| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Friedrich Wilhelm Weber | * Dreizehnlinden, Kapitel 8, Die Drude | Germana | Arg-1170-580 | 2012-04-22 15:33 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Manfred Retzlaff | Dektritilio, ĉapitro 8, La druidino | Esperanto | Arg-1171-580 | 2012-04-26 09:51 Manfred | nur tiun forigu |
Friedrich Wilhelm Weber, |
| tradukita de Manfred Retzlaff |
| 1 Regis nokto enarbare, |
| kalmo kaj nenio bruis; |
| ĉirkaŭ l’ trunkoj de la arboj |
| milde la lunlumo fluis. |
| 2 Nur malsupre en la valo |
| babiladis rivereto, |
| kiel flustre, duondorme |
| diras ion infaneto. |
| 3 Foje nur eksonis fore |
| de anaso raŭka krio; |
| foje oni aŭdis ion, |
| se de arbo falis io. |
| 4 Vagis jen la melo, kiu |
| vivas en arbar’ ermite, |
| tra l’ faghaloj, ĉirkaŭiris |
| senarbejojn li evite. |
| 5 Tie, ĉe deklivo norda, |
| meze en la sovaĝejo, |
| jen situis iu groto, |
| for de ia homloĝejo. |
| 6 Vasta estis ĝi,senfina; |
| iam estis ĝi loĝata |
| laŭ saga’ de nanoj, kiuj |
| iris for, nun evitata. |
| 7 Estis tio lok’ terura, |
| kiel pordo de l’ infero; |
| serpentumis sur la rokoj |
| verdaj ĉiroj de hedero. |
| 8 Serpentumis arbradikoj |
| tra la fendoj de l’ ravino; |
| kvazaŭmorta, forgesite |
| loĝis jen la druidino. |
| 9 Sola estis ŝi kun hundo,1) |
| kun la oldaj dioj, kiuj2) |
| alparolis ŝin en ŝtormoj |
| aŭ en birdo-voĉoj iuj. |
| 10 Ĉe la fonto antaŭ l’ grot’ sen |
| movo estis ŝi kaŭranta, |
| kiel griza ŝtonfiguro |
| super tombo malĝojanta. |
| 11 Suben pendis lutra felo |
| ĝis la kokso, de la kolo; |
| kovris ŝiajn membrojn falda |
| vesto ĝis la maleolo. |
| 12 Sonĝe sidis kun la frunt’ ŝi |
| en maldekstra mano sia, |
| dum la dekstra mano kuŝis |
| sur la kap’ de hundo ŝia. |
| 13 Sidis ŝi jen meditante, |
| unu el la inoj mornaj, |
| kiuj ĉerpas el la fonto |
| de la scio, tiuj Nornaj.3) |
| 14 Ĉu revagis ŝiaj pensoj |
| al la tagoj forfuĝintaj, |
| antaŭ ol la Frankoj estis |
| Saksajn landojn konkerintaj? |
| 15 Ĉu ŝi afliktiĝis pro la |
| mizerega nuna stato, |
| aŭ ĉu antaŭ ŝi vidiĝis |
| en estont’ malbona fato? |
| 16 Grumblis ŝia hundo, glimis |
| de okuloj liaj brilo;4) |
| ĉar de malproksime sonis |
| paŝoj tra l’ arbar-trankvilo. |
| 17 Jen Elmar’, li ŝin salutis, |
| rekte antaŭ ŝi haltante. |
| „Kion volas vi?“ ŝi diris, |
| ŝian kapon ne levante. |
| 18 „Svanahild’, vi saĝulino, |
| pli ol tri generaciojn |
| vi favore ja konsilis |
| niajn Falkajn familiojn. |
| 19 Hejmen iris al Votano |
| kaj al Frejo ĉiuj; domo |
| mia estas forlasita, |
| estas mi soleca homo.“ |
| 20 „Malfermita al vi estas5) |
| ja la voj’ al amikaro, |
| sed sur voj’ ne surpaŝata |
| kreskas densa arbustaro. |
| 21 Juna Falko, longe flugis |
| vi ne plu al grundo mia; |
| ĉu vi timas la tag-lumon, |
| ke vi venas je hor’ tia? |
| 22 Je solstic’, ĉe l’ ŝtono estis6) |
| lasta renkontiĝo nia, |
| aŭdis mi pri la enhala |
| brava flugil-bato via, |
| 23 Ke bruligis viajn plumojn |
| vi en flamoj.“ - „Tion, kion |
| homa dev’ ordonas, ĉu vi |
| volas nun kondamni tion?“ |
| 24 „Ne kondamnas mi, mi laŭdas |
| noblan faron, pensas nure: |
| kio pelis vin, ne estis |
| tio homa devo pure. |
| 25 La ĉasist’ fariĝis predo, |
| kaj la falk’ malsovaĝigi |
| lasis sin, per leda ĉapo |
| sin blindigi kaj lamigi.“ |
| 26 „Ho, patrino, vi severa! |
| Dolorigas min ja tiaj |
| vortoj viaj; jam suferis |
| mi sufiĉe de aliaj!“ |
| 27 „Luktis vi kun urs’ kaj rompis |
| vi la ostojn ja de tiu: |
| Ĉu dum flor-rompado pikis |
| vin insekt’ aŭ vermo iu? |
| 28 Ĉu vi ploras nun, ĉar skrapis |
| fine vin per sia pinta |
| ungo la katet’, kun kiu |
| longe estas vi ludinta?“ |
| 29 „Akraj estas viaj vortoj; |
| luktas ja en mia sino |
| unu kontraŭ la alia |
| amo kaj malaminklino.7) |
| 30 Mi parolos aŭ mi mortos! |
| Kion mi en mia sino |
| longe portis, mi ĝin povas |
| plendi nur al vi, patrino. |
| 31 Helpu min, min malsanulon, |
| min konsilu, saĝulino! |
| Estas, kiun mi nun amas8) |
| kristanin’, de Frank’ filino!“ |
| 32 Jen la druidin’ rektigis |
| sin, profunde ŝi suspiris, |
| dolorige kaj severe |
| jenon al Elmaro diris: |
| 33 „Jam perdita estas vi! Se |
| brulus la haldomo via, |
| malpli estus pereiga |
| jena brul’ ol fajro tia. |
| 34 Iru al la Franka grafo, |
| ke vin tiu kristanigu, |
| antaŭ l’ kruco vi vin klinu |
| kaj per akvo vin baptigu. |
| 35 Ĉu ne opiniis digna |
| vi el virgulinoj niaj |
| iun zorgi pie por la |
| dom’ kaj stal’ kaj korto viaj?“ |
| 36 Diris li: „La dipatrino |
| pesas ĝojojn kaj dolorojn; |
| kiel vento akvo-ondojn |
| ŝi kondukas la hom-korojn. |
| 37 Ĉu memoras vi je l’ kant’ pri |
| Svanahildo, la aminda, |
| kiu ploris - ni ĝin ofte |
| kantis - pri junulo Vinda. 9) |
| 38 Dronis tiu Vinda knabo, |
| ŝi priploris sian amon; |
| amas mi nun ekstertribe, |
| ĉu ne faris ŝi la samon?“ |
| 39 Ŝi mallevis sian kapon: |
| „Jarojn vidis mir fordrivi, |
| mi malhelon antaŭvidas; |
| triste estas longe vivi. |
| 40 Ol la altaj kverkoj tie |
| estas mi jam pli maljuna, |
| kiuj multajn jarojn kreskis |
| ĝis ilia alto nuna. |
| 41 Estas mi jam prae aĝa, 10) |
| fremda en la novaj aĵoj, |
| mi egalas al kaduka |
| trunko inter maj-verdaĵoj. |
| 42 Laca estas mi jam ege; |
| baldaŭ mi pro mortmalsano |
| el Saksuj’ salutojn lastajn |
| portos al la di’ Votano. |
| 43 Dia sorto, homa sorto |
| estas antaŭdecidita: |
| Unu restas, regas. - Via |
| vojo estas destinita. |
| 44 Iru! Aŭdas en la arboj |
| mi jam mesaĝiston mian: |
| Sur arbaraj padoj sombraj |
| vi renkontos faton vian!“ - |
| 45 Iris nun Elmar’. - La luno |
| kaŝis sin post nub-kurteno; |
| pluvo-gutoj susuradis, |
| grize venis la mateno. |
| 46 Sen konsol’, melankolie |
| tra l’ arbar’ li iris tiam; |
| tiom fremda kaj soleca 11) |
| li sin sentis ja neniam. |
| 47 Kion diris la Valino, 12) |
| kiel li komprenu tion? |
| Ĉu ŝi celis malamikon? - |
| Ĉu koleran iun dion? - |
| 48 Iru vi nur! Bonaj fortoj 13) |
| ankaŭ gardos vin estonte: |
| Sur arbaraj padoj iras |
| vi al via fat’ renkonte. |
| Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 8, Die Drude" de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfred Retzlaff (*1938-11-04). |
| 1) aŭ: \\Solis ŝi kun sia hundo,\\ŝi kun siaj dioj solis,\\kiuj en birdvoĉoj kun ŝi\\aŭ en ŝtormveter' parolis. |
| 2) aŭ: \\sola kun la dioj, kiuj |
| 3) La Nornoj (vidu PIV) estas laŭ la ĝermana mitologio diinoj, kiuj destinas la sorton de la homoj, ili korespondas al la Parcoj de la greka mitologio. |
| 4) aŭ:\\verde lia okul-brilo; |
| 5) aŭ:\\Malfermita al vi estas\\ja la vojo al-amika,\\ sed sur vojo ne paŝata\\kreskas arbustaro pika. |
| 6) aŭ:\\Ĉe l' ofero-ŝton' okazis |
| 7) aŭ:\\„Akraj estas viaj vortoj;\\luktas ja en mia koro\\unu kontraŭ la alia\\amo kaj malamfervoro. |
| 8) aŭ:\\Estas tiu, kiun amas\\mi, de l' Franka graf' filino!" |
| 9) Vindoj aŭ Vendoj estas alia nomoj por la Slavoj. La Germanoj (kaj verŝajne ankaŭ iliaj antaŭuloj, la ĝermanaj triboj) nomis siajn orientajn najbarojn tiel, en la germana lingvo: Wenden. |
| 10) aŭ:\\Estas mi sagao-aĝa, |
| 11) aŭ:\\tiom sola, forgesita\\estis li ĝis nun neniam. |
| 12) Laŭ la ĝermana mitologio estics Wala, esperante: Valino, la nomo de iu profetino aŭ ĝenerale profetino. |
| 13) aŭ:\\Iru vi, Elmaro! Bonaj\\fortoj gardos vin estonte: |