Peter Paulsen,
Det hiamelk bridjpaar |
| |
| En letj stak utj de tidj, huar Aame bridj wiar. |
| |
| Min hart as din, an dü beest min, |
| swet hiamelkhaid as min an din, |
| wi brük diartu nian freemen. |
| Jä, swet as't, wan't noch hiamelk as, |
| wi tau alian, wi witj at was, |
| an ölers witj at neemen. |
| |
| So skreew föör juaren turag Stine Andresen. Man grat lok döör "swet hiamelkhaid" as wel, üüs so föl ual fering oort an wiis, tu grünj gingen. |
| |
| Tu began fann detheer juarhunert wiar det noch so üüb üüs letj eilun, det ütj arke hüs tu't mansten een de söndai maaren tu hööw ging. Seed jo do altumaal efter hööwtidj bi a ongurd, wurd ferteld, wat al prääster üüb stuul saad hed. Of diar för hoker toonket of en jongpaar afbeeden wiar. Föör a sarkdör, huar a karmen noch noch föl en sküür sten tu snaakin, diar jeew at aleewen at neist tu weden. A wüfen, mäenöler üüb a hen- an tüswai, fing diar muar tu hiaren, üüs wat 'ar uun't bleed sten. |
| |
| |
| A sarkklook ringd an rept at lidj tu hööw. At wiar en wosweder, üüs wat'am det ei beeder wanske küd. A san skiind, an al laasken soong. Faan arke taarep wuuget at lidj enkelt of tu muaren efter Njiblem. |
| |
| Am a huk bi Guating skothaag kaam en jongen gast. Hi hed at puan, wiar was wat üüb a leeder eeg. Man bal fin hi en ölern gast uunhaalet, wat stunen bleew an saad: "Meine güüte, Knütj, wat heest dü en faard! Man aleewen suutjis, wi kem noch lacht ääderenooch." |
| |
| "Jä, Negels", swaaret de, wat Knütj repen wurd, "ik san wat leeder tuwais kimen. Üus jong hoos hee ufsmeden, en smoken hoosfööl mä en witjen bles. Ik wul dach ei gung, iar de fööl üüb a bian sten an uk tetjet hed." |
| |
| |
| |
Verkinto de tiu ĉi Frisa poemo estas
Peter Paulsen (*1893-11-18 - †1976-10-12),
publikigita 1976-12. |
