eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
---|---|---|---|---|---|---|
Hans Erik Jensen | La kamparano kaj lia filo | Esperanto | 1951-06-07 | Arg-1072-536 | 2013-02-10 19:30 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert | * Der Bauer und sein Sohn | Germana | Arg-1068-536 | 2013-02-10 19:41 Manfred | nur tiun aldonu | |
Christian Wilster | Bonden og hans Søn | Danish | Arg-1074-536 | 2013-02-10 19:26 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | |
tradukita de Christian Wilster | tradukita de Hans Erik Jensen | |
En Bondeknøs, som hedde Hans, | Johano, juna kamparan' | |
Der havde været udenlands | post eksterlanda por la san' | |
Med Herremandens Søn et Aar, | vojaĝo kun nobela fil' | |
Kom hjem til Faders Fæstegaard, | al sia patra domicil' | |
Og i den lille Bondebye | revenis kaj en la vilaĝ' | |
Fortalte han nu stolt og krye | fieris li pro la vojaĝ'; | |
Til Fryd for Store som for Smaae, | por ĉies ĝoj' rakontis li | |
Om hvad i fremmed Land han saae; | pri eksterlando pli kaj pli. | |
Men skjøndt en Deel deraf var sandt, | Sed kvankam parto estis ver', | |
Var der dog meget Løgn iblandt; | mensog' abundis sen moder'. | |
Thi to Ting læres let paa Reise, | Vojaĝo du kapablojn donas: | |
At lyve grovt og høit at kneise; | Mensogas ni kaj fanfaronas! | |
Og Hans forstod saa stærkt at lyve, | Ne malpli lerte Hans mensogis | |
Som Hest kan rende, Fugl kan flyve. | ol besto kuras, birdo flugis. | |
En Maanedstid omtrent forgik, | Monato pasis, tiam li | |
Da Knøsens Fader Frederik | pro certa grava komisi' | |
I næste Kjøbsted Ærind fik, | de l'patro nun en kompani' | |
Og med sin kloge Søn han gik | promenis al la urb' kun li. | |
Derhen en aarle Morgenstund. | Foriris ili en maten' | |
Paa deres Vei de saae en Hund, | kaj vidis hundon dum promen'. | |
Og det var godt, at den var bunden, | Feliĉe ligis ĝin kateno, | |
Thi baade glubsk og stor var Hunden. | minacis ĝi kun mordmieno. | |
"En svær Krabat," var Bondens Ord, | "Jen monstro!" diris Frederik' | |
Da frem af Huus med Bjæf den foer. | por ĝia bruo kaj mimik'. | |
"O Bagateller!" udbrød Hans, | "Ho, bagatel'!" respondis Hans, | |
"Ifjor da jeg var udenlands, | "pasintan jaron fore trans | |
Jeg saae en Hund, jeg aldrig Mage, | la lim' mi grandan hundon vidis, | |
Har seet til Hund i mine Dage. | kaj vere mi pro ĝi ne ridis! | |
Tæt ved Berlin den kom imod mig, | Mi ĉe Stetino ĝin renkontis; | |
Først blev jeg bange, men jeg stod mig — | ektimis mi, sed ĝin alfrontis! | |
I kjender vel Berlin af Navn, | Stetino - eble kredas vi: | |
Og troer den er som Kjøbenhavn, | al Kopenhag' egalas ĝi, | |
Jo Pyt! saasandt som her jeg gaaer, | Ho ne! al mi nur fidu vi - | |
Ti Gange større knap forslaaer; | dekoble granda, eble pli! | |
Den Hund, som sagt, den var saa stor, | La hundo, kiun vidis mi - | |
Ja! I kan troe mig paa mit Ord, | al mia vorto kredu vi - | |
Jeg selv, som saae den, veed det bedst, | almenaŭ estis - ho, fatal'! - | |
Den var saa stor som nogen Hest." | egale granda kun ĉeval'!" | |
Da svared Bonden: "ærlig talt, | De l'patro sonis la respond': | |
Det undrer mig, skjøndt overalt | "Mirinde - kvankam en la mond' | |
I denne Verden rundtomkring | tre strangajn aĵojn vidas ni; | |
Man seer saa mærkelige Ting, | okulon propran fidas ni | |
At man sit eget Øie knap vil troe. | apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'. | |
Vi gaae nu for Exempel til en Broe, | Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'. | |
I mindre end en Time vi den naae, | Ni ĝin atingos post malpli ol hor' | |
Og over Broen vi nødvendig maae. | - al ni neevitebla koridor'. | |
Paa denne ligger der en Steen, | Sur ĝi troviĝas granda ŝton'; | |
Og over den man brække maa sit Been, | al ni ĝi rompas kruron sen pardon', | |
Naar man har løiet samme Dag, | se ni mensogis dum la tag' - | |
Det er en vis og afgjort Sag." | jen vero - kaj neniel blag'!" | |
Saasnart han hørte disse Ord, | Aŭdinte tion tuj la fil' | |
En Skræk ham strax i Blodet foer; | ektimis kaj pro maltrankvil' | |
Om Ørene blev Knøsen heed, | la sango kuris al la kap', | |
Af Panden sprak ham Angstens Sved. | li ŝvitis pro angora frap'. | |
Da raabte han: "hør, Fader kjær! | Li kriis: "Paĉjo, kara vi, | |
At gaae saa stærkt er ikke værd, | tro forte ne rapidu ni! | |
I er en gammel Mand og svag, | Por maljunulo la veter' | |
Det er saa grumme varmt idag, | tre varma estas ja danĝer'! | |
Og man maa spare sine Kræfter. | La forton oni devas ŝpari | |
Jeg gaaer just nu, og tænker efter, | kaj pripensadi, kion fari. | |
Thi naar jeg mig besinder ret, | Se pri la hundo pensas mi, | |
Saa var den tydske Hund ei slet | ne tiom granda estis ĝi, | |
Saa stor som jeg fortalte før, | kiom rakontis mi al vi, | |
Ja mestendeels jeg sværge tør, | sed certe estis ĝi malpli - | |
Den var ei større end en Koe, | egalis eble kun bovin', | |
Men dog en prægtig Hund, min Troe!" | sed tamen hundo de kulmin'!" | |
Og atter gamle Frederik | Denove ili laŭ la voj' | |
Med Sønnen hen ad Veien gik. | iradis, sed sen granda ĝoj', | |
Dog Knøsen havde ingen Roe; | ĉar la junulon la rakont' | |
Bestandig den fordømte Broe | maltrankviligis, kaj la pont' | |
Omkring i Hovedet ham løb; | konfuzon faris pli kaj pli, | |
Lidt efter lidt, da gav han Kjøb; | kaj pro la timo cedis li; | |
Thi hvem vil ikke gjerne spare | ni ĉiuj ja volonte savas | |
De kjære Been for Bræk og Fare? | la krurojn, se ni sanajn havas. | |
Og Hans, som sine spare gad, | Johano tial pro la krur' | |
Udbrød: "hør, Fader! veed I hvad? | elkriis: "Paĉjo, vorton nur! | |
Jeg tænker idelig paa Hunden, | Mi pensas daŭro pri la hundo, | |
Vel var den stor, men dog i Grunden | sed pro la vero ĝis la fundo | |
Ei nær saa stor, ja neppe halv, | mi diras al vi en konfid': | |
Den var ei større end en Kalv." | Egalis ĝi nur kun bovid'." | |
De atter frem ad Veien gik, | Sed baldaŭ en la horizont' | |
Og Broen snart i Sigte fik. | videbla estis nun la pont'. | |
Da haglede den vaade Sved | Por timo fluis al Johan' | |
Ad Bondeknøsens Lemmer ned, | laŭ lia haŭto ŝvitfontan'. | |
Og just som de sig Broen nærmed, | Nun kaptis li pro la efiko | |
Da trak han sin Papa i Ærmet, | la patron forte je l'maniko, | |
Og raabte i sin store Knibe: | kaj kriis li en malespero:+ | |
"Hør, Faer! I kan da vel begribe, | "Ho, paĉjo, nun mi en sincero | |
Jeg vilde gjøre Løier kun. | onfesas, ke mi ŝercis nur; | |
Hvad jeg fortalte om den Hund, | kaj tio, kion por plezur' | |
Som jeg engang i Tydskland saae, | rakontis pri la hundo mi, | |
Det var ei saadan at forstaae; | ja estis nura fantazi'. | |
Den var saasandt jeg hedder Hans, | Similis ĝi ja laŭ la ver' | |
Omtrent som Hunde her tillands." | la hundojn sur la hejma ter'." | |
Nu Knøs og Bonde begge To | Transpasis ili sen danĝer' | |
Kom heldig over denne Broe; | la ponton de mensog' kaj ver'. | |
Ei Knøsen stødte sig paa Steen, | La fil' ne pro la fanfaron' | |
Ei heller brak han sine Been, | la kruron rompis sur la ŝton'. | |
Men reent hans Lyvelyst forsvandt, | Sed velkis lia fantazi', | |
Og siden talte han saa sandt, | kaj ĉe la vero restis li. | |
At Ingen skulde troet om Hans, | Li ne similis plu al dando | |
Han havde været udenlands. | estinta en la eksterlando. | |
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en la Danan de Christian Wilster. La dana poeto Christian Wilster verkis tiun ĉi fablan poemon laŭ la poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (germana poeto, vivinta 04.07.1715 - 13.12.1769). | ||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en Esperanton de Hans Erik Jensen (†1973-06-18) en 1951-06-07. Tiu ĉi traduko estis publikigita en la revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg Esperantoforening (Danujo). |