| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Manfredo Ratislavo | Dektritilio, ĉapitro 5, Ĉe la oferoŝtono | Esperanto | Arg-814-412 | 2007-04-29 22:02 Manfred | nur tiun forigu | |
| Friedrich Wilhelm Weber | * Dreizehnlinden, Kapitel 5, Am Opfersteine | Germana | Arg-813-412 | 2007-04-29 21:02 Manfred | nur tiun aldonu |
Friedrich Wilhelm Weber, |
| tradukita de Manfredo Ratislavo |
| 1 Ravaj estas la Juniaj |
| Noktoj, kiam lumetante |
| La vespera ruĝ’ miksiĝas |
| Kun aŭroro krepuskante; |
| 2 Kiam ruĝaroze verŝas |
| Sian sangon primavero, |
| Kaj priploras tiun laste |
| Najtingalo dum vespero; |
| 3 Kiam sur tiliofloro, |
| Sub folia baldakeno, |
| Dormas la abelo laca, |
| Kun la ŝarĝo de poleno; |
| 4 Kiam ĉirpas en la nesto |
| De l’ hirundoj la idaro, |
| Sonĝas jam pri la vojaĝo |
| Suden super ter’ kaj maro. |
| 5 Pepas sur grenkamp’ koturno; |
| Ĝoje pensas kamparano |
| Pri la bonaj grajnoj, kiujn |
| Metis li per sia mano. |
| 6 Tra la ĵus kreskintaj spikoj |
| Spiras susurad’ kantante, |
| Kvazaŭ irus jen spiritoj |
| Bonaj tra l’ kampar’ benante. - |
| 7 La kastel’ jen de Driburgo! |
| Ĝin ĉirkaŭis la silento |
| Nokta de l’ arbar’, leviĝis |
| Ĝi al klara firmamento. |
| 8 Staris la kolono sankta |
| De Irmino iam tie, |
| Kiun reĝo Karl’ bruligis |
| Kun aŭdac’ sakrilegie. |
| 9 Kreskas nun arbustoj tie, |
| Kie staris la kolono; |
| Frankoj timas la sanktejon |
| Kiel lokon de demono. - |
| 10 Rava estis la mallonga |
| Nokto antaŭ la solstico, |
| Flagris sur la mont’ Driburga |
| De ofero-bruloj vico. |
| 11 Estis kunvenintaj tie |
| Adorantoj de Balduro, 1) |
| El proksim’ kaj malproksimo; |
| Estis festo de l’ naturo. |
| 12 Jen sub kverkoj, sur razeno |
| Staris la ofero-ŝtono; |
| Apud ĝi kun tranĉilego |
| Sanga en la man’ matrono: |
| 13 Estis tiu la pastrino |
| Svanahild’, la druidino; |
| Blanka robo riĉe kovris |
| La figuron de l’ virino. |
| 14 Kamparano prenis nun el |
| Sia mano la ponardon; |
| Fulko, la forĝist’, incitis |
| Per baston’ de l’ fajro ardon. |
| 15 Kaj en kaldronego kupra, |
| Sur la krad’ de l’ forno rita, |
| Jen kun ajl’ kaj visko bolis |
| Ĉevalido konsekrita. |
| 16 Estis ĝi libera besto |
| De l’ libera la arbaro, |
| Ne portinta iam homon, |
| Ne irinta antaŭ ĉaro. |
| 17 Kaj Elmar’, la kortsinjoro, |
| Reve ĉe la fajro sidis; |
| Ĉu li ankau la ĉevalon |
| Saksan morti antaŭvidis? - |
| 18 Susuretis nur la arboj, |
| Ĉirkaŭstaris adorante |
| La preĝantoj, dum la fajro |
| Flame ŝprucis kraketante. |
| 19 Godo venis, la krispulo, |
| Estis li ofer-servisto; |
| Krispan havis li hararon, |
| Lerta estis li fiŝisto. |
| 20„Staras la gardistoj ĉie,“ |
| Diris tiu, „nin ne ĝenos |
| Perfidul’, malrespektulo; |
| En trankvilo ni solenos.“ |
| 21 Nun tri fojojn nudpiede, |
| Jenan dion alvokante |
| Paŝis la pastrino ĉirkaŭ |
| Tiu fajro bendirante. 2) |
| 22 Kaj benante la oferon, |
| Kiu enkaldrone bolis, |
| Kaj farante sanktan signon, |
| La pastrino ekparolis: |
| 23 „Vi respekte nun adoru, |
| La malico fore restu; |
| La arbaro kaj la steloj |
| Kaj la dioj nin atestu. |
| 24 Ĉe ofero kaj preĝado |
| Restu la pekuloj fore; |
| Tretu antaŭ l’ Eternuloj |
| Puramane, purakore! - |
| 25 Por memori pri Balduro |
| Venis ni al ŝton’ ĉi tiu, |
| Lian morton prifunebri |
| Decas al piulo ĉiu. |
| 26 Ekde kiam lin mortigis |
| Senintence frato lia, |
| Malaperis el la mondo |
| Homa paco, paco dia. |
| 23 Ĉu la vortojn vi divenas, |
| Kiujn lia patro ame |
| En orelon lian flustris, |
| Antaŭ ol li brulis flame? |
| 28 Estis esperiga tiu |
| Kara, alta Di-parolo; |
| Estis reekstaraj vortoj, |
| Lumaj sonoj de konsolo: |
| 29 Ke revenos iam tiu |
| El la mondo de l’ forgeso, |
| Kiel palaj ombroj iras |
| En la faŭkoj de l’ Hadeso. |
| 30 Kiam li revenos, tion |
| Eĉ ne scias la Valino. 3) |
| Li, Votan’, nur konas tiun |
| Juĝotagon de l’ mondfino; |
| 31 kiam en batal’ pereos |
| Iam la malnovaj dioj, |
| Kiam en tempŝtorm’ defalos |
| Flaviĝintaj jam folioj; |
| 32 Kiam la Muspelaj filoj |
| Fajre ruĝe norden rulos |
| Kaj en ega incendio |
| Tero kaj ĉielo brulos; |
| 33 Por venĝado de prakulpo, |
| Ke en printempspir’ matena 4) |
| Post inundo elakviĝu |
| Nova Tero benoplena, |
| 34 Paca estos la homaro, |
| Paca ankaŭ la naturo. |
| Tiam - laŭ la profetino - |
| Ree venos la Balduro. |
| 35 Kies nom’ ne eldireblas, |
| La Kreint’, la praa Dio, |
| Ame regos la homaron |
| Kaj por ĉiam super ĉio. - |
| 36 Ĉu la tempo jam veninta |
| Estas? Ĉu la sankta ulo, |
| Kiun la Kristanoj nomas |
| Fil’ de Dio kaj savulo, |
| 37 Ĉu li estas la Balduro? - |
| Nur batalon li alportis, |
| Nur malpacon kaj militon, |
| Multaj homoj pro li mortis! |
| 38 Vidas ni jen nur malamon |
| Kaj kverelon; oferante, |
| Time devas ni nin kaŝi, |
| En profunda nokt’ preĝante. |
| 39 Tamen, eĉ se malpli hela |
| Iĝas tiu temp’ sensuna, |
| Ni praktiku niajn ritojn |
| Laŭ prapatra mor’ ĝisnuna. |
| 40 Tretu nun en nian cirklon, |
| Vi infanoj kaj adoru, |
| Vi kun viaj florkronetoj |
| Kantu tamen kaj ne ploru! |
| 41 Kantu; ĉar infan’ ne sentas |
| La subpremon tiom akre, |
| Fare de la fiaj Frankoj, |
| Kiujn ni malbenas sakre.“ - |
| 42 Kaj ekkantis la geknaboj |
| Kun mallaŭta voĉ’ infana: |
| „Gardu nin, Balduro kara, |
| Je l’ koler’ de l’ Di’ kristana! |
| 43 Ho, revenu al ni fine |
| - Helpu nin en la mizero - |
| Sur la ora sunoĉaro |
| Al ni homoj sur la Tero! |
| 44 Ho Balduro, blankajn florojn, |
| Kiuj kreskas jen surmonte, |
| Blankajn kiel viaj brovoj, |
| Donas ni al vi volonte. |
| 45 Prenu la malmulton, kion |
| Donas la kampar’ malriĉa, |
| Ho Balduro, milda dio, |
| Estu ĝi por vi sufiĉa! |
| 46 Ho Balduro, di’ de l’ amo, |
| Klinu vin al ni favore! |
| Donas ni al vi ĉi tiujn |
| Blankajn florojn purakore.“ |
| 47 Ĉirkaŭ la oferostono |
| Iris ili kaj enĵetis |
| Sanktajn herbojn en la fajron, |
| Lumajn florojn ĉirkaŭmetis. |
| 48 Kaj flustrante la pastrino |
| Prenis nun pokalon sian, |
| Diris: „Antaŭ ol vi manĝos, |
| Trinku nun la amon dian!“ |
| 49 Kaj aŭdeblis en la rondo |
| Nur mallaŭta hom-murmuro, |
| Same kiel enaŭtune |
| Sonas foliar-susuro. |
| 50 Donis la ofer-servisto |
| Nun el la kaldrono granda |
| Al la homoj en la rondo |
| Iom de l’ mangaj’ vianda. - |
| 51 Ĝoja manĝo ĝi ne estis! - |
| Tiu aro nebaptita |
| Pretis ĉiam je la fuĝo |
| Aŭ je la rezisto spita, |
| 52 Kiel lupoj enarbare |
| Predon kaŝe elmanĝantaj, |
| Eĉ en foliarsusuro |
| La ĉasistojn ekaŭdantaj. - |
| 53 Diris la pastrin’: „Nun danku |
| Kaj estingu l’ fajro-reston! 5) |
| Mi ne scias, ĉu ni povos |
| Festi la venontan feston. |
| 54 Ne fidindaj estas ĉiuj, |
| Ja el nia rond’ foriĝos. |
| Iru for! La steloj plie |
| Jam paliĝas, nun tagiĝos. - 6) |
| 55 Iĝis for la homoj, kvazaŭ |
| Disiĝintaj sen reveno; |
| Kun la cindro kaj fajreroj |
| Ludis ventoj de mateno. |
| 56 Ardis la montpintoj ruĝe |
| En la lumo de l’ aŭroro; |
| Sonis de l’ sovaĝa kato |
| Akra krio en la foro. |
| Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 5, Am Opfersteine" de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, *1938-11-04). |
| 1) Balduro (germane: Baldur) estis la ĝermana dio de la lumo. |
| 2) aŭ:\\Nun tri fojojn nudpiede\\Paŝis la pastrino digna,\\ Benon diris, grajnojn ĵetis,\\Ĉirkaŭ tiu fajro ligna. |
| 3) „Valino“ (germane: Wala) verŝajne estis profetino aŭ diino laŭ la ĝermana kredo. |
| 4) akcentu: Ké en príntempspír’ maténa\\aŭ: Ke en primaver’ matena |
| 5) aŭ: Kaj estingu la fajrreston;\\aŭ: Kaj estingu fajroreston; |
| 6) aŭ:\\Ĉar findindas ja ne ĉiuj,\\Kelkaj certe nin forlasos.\\Iru for! Jam plipaliĝas\\La stelar’, la nokto pasos. |