eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
---|---|---|---|---|---|---|
Hans Erik Jensen | La kamparano kaj lia filo | Esperanto | 1951-06-07 | Arg-1072-536 | 2013-02-10 19:30 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert | * Der Bauer und sein Sohn | Germana | Arg-1068-536 | 2013-02-10 19:41 Manfred | nur tiun aldonu | |
Christian Wilster | Bonden og hans Søn | Danish | Arg-1074-536 | 2013-02-10 19:26 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | |
tradukita de Hans Erik Jensen | tradukita de Christian Wilster | |
Johano, juna kamparan' | En Bondeknøs, som hedde Hans, | |
post eksterlanda por la san' | Der havde været udenlands | |
vojaĝo kun nobela fil' | Med Herremandens Søn et Aar, | |
al sia patra domicil' | Kom hjem til Faders Fæstegaard, | |
revenis kaj en la vilaĝ' | Og i den lille Bondebye | |
fieris li pro la vojaĝ'; | Fortalte han nu stolt og krye | |
por ĉies ĝoj' rakontis li | Til Fryd for Store som for Smaae, | |
pri eksterlando pli kaj pli. | Om hvad i fremmed Land han saae; | |
Sed kvankam parto estis ver', | Men skjøndt en Deel deraf var sandt, | |
mensog' abundis sen moder'. | Var der dog meget Løgn iblandt; | |
Vojaĝo du kapablojn donas: | Thi to Ting læres let paa Reise, | |
Mensogas ni kaj fanfaronas! | At lyve grovt og høit at kneise; | |
Ne malpli lerte Hans mensogis | Og Hans forstod saa stærkt at lyve, | |
ol besto kuras, birdo flugis. | Som Hest kan rende, Fugl kan flyve. | |
Monato pasis, tiam li | En Maanedstid omtrent forgik, | |
pro certa grava komisi' | Da Knøsens Fader Frederik | |
de l'patro nun en kompani' | I næste Kjøbsted Ærind fik, | |
promenis al la urb' kun li. | Og med sin kloge Søn han gik | |
Foriris ili en maten' | Derhen en aarle Morgenstund. | |
kaj vidis hundon dum promen'. | Paa deres Vei de saae en Hund, | |
Feliĉe ligis ĝin kateno, | Og det var godt, at den var bunden, | |
minacis ĝi kun mordmieno. | Thi baade glubsk og stor var Hunden. | |
"Jen monstro!" diris Frederik' | "En svær Krabat," var Bondens Ord, | |
por ĝia bruo kaj mimik'. | Da frem af Huus med Bjæf den foer. | |
"Ho, bagatel'!" respondis Hans, | "O Bagateller!" udbrød Hans, | |
"pasintan jaron fore trans | "Ifjor da jeg var udenlands, | |
la lim' mi grandan hundon vidis, | Jeg saae en Hund, jeg aldrig Mage, | |
kaj vere mi pro ĝi ne ridis! | Har seet til Hund i mine Dage. | |
Mi ĉe Stetino ĝin renkontis; | Tæt ved Berlin den kom imod mig, | |
ektimis mi, sed ĝin alfrontis! | Først blev jeg bange, men jeg stod mig — | |
Stetino - eble kredas vi: | I kjender vel Berlin af Navn, | |
al Kopenhag' egalas ĝi, | Og troer den er som Kjøbenhavn, | |
Ho ne! al mi nur fidu vi - | Jo Pyt! saasandt som her jeg gaaer, | |
dekoble granda, eble pli! | Ti Gange større knap forslaaer; | |
La hundo, kiun vidis mi - | Den Hund, som sagt, den var saa stor, | |
al mia vorto kredu vi - | Ja! I kan troe mig paa mit Ord, | |
almenaŭ estis - ho, fatal'! - | Jeg selv, som saae den, veed det bedst, | |
egale granda kun ĉeval'!" | Den var saa stor som nogen Hest." | |
De l'patro sonis la respond': | Da svared Bonden: "ærlig talt, | |
"Mirinde - kvankam en la mond' | Det undrer mig, skjøndt overalt | |
tre strangajn aĵojn vidas ni; | I denne Verden rundtomkring | |
okulon propran fidas ni | Man seer saa mærkelige Ting, | |
apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'. | At man sit eget Øie knap vil troe. | |
Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'. | Vi gaae nu for Exempel til en Broe, | |
Ni ĝin atingos post malpli ol hor' | I mindre end en Time vi den naae, | |
- al ni neevitebla koridor'. | Og over Broen vi nødvendig maae. | |
Sur ĝi troviĝas granda ŝton'; | Paa denne ligger der en Steen, | |
al ni ĝi rompas kruron sen pardon', | Og over den man brække maa sit Been, | |
se ni mensogis dum la tag' - | Naar man har løiet samme Dag, | |
jen vero - kaj neniel blag'!" | Det er en vis og afgjort Sag." | |
Aŭdinte tion tuj la fil' | Saasnart han hørte disse Ord, | |
ektimis kaj pro maltrankvil' | En Skræk ham strax i Blodet foer; | |
la sango kuris al la kap', | Om Ørene blev Knøsen heed, | |
li ŝvitis pro angora frap'. | Af Panden sprak ham Angstens Sved. | |
Li kriis: "Paĉjo, kara vi, | Da raabte han: "hør, Fader kjær! | |
tro forte ne rapidu ni! | At gaae saa stærkt er ikke værd, | |
Por maljunulo la veter' | I er en gammel Mand og svag, | |
tre varma estas ja danĝer'! | Det er saa grumme varmt idag, | |
La forton oni devas ŝpari | Og man maa spare sine Kræfter. | |
kaj pripensadi, kion fari. | Jeg gaaer just nu, og tænker efter, | |
Se pri la hundo pensas mi, | Thi naar jeg mig besinder ret, | |
ne tiom granda estis ĝi, | Saa var den tydske Hund ei slet | |
kiom rakontis mi al vi, | Saa stor som jeg fortalte før, | |
sed certe estis ĝi malpli - | Ja mestendeels jeg sværge tør, | |
egalis eble kun bovin', | Den var ei større end en Koe, | |
sed tamen hundo de kulmin'!" | Men dog en prægtig Hund, min Troe!" | |
Denove ili laŭ la voj' | Og atter gamle Frederik | |
iradis, sed sen granda ĝoj', | Med Sønnen hen ad Veien gik. | |
ĉar la junulon la rakont' | Dog Knøsen havde ingen Roe; | |
maltrankviligis, kaj la pont' | Bestandig den fordømte Broe | |
konfuzon faris pli kaj pli, | Omkring i Hovedet ham løb; | |
kaj pro la timo cedis li; | Lidt efter lidt, da gav han Kjøb; | |
ni ĉiuj ja volonte savas | Thi hvem vil ikke gjerne spare | |
la krurojn, se ni sanajn havas. | De kjære Been for Bræk og Fare? | |
Johano tial pro la krur' | Og Hans, som sine spare gad, | |
elkriis: "Paĉjo, vorton nur! | Udbrød: "hør, Fader! veed I hvad? | |
Mi pensas daŭro pri la hundo, | Jeg tænker idelig paa Hunden, | |
sed pro la vero ĝis la fundo | Vel var den stor, men dog i Grunden | |
mi diras al vi en konfid': | Ei nær saa stor, ja neppe halv, | |
Egalis ĝi nur kun bovid'." | Den var ei større end en Kalv." | |
Sed baldaŭ en la horizont' | De atter frem ad Veien gik, | |
videbla estis nun la pont'. | Og Broen snart i Sigte fik. | |
Por timo fluis al Johan' | Da haglede den vaade Sved | |
laŭ lia haŭto ŝvitfontan'. | Ad Bondeknøsens Lemmer ned, | |
Nun kaptis li pro la efiko | Og just som de sig Broen nærmed, | |
la patron forte je l'maniko, | Da trak han sin Papa i Ærmet, | |
kaj kriis li en malespero:+ | Og raabte i sin store Knibe: | |
"Ho, paĉjo, nun mi en sincero | "Hør, Faer! I kan da vel begribe, | |
onfesas, ke mi ŝercis nur; | Jeg vilde gjøre Løier kun. | |
kaj tio, kion por plezur' | Hvad jeg fortalte om den Hund, | |
rakontis pri la hundo mi, | Som jeg engang i Tydskland saae, | |
ja estis nura fantazi'. | Det var ei saadan at forstaae; | |
Similis ĝi ja laŭ la ver' | Den var saasandt jeg hedder Hans, | |
la hundojn sur la hejma ter'." | Omtrent som Hunde her tillands." | |
Transpasis ili sen danĝer' | Nu Knøs og Bonde begge To | |
la ponton de mensog' kaj ver'. | Kom heldig over denne Broe; | |
La fil' ne pro la fanfaron' | Ei Knøsen stødte sig paa Steen, | |
la kruron rompis sur la ŝton'. | Ei heller brak han sine Been, | |
Sed velkis lia fantazi', | Men reent hans Lyvelyst forsvandt, | |
kaj ĉe la vero restis li. | Og siden talte han saa sandt, | |
Li ne similis plu al dando | At Ingen skulde troet om Hans, | |
estinta en la eksterlando. | Han havde været udenlands. | |
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en la Danan de Christian Wilster. La dana poeto Christian Wilster verkis tiun ĉi fablan poemon laŭ la poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (germana poeto, vivinta 04.07.1715 - 13.12.1769). | ||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en Esperanton de Hans Erik Jensen (†1973-06-18) en 1951-06-07. Tiu ĉi traduko estis publikigita en la revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg Esperantoforening (Danujo). |