Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Владимир Иванович Карзин Дорога Rusa Arg-1955-969 2014-03-01 14:08 Manfred nur tiun aldonu
Соломон Наумович Высоковский Дорога Rusa Arg-1956-969 2014-03-05 22:20 Manfred nur tiun forigu
Ludwig Lazarus Zamenhof * La vojo Esperanto Arg-1950-969 2014-03-01 10:57 Manfred nur tiun forigu
Theodor Fuchs Auf sicherer Bahn Germana Arg-1951-969 2014-02-13 23:48 Manfred nur tiun forigu

Ludwig Lazarus Zamenhof,
Auf sicherer Bahn

 

Ludwig Lazarus Zamenhof,
Дорога

 

Ludwig Lazarus Zamenhof,
La vojo

 
tradukita de Theodor Fuchs   tradukita de Соломон Наумович Высоковский    
 
Freie Übersetzung des Zamenhofschen
esperantistischen Trutzliedes "La Vojo",
der Esperantistischen Jugend gewidmet


       
 
Es schimmert ein Licht durch Dunkel und Nacht,   Сквозь мрак неприятья мы движемся к цели -   Tra densa mallumo briletas la celo,
Wir ziehn ihm vertrauend entgegen.   Народов земли единенью.   Al kiu kuraĝe ni iras.
Wie nächtlich am Himmel der Sterne Pracht   Та цель, как маяк, что спасает от мели,   Simile al stelo en nokta ĉielo
Uns leitet auf richtigen Wegen.   От распрей ведёт к примиренью.   Al ni la direkton ĝi diras.
Uns schrecket nicht der Gespenster Gedränge,   Нас тьма не страшит, что рождает кошмары,   Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj,
Nicht Schläge des Schicksals, der Spott nicht der Menge,   Насмешки толпы, поражений удары.   Nek batoj de l'sorto, nek mokoj de l'homoj,
Denn hell und klar auf sicherer Bahn,   Наш путь нами выбран, для нас он прекрасен:   Ĉar klara kaj rekta kaj tre difinita
Zieht uns verheißend der Stern voran.   Он - прям, он - победен, он - ясен   Ĝi estas, la voj' difinita.
    Дорогой, упорством пробитой.    
    Так малые капли, что бьют непрестанно,    
    Сильнее любого гранита.    
    Надежда, упорство - вот наше богатство    
    И символы знамени нашего братства.    
    Мы цели достигнем, идя шаг за шагом,    
    Под нас единяющим флагом.    
 
Ohn' Wanken und Schwanken nur immer voran,     Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante
Vor uns liegt klar die erkorene Bahn.   Traduko de la Esperanta poemo "La vojo"
de Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro
Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14)
en la Rusan de Соломон Наумович
Высоковский .

 
  Ni iru la vojon celitan!
Der fallende Tropfen, so schwach, so klein,       Eĉ guto malgranda, konstante frapante,
Er höhlet den Felsen, durchbohrt das Gestein.       Traboras la monton granitan.
Wo Glaube und Liebe und Hoffnung blühn,       L'espero, l'obstino kaj la pacienco -
Da stehen auch unsere Zeichen.       Jen estas la signoj, per kies potenco
In ihrem Schutze nach heißen Müh'n,       Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro
Das Ziel wir einst jubelnd erreichen.       Atingon la celon en gloro.
 
Wir streuen den Samen ohn' Unterlaß,       Ni semas kaj semas, neniam laciĝas,
Gedenkend der kommenden Zeiten.       Pri l'tempoj estontaj pensante.
Manch Same verdorrt, manch Same verweht,       Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas -
Wir neue Saaten bereiten.       Ni semas kaj semas konstante.
"Laßt ab", ruft die Menge, "Euch blüht kein Glück",       "Ho, ĉesu!" mokante la homoj admonas -
"Steht fest", so tönt es im Chore zurück.       "Ne ĉesu, ne ĉesu!" en kor' al ni sonas -
Weicht nimmer dem Spotte, weicht nimmer dem Drohn,       "Obstine antaŭen! La nepoj vin benos,
Euch winkt in der Zukunft ein herrlicher Lohn.       Se vi pacience eltenos!"
 
Die welkdenden Blätter, wom Sturme verweht,       Se longa sekeco aŭ ventoj subitaj
Sie wirbeln auf nieder.       Velkantaj foliojn deŝiras,
Der Sturm erfrischt und reinigt die Luft,       Ni dankas la venton kaj, repurigitaj
Gibt frische Kräfte uns wieder.       Ni forton pli freŝan akiras.
Unsere brave Mannschaft wanket nicht,       Ne mortos jam via bravega anaro,
Es sind gar wackere Streiter,       Ĝin jam ne timigas la vento, nek staro,
Erprobt und gehärtet im heißen Kampf,       Obstine ĝi paŝas, provita, hardita,
Ziehn ruhig des Weges sie weiter.       Al cel' unu fojon signita!
 
Es bricht durch das Dunkel ein helles Licht,       Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante
Es strahlt uns verheißend entgegen.       Ni iru la vojon celitan!
Wir bangen und wanken und schwanken nicht,       Eĉ guto malgranda, konstante frapante,
Hell wird es auf all unseren Wegen.       Traboras la monton granitan.
Uns schrecket der Hohn nicht, uns schreckt nicht der Spott,       L'espero, l'obstino kaj la pacienco -
Was immer die Menge auch triebe.       Jen estas la signoj, per kies potenco
Mit uns ist die Hoffnung, mit uns ist Gott,       Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro
Mit uns ist die ewige Liebe.       Atingon la celon en gloro.
 
Traduko de la Esperanta poemo "La vojo"
de Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro
Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14)
en la Germanan de Theodor Fuchs (*1842-09-15
- †1925-10-05).

Tiu ĉi poem-germanigo aperis en 1911 ĉe
A. Schönfeld, I. Universitätsstr. 8,
Vieno, Aŭstrujo. Pri la tradukinto vidu
la vikipedian retejon
http://de.wikipedia.org/wiki/Theodor_Fuchs
http://eo.wikipedia.org/wiki/Theodor_Fuchs.
      Verkinto de tiu ĉi Esperanta poemo estas
Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro
Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14).