poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Владимир Иванович Карзин	Дорога	Rusa	Arg-1955-969	2014-03-01 14:08 Manfred	nur tiun aldonu
Соломон Наумович Высоковский	Дорога	Rusa	Arg-1956-969	2014-03-05 22:20 Manfred	nur tiun forigu
Ludwig Lazarus Zamenhof	* La vojo	Esperanto	Arg-1950-969	2014-03-01 10:57 Manfred	nur tiun forigu
Theodor Fuchs	Auf sicherer Bahn	Germana	Arg-1951-969	2014-02-13 23:48 Manfred	nur tiun forigu

Ludwig Lazarus Zamenhof, Дорога	Ludwig Lazarus Zamenhof, La vojo	Ludwig Lazarus Zamenhof, Auf sicherer Bahn

tradukita de Соломон Наумович Высоковский		tradukita de Theodor Fuchs

		Freie Übersetzung des Zamenhofschen esperantistischen Trutzliedes "La Vojo", der Esperantistischen Jugend gewidmet

Сквозь мрак неприятья мы движемся к цели -	Tra densa mallumo briletas la celo,	Es schimmert ein Licht durch Dunkel und Nacht,
Народов земли единенью.	Al kiu kuraĝe ni iras.	Wir ziehn ihm vertrauend entgegen.
Та цель, как маяк, что спасает от мели,	Simile al stelo en nokta ĉielo	Wie nächtlich am Himmel der Sterne Pracht
От распрей ведёт к примиренью.	Al ni la direkton ĝi diras.	Uns leitet auf richtigen Wegen.
Нас тьма не страшит, что рождает кошмары,	Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj,	Uns schrecket nicht der Gespenster Gedränge,
Насмешки толпы, поражений удары.	Nek batoj de l'sorto, nek mokoj de l'homoj,	Nicht Schläge des Schicksals, der Spott nicht der Menge,
Наш путь нами выбран, для нас он прекрасен:	Ĉar klara kaj rekta kaj tre difinita	Denn hell und klar auf sicherer Bahn,
Он - прям, он - победен, он - ясен	Ĝi estas, la voj' difinita.	Zieht uns verheißend der Stern voran.
Дорогой, упорством пробитой.
Так малые капли, что бьют непрестанно,
Сильнее любого гранита.
Надежда, упорство - вот наше богатство
И символы знамени нашего братства.
Мы цели достигнем, идя шаг за шагом,
Под нас единяющим флагом.

	Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante	Ohn' Wanken und Schwanken nur immer voran,
Traduko de la Esperanta poemo "La vojo" de Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14) en la Rusan de Соломон Наумович Высоковский .	Ni iru la vojon celitan!	Vor uns liegt klar die erkorene Bahn.
	Eĉ guto malgranda, konstante frapante,	Der fallende Tropfen, so schwach, so klein,
	Traboras la monton granitan.	Er höhlet den Felsen, durchbohrt das Gestein.
	L'espero, l'obstino kaj la pacienco -	Wo Glaube und Liebe und Hoffnung blühn,
	Jen estas la signoj, per kies potenco	Da stehen auch unsere Zeichen.
	Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro	In ihrem Schutze nach heißen Müh'n,
	Atingon la celon en gloro.	Das Ziel wir einst jubelnd erreichen.

	Ni semas kaj semas, neniam laciĝas,	Wir streuen den Samen ohn' Unterlaß,
	Pri l'tempoj estontaj pensante.	Gedenkend der kommenden Zeiten.
	Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas -	Manch Same verdorrt, manch Same verweht,
	Ni semas kaj semas konstante.	Wir neue Saaten bereiten.
	"Ho, ĉesu!" mokante la homoj admonas -	"Laßt ab", ruft die Menge, "Euch blüht kein Glück",
	"Ne ĉesu, ne ĉesu!" en kor' al ni sonas -	"Steht fest", so tönt es im Chore zurück.
	"Obstine antaŭen! La nepoj vin benos,	Weicht nimmer dem Spotte, weicht nimmer dem Drohn,
	Se vi pacience eltenos!"	Euch winkt in der Zukunft ein herrlicher Lohn.

	Se longa sekeco aŭ ventoj subitaj	Die welkdenden Blätter, wom Sturme verweht,
	Velkantaj foliojn deŝiras,	Sie wirbeln auf nieder.
	Ni dankas la venton kaj, repurigitaj	Der Sturm erfrischt und reinigt die Luft,
	Ni forton pli freŝan akiras.	Gibt frische Kräfte uns wieder.
	Ne mortos jam via bravega anaro,	Unsere brave Mannschaft wanket nicht,
	Ĝin jam ne timigas la vento, nek staro,	Es sind gar wackere Streiter,
	Obstine ĝi paŝas, provita, hardita,	Erprobt und gehärtet im heißen Kampf,
	Al cel' unu fojon signita!	Ziehn ruhig des Weges sie weiter.

	Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante	Es bricht durch das Dunkel ein helles Licht,
	Ni iru la vojon celitan!	Es strahlt uns verheißend entgegen.
	Eĉ guto malgranda, konstante frapante,	Wir bangen und wanken und schwanken nicht,
	Traboras la monton granitan.	Hell wird es auf all unseren Wegen.
	L'espero, l'obstino kaj la pacienco -	Uns schrecket der Hohn nicht, uns schreckt nicht der Spott,
	Jen estas la signoj, per kies potenco	Was immer die Menge auch triebe.
	Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro	Mit uns ist die Hoffnung, mit uns ist Gott,
	Atingon la celon en gloro.	Mit uns ist die ewige Liebe.

	Verkinto de tiu ĉi Esperanta poemo estas Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14).	Traduko de la Esperanta poemo "La vojo" de Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo, 1859-12-15 - †1917-04-14) en la Germanan de Theodor Fuchs (1842-09-15 - †1925-10-05). Tiu ĉi poem-germanigo aperis en 1911 ĉe A. Schönfeld, I. Universitätsstr. 8, Vieno, Aŭstrujo. Pri la tradukinto vidu la vikipedian retejon http://de.wikipedia.org/wiki/Theodor_Fuchs aŭ http://eo.wikipedia.org/wiki/Theodor_Fuchs.

Ludwig Lazarus Zamenhof,Дорога

Ludwig Lazarus Zamenhof,La vojo

Ludwig Lazarus Zamenhof,Auf sicherer Bahn

Ludwig Lazarus Zamenhof,
Дорога

Ludwig Lazarus Zamenhof,
La vojo

Ludwig Lazarus Zamenhof,
Auf sicherer Bahn