
Friedrich Schiller, |
| tradukita de Vasilij Devjatnin |
| Damon' unu fojon mallaŭte trairis |
| Kun akra tranĉilo sub bask' al tirano – |
| Al Dionizio, – sed unu gardano |
| Lin kaptis subite. Tiran' al li diris : |
| « Pro kio vi al mi, fripono, aliris? » |
| – Mi sanktan promeson ekvolis plenumi . . . – |
| « Krimulo! mi tuj vin ordonos krucumi! » |
| – Jam longe mi estas al mort' pretigita, |
| Kaj, kredu, ne diros mi eĉ unu vorton |
| Pro mia pardono, ĉar havas mi forton, |
| Por morti sur kruco; sed se inklinita |
| Vi estas al bono, – ho, estu donita |
| Al mi kelka tempo, por fraton edzigi, – |
| Ĉe vi do mi povas amikon restigi. – |
| Kruele ekbrulis tirana rigardo, |
| Kaj diris li post la silento momenta : |
| « Tre bone, kun tio mi estas konsenta; |
| Sed tamen memoru vi tion, bastardo, |
| Ke vian amikon mi tenos sub gardo |
| Ne pli, ol tri tagoj, – kaj poste li mortos, |
| Al vi li per tio pardonon alportos. » |
| Al sia amiko Damono alvenis |
| Kaj diras : « tiran' min aljuĝis krucumi, |
| Ĉar volis mi sanktan promeson plenumi . . . |
| Kaj mi nur tri tagojn ricevi elpenis, |
| Por fraton edzigi . . . » kaj li ĉirkaŭprenis |
| Amikon kaj petas : « ho, restu, kurulo, |
| Vi por garantio ĉe malbonegulo! » |
| Amiko volonte konsentis kaj restis |
| En malliberejo li por garantio, |
| Kaj tuj liberigis Damonon per tio . . . |
| Damono edziĝon de frato forfestis, |
| En tria mateno tre frue sin vestis |
| Kaj vojon rapidas, malfrui timante |
| Kaj ĉiam pri sia amiko pensante . . . |
| Subite tre forta ventego fariĝis, |
| Kaj tondro kaj fulmo kaj granda pluvego; |
| Pli forte, pli brue koleras ventego, – |
| Kaj jen riveretoj de mont' ekruliĝis, |
| Riveron plenigis, kaj ĝi ekondiĝis . . . |
| Damono al ponto rapidas de monto |
| Kaj vidas, ke estas rompita jam ponto. |
| Li vagas sub pluvo sur bord' de rivero, |
| Kaj tre malproksime li vidas dometon; |
| Li krias, li vokas, li petas ŝipeton : |
| Sed vane, – neniu ĉar kun malespero |
| Ekvolis batali kun brua rivero . . . |
| Kaj baldaŭ rivero jam aliformiĝis : |
| Ĝi tute je maro simila fariĝis. |
| Kaj jen lian koron plenigis doloro, |
| Li ploras, antaŭen li manojn etendas, |
| Kaj preĝon varmegan al Zeŭso li sendas : |
| « Kompatu! » li petas kun granda fervoro – |
| « Kaj min ekrigardu kun dia favoro! |
| Se al Sirakuzoj vi min ne alportos, |
| Ho! . . mia amiko senkulpe ja mortos! » |
| Sed vane kompaton de Zeŭso li petas : |
| Ventego kaj ondoj kaj pluv' ne ĉesiĝas. |
| Sed ĉiam plifortaj, teruraj fariĝas, – |
| Kaj tempo forpasas . . . Damono formetas |
| De si sian veston, kuraĝe sin ĵetas |
| En bruan riveron kaj naĝas, tranĉante |
| Per brusto nur ondon, kun mort' batalante. |
| Kaj jen li sur bordo jam estas, – elŝiris |
| Sin tute el brakoj teruraj de morto, |
| Kun granda dankem' al favoro de sorto, |
| Rapidas li plu . . . Sed subite eliris |
| El granda arbaro rabistoj. Aliris |
| Al ili Damono, – kaj ili malpace |
| Ĉirkaŭas lin tute, rigardas minace. |
| « Ho, kion vi volas, krimuloj? li diris : |
| Ankoraŭ ne scias, friponoj, vi tion, |
| Ke mi, nur krom vivo, jam havas nenion! |
| Sed vivo – ne mia! » Kaj tuj li aliris |
| Al ili, bastonon de unu elŝiris, |
| Per ĝi li eksvingis, kaj tri li mortigis, |
| Aliajn do ĉiujn facile forigis. |
| Sed suno post pluvo varmege bruligis |
| Migranton, kaj tute li perdis jam forton; |
| Kun granda teruro atendis li morton, – |
| Kaj preĝis li Zeŭson : « vi min liberigis |
| El ondoj bruegaj, de mi vi forigis |
| Rabistojn, – ĉu tie ĉi devas suferi |
| Mi vane kaj morti, amikon oferi?! . . . » |
| Subite li aŭdas, kvazaŭ murmuretas |
| Ne tre malproksime malgranda rivero! |
| Rapide sin turnas al ĝi kun espero |
| Damono – kaj vidas, ke fonto fluetas. |
| Al ĝi superforte li tuj alvagetas, |
| Soifon brulegan kun ĝoj' kvietigas |
| Kaj korpon malsanan en ĝi li freŝigas. |
| Jam suno varmega majeste subiras |
| Kaj ombroj tre longaj kuŝiĝas sur tero : |
| Tre baldaŭ jam venos trankvila vespero. |
| Sur vojo al urb' du migrantoj jen iras, |
| Damono do ilin en voj' preteriras. |
| Migrantoj parolas, Damono aŭskultas |
| Kaj aŭdas : « lin oni jam nun ekzekutas! » |
| Tumulto piedojn al li flugiligas, |
| En lia animo – senfinaj teruroj . . . . |
| Kaj jen Sirakuzoj ! Nur suprojn de turoj |
| Malalta jam suno facile origas : |
| Jam estas vespero! . . kaj li rapidigas |
| Ankoraŭ pli paŝojn, – kaj vidas – en strato |
| Renkontas lin lia servant' Filostrato. |
| – Revenu, ĉar ĉio jam estas finita! – |
| Li diris malgaje : en urbon ne iru, |
| Mi petas vin, el Sirakuzoj foriru! |
| Li estas jam al ekzekuto metita. |
| Li kredis sen fin', ke li estos trompita |
| Neniam de sia amik', kaj nenio |
| Lin povis devigi ne kredi je tio. – |
| « Ho, se jam malfrui al mi estas sorto, |
| Kaj se mi ne povas de mort' liberigi |
| Amikon, – mi devas min ankaŭ mortigi : |
| Tirano ne diru, ke kuris de morto |
| Mi nur dank' al mia anima malforto! |
| Al vi mian vivon volonte mi cedas, |
| Sed sciu, ke homoj kaj amas kaj kredas! » |
| Vespere Damon' Sirakuzojn eniras |
| Kaj vidas, ke kruco sur placo jam staras, |
| Kaj oni jam tute amikon preparas, |
| Por lin ekzekuti . . . Kun forto traŝiras |
| Amason popolan Damono kaj diras : |
| « Mi morton deziris de Dionizio, – |
| Mi estas krimulo, li – nur garantio ! |
| En granda mirego popol' silentiĝis . . . . |
| En ĝojo amikoj sin tuj ĉirkaŭprenas |
| Kaj ploras, – pri kio – neniu komprenas, |
| Sed larmoj el ĉiuj okuloj ruliĝis . . . . |
| Minaca tirano pri ĉio sciiĝis; |
| Li je amikeco ilia tre miras |
| Kaj verajn amikojn li vidi deziras. |
| Kaj jen ili venas. Kun vido afabla |
| Tirano renkontas amikojn kaj diras : |
| « Vi venkis min tute, je vi mi tre miras! |
| Mi estas ankoraŭ por amo kapabla, |
| Kaj se mi ne estas al vi malagrabla, |
| Permesu al mi, ke en ligo mi via, |
| Amikoj varmegaj, por vi estu tria! . . . » |
| Traduko de la Germana poemo "Die Bürgschaft" de Friedrich Schiller (Frederiko Ŝilero, *1759 - †1805) en Esperanton de Vasilij Devjatnin (*1862 - †1938). Pri la tradukinto vidu la vikipediejon http://eo.wikipedia.org/wiki/Vasilij_Devjatnin. La poem-esperantigo troviĝas en http://edu.i-lo.tarnow.pl/esp/lern/librejo/0012/0008.php. |