| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Annette von Droste-Hülshoff | * Die Judenbuche | Germana | Arg-317-161 | 2004-05-15 13:06 Manfred | nur tiun forigu | |
| Manfredo Ratislavo | La juda fago | Esperanto | Arg-318-161 | 2004-05-15 13:04 Manfred | nur tiun forigu |
Annette von Droste-Hülshoff, | Annette von Droste-Hülshoff, | |
| tradukita de Manfredo Ratislavo | ||
| Ein Sittengemälde aus dem gebirgigten Westphalen. Von Annette E. Freiin von Droste zu Hülshoff | Krim-rakonto el la montara regiono de Vestfalio. De Anetino E. Baronino de Drosto-Hujlshofo | |
| Wo ist die Hand so zart, daß ohne Irren | Ĉu havas iu manon tiel fajnan, | |
| Sie sondern mag beschränkten Hirnes Wirren, | kapablan dispartigi ĉiun ajnan | |
| So fest, daß ohne Zittern sie den Stein | konfuzon cerban, firman tiel, ke | |
| Mag schleudern auf ein arm verkümmert Sein? | la ŝtonon ĵetas ĝi tremante ne? | |
| Wer wagt es, eitlen Blutes Drang zu messen, | Kaj kiu riskas ĝuste juĝi vantan | |
| Zu wägen jedes Wort, das unvergessen | impeton, pesi vorton ofendantan, | |
| In junge Brust die zähen Wurzeln trieb, | radikiĝintan iam firme en | |
| Des Vorurteils geheimen Seelendieb? | la juna brust’, de l’ antaŭjuĝ’ venen’? | |
| Du Glücklicher, geboren und gehegt | Vi feliĉul’, naskita en la hela spac’, | |
| Im lichten Raum, von frommer Hand gepflegt, | flegita vi de pia man’ en pac’, | |
| Leg hin die Waagschal’, nimmer dir erlaubt! | ne pesu! Ŝtonon lasu kuŝi vi, | |
| Laß ruhn den Stein, - er trifft dein eignes Haupt! – | ĉar trafos vian propran kapon ĝi! | |
| Friedrich Mergel, geboren 1738, war der einzige Sohn eines sogenannten Halbmeiers oder Grundeigentümers geringerer Klasse im Dorfe B., das, so schlecht gebaut und rauchig es auch sein mag, doch das Auge jedes Reisenden fesselt durch die überaus malerische Schönheit seiner Lage in der grünen Waldschlucht eines bedeutenden und geschichtlich merkwürdigen Gebirges. Das Ländchen, dem es angehörte, war damals einer jener abgeschlossenen Erdwinkel ohne Fabriken und Handel, ohne Heerstraßen, wo noch ein fremdes Gesicht Aufsehen erregte, und eine Reise von dreißig Meilen selbst den Vornehmeren zum Ulysses seiner Gegend machte – kurz, ein Fleck, wie es deren sonst so viele in Deutschland gab, mit all den Mängeln und Tugenden, all der Originalität und Beschränktheit, wie sie nur in solchen Zuständen gedeihen. Unter höchst einfachen und häufig unzulänglichen Gesetzen waren die Begriffe der Einwohner von Recht und Unrecht einigermaßen in Verwirrung geraten, oder vielmehr, es hatte sich neben dem gesetzlichen ein zweites Recht gebildet, ein Recht der öffentlichen Meinung, der Gewohnheit und der durch Vernachlässigung entstandenen Verjährung. Die Gutsbesitzer, denen die niedere Gerichtsbarkeit zustand, straften und belohnten nach ihrer in den meisten Fällen redlichen Einsicht; der Untergebene tat, was ihm ausführbar und mit einem etwas weiten Gewissen verträglich schien, und nur dem Verlierenden fiel es zuweilen ein, in alten verstaubten Urkunden nachzuschlagen. – | Frederiko Mergelo, naskita en 1738, estis la unusola filo de tiel nomata duon-majero au grundoposedanto de malpli alta klaso en la vilaĝo B., kiu, malgraŭ ĝia malbona konstruiteco kaj malgraŭ ĝia malpureco, tamen kaptas la rigardon de ĉiu vojaĝanto per la ege pentrinda beleco de ĝia situo en verda arbara valo de grava kaj historie rimarkinda montaro. La landeto, al kiu ĝi apartenis, estis iu el jenaj fermitaj ter-anguloj sen fabrikoj kaj komerco, se ŝoseoj, kie fremda vizaĝo kaŭzis sensacion kaj kie viro vojaĝinta tridek mejlojn foren estis rigardata kiel Odiseo – mallonge dirite, estis loko simila al multaj aliaj tiutempe ekzistintaj en Germanujo, loko kun ĉiuj mankoj kaj virtoj, ĉiuj originalecoj kaj limigitecoj, kiuj nur en tiaj cirkonstancoj ekestas. Pro ege simplaj kaj maladekvataj leĝoj konfuziĝis iom la nocioj pri justo kaj maljusto de la enloĝantoj, aŭ pli precize dirite, estis ekestinta apud la leĝa juro iu dua, juro de publika opinio, de kutimo kaj de preskripto ekestinta pro neglekteco. La bienuloj, kiuj plenumis la malaltan jurisdikcion, punis kaj premiis laŭ sia plej ofte honesta prudento, la subulo faris tion, kio ŝajnis al li efektivigebla kaj kun iom larĝa konscienco akordigebla, kaj nur malgajnintoj kelkfoje havis la ideon, foliumi en malnovaj, flaviĝintaj aktoj. - | |
| ... | ... | |
| Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Annette von Droste-Hülshoff (*1797-01-10 - †1848-05-24). | Traduko de la Germana poemo "Die Judenbuche" de Annette von Droste-Hülshoff (*1797-01-10 - †1848-05-24) en Esperanton de Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, *1938-11-04). |