poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Manfredo Ratislavo	Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto	Esperanto	Arg-843-428	2007-12-27 19:04 Manfred	nur tiun forigu
Manfred Retzlaff	Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto	Esperanto	Arg-844-428	2007-12-27 19:06 Manfred	nur tiun forigu
Friedrich Wilhelm Weber	* Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht	Germana	Arg-842-428	2007-12-27 19:01 Manfred	nur tiun forigu

Friedrich Wilhelm Weber, Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto	Friedrich Wilhelm Weber, Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht	Friedrich Wilhelm Weber, Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto

tradukita de Manfred Retzlaff		tradukita de Manfredo Ratislavo

sen traduk-variantoj

1 Sur la kort’ de Bodinktorp’ la	1 Auf dem Hof zu Bodinkthorpe	1 Sur la kort’ de Bodinktorp’ la²⁾
rikolt-festo malbruiĝis;	War verrauscht die Erntefeier;	rikolt-festo malbruiĝis;
la hal-domo kaj la staloj	Um die Scheunen, um die Halle	la hal-domo kaj la staloj
ennebule vualiĝis.	Wob die Herbstnacht graue Schleier;	ennebule vualiĝis.

2 Vualiĝis la tempioj	2 Graue Schleier um die Schläfer,	2 Vualiĝis la tempioj
de l’ dormantoj med-ebriaj,	Die, im Bann des Mets befangen,	de l’ dormantoj med-ebriaj,
kiuj sin ensonĝe turnis	Immer noch die Fiedel hörten,	kiuj sin ensonĝe turnis
laŭ la sonoj melodiaj.	Immer noch in Reih’n sich schwangen;	laŭ la sonoj melodiaj.

3 Vualiĝis du okuloj	3 Schleier um zwei Mädchenaugen,	3 Vualiĝis du okuloj
larmoplenaj de knabino,	Die von Tränen überflossen	larmoplenaj de knabino,
fermiĝantaj nur malfrue	Und zu ruhelosem Träumen	fermiĝantaj nur malfrue
post preĝado, je l’ noktfino. -	Spät erst beim Gebet sich schlossen. -	post preĝado, je l’ noktfino. -

4 Ĉirkaŭ l’ korto en mallumo	4 Um den Hof zu Bodinkthorpe	4 Ĉirkaŭ l’ korto en mallumo
jen tri uloj kaŝe iris,	Waren drei nur wach geblieben:	jen tri uloj kaŝe iris,
ĉu por fari fian krimon,	War’s, um Frevel zu belauschen?	ĉu por fari fian krimon,
ĉu observi ĝin deziris?	War’s, um Frevel zu verüben?	ĉu observi ĝin deziris?

5 Iu ĉe l’ arbaro vagis	5 Einer schweift’ am nahen Walde	5 Iu ĉe l’ arbaro vagis
tra eriko kaj genisto	Zwischen Heidekraut und Ginster:	tra eriko kaj genisto
- kiom koleregis tiu -	O wie war sein Herz so zornig,	- kiom koleregis tiu -
kiel en la nokt’ ŝtelisto.	O wie war sein Mut so finster!	kiel en la nokt’ ŝtelisto.

6 Al fagŝelo sian vangon,	6 An der Buche kalte Rinde	6 Al fagŝelo sian vangon,
la ardantan, li alpremis,	Preßt’ er die erglühte Wange;	la ardantan, li alpremis,
ĉe deklivo teren glitis,	Ächzend wie ein wundes Wesen	ĉe deklivo teren glitis,
kiel vunda besto ĝemis.	Sank er hin am Hügelhange. -	kiel vunda besto ĝemis.

7 Iu de la stoplokampo	7 Einer glitt vom Stoppelfelde	7 Iu de la stoplokampo
glitis ombre en malhelo	Huschig zu des Zaunes Latten,	glitis ombre en malhelo
ĝis la kort-baril’ kaj staloj,	Huschig wie vom Stall zur Scheune	ĝis la kort-baril’ kaj staloj,
kiel nokte la mustelo.	Eines Marders flücht’ger Schatten.	kiel nokte la mustelo.

8 Kaj rapide suprengrimpis	8 Flink empor am Stamm der Birke	8 Kaj rapide suprengrimpis
li la trunkon de betulo,	Wand er sich und im Geäste,	li la trunkon de betulo,
enbranĉare de la vento	Dunkel wie die dunkeln Blätter,	enbranĉare de la vento
sin luligis tiu ulo. -	Wiegt’ er sich, gewiegt vom Weste. -	sin luligis tiu ulo. -

9 Iu tra la fraksenaro,	9 Einer, wie auf Diebeszehen,	9 Iu tra la fraksenaro,
kiel nokte la ŝtelistoj,	Schlich vom finstern Erlenhagen,	kiel nokte la ŝtelistoj,
iris al la loko, kie	Wo am Bach zerstreut der Knechte	iris al la loko, kie
kuŝis domoj de servistoj.	Rauchgeschwärzte Hütten lagen.	kuŝis domoj de servistoj.

10 Li sin kaŭris ĉe la domo	10 Nächst dem Herrenhaus gekauert	10 Li sin kaŭris ĉe la domo
de l’ sinjor’ en la silento;	Duckt’ er sich und lauschte, lauschte:	de l’ sinjor’ en la silento;
tiam raslis io tie	Tiefes Schweigen, dann ein Rascheln,	tiam raslis io tie
kiel kano en la vento.	Wie wenn Rohr und Reisig rauschte;	kiel kano en la vento.

11 Poste, kvazaŭ tretus iu	11 Dann ein Knittern und ein Knirren	11 Poste, kvazaŭ tretus iu
jen sur plankon, knaris io;	Wie beim Plankenübersteigen;	jen sur plankon, knaris io;
poste ardo - kaj de l’ kato,	Dann ein Glühn, der wilden Katze	poste ardo - kaj de l’ kato,
de l’ sovaĝa, raŭka krio.	Heisrer Schrei - und tiefes Schweigen.	de l’ sovaĝa, raŭka krio.

12 En la hala konstruaĵo	12 Durch das große Saalgebäude	12 En la hala konstruaĵo
batis io, bruis sono,	Ging ein Hall, es dröhnt’ und pochte:	batis io, bruis sono,
kvazaŭ sentus dom-spirito	Ob sein guter Geist die Nähe	kvazaŭ sentus dom-spirito
la minacon de malbono.	Arger Geister ahnen mochte?	la minacon de malbono.

13 Sin etendis kaj buliĝis	13 Arge Geister, rote Schlangen,	13 Sin etendis kaj buliĝis³⁾
ruĝaj serpentaĉoj tie,	Die sich reckten, die sich ballten,	ruĝaj serpentaĉoj tie,
tra la fendoj, tra la juntoj	Zischten, zuckten, schlüpften, schossen	tra la fendoj, tra la juntoj
sin enigis konvulsie.	Durch die Fugen, durch die Spalten;	sin enigis konvulsie.

14 Jen sovaĝaj ruĝaj flamoj	14 Rote Schlangen, rote Flammen	14 Jen sovaĝaj ruĝaj flamoj
hastis de la fundamento	Überstürzten sich im Rennen:	hastis de la fundamento
supren ĝis la domo-gablo,	Wildes Brennen an der Sohle,	supren ĝis la domo-gablo,
kaj jam brulis la tegmento!	Hoch im Giebel wildes Brennen!	kaj jam brulis la tegmento!

15 Ĉirkaŭ vandoj kaj tegmentoj,	15 Faltenreich im Hauch des Windes	15 Ĉirkaŭ vandoj kaj tegmentoj,
de la bazo de la halo,	Wogt’ ein Kleid von Rauch und Feuer	de la bazo de la halo,
supren ondis faldoriĉa	Um das Strohdach, um die Wände	supren ondis faldoriĉa
fajra vesto, fum-vualo.	Von dem First zum Grundgemäuer.	fajra vesto, fum-vualo.

16 Servistino de la grafo	16 Weh dem Leben in der Lohe!	16 Servistino de la grafo
el la domo elkuregis,	Imma stürzte aus den Bränden	el la domo elkuregis,
la pordegon de l’ garbejo	Bleich, entsetzt; ans Tor der Scheune	la pordegon de l’ garbejo
ambaŭmane ŝi bategis.	Schlug sie hart mit beiden Händen.	ambaŭmane ŝi bategis.

17 „Helpu! Savu Hildegundon!	17 „Hilfe! Rettet Hildegunden!	17 „Helpu! Savu Hildegundon!
Kuŝas svene, senkonscie	Machtlos und mit schwerem Keuchen	Kuŝas svene, senkonscie
sur la plank’ la graf’, ŝi volas	Liegt der Graf betäubt am Boden,	sur la plank’ la graf’, ŝi volas
lin ne lasi sola tie!“	Und sie will nicht von ihm weichen!“	lin ne lasi sola tie!“⁴⁾

18 Sed la akra kri’ ne vekis	18 Doch der Schrei, der messerscharfe,	18 Sed la akra kri’ ne vekis
la dormantojn en la domo;	Weckte nicht die wüsten Träumer;	la dormantojn en la domo;
Nur Ajgino alkuregis,	Aiga nur, die kleine Aiga,	Nur Ajgino alkuregis,
estis ŝi la sola homo,	Flog heran und griff zum Eimer.	estis ŝi la sola homo,

19 kiu prenis la sitelon.	19 „O die Bären, wie sie schnarchen!“	19 kiu prenis la sitelon.
Sed subite staris tie	Plötzlich, wie der Erd’ entwachsen,	Sed subite staris tie
meze sur la kort’ Elmaro,	Auf des Hofes Mitte ragte	meze sur la kort’ Elmaro,
kvazaŭ venis de nenie.	Elmars Haupt, des finstern Sachsen.	kvazaŭ venis de nenie.

20 Pretersaltis lin la Franko,	20 Gero hüpft’ an ihm vorüber,	20 Pretersaltis lin la Franko,
veston en la man’ tenanta,	Unterm Arm ein rauchend Bündel:	veston en la man’ tenanta,
de la fajr’ ekbruligitan,	„Ach, mein Scharlachkleid; ich sterbe!	de la fajr’ ekbruligitan,
kaj pri tiu lamentanta.	Helft! Wo steckt das Dienstgesindel?“	kaj pri tiu lamentanta.

21 Saltis jam Elmar’, la falko	21 Falk, nun spanne Fang und Feder!	21 Saltis jam Elmar’, la falko
meze en la incendion,	Auf der Zofe schrilles Rufen	meze en la incendion,
je la kri’ de l’ servistino,	Stürzt’ er hastig in die Esse	je la kri’ de l’ servistino,
kaj eĉ ne timante ion.	Über halbverkohlte Stufen.	kaj eĉ ne timante ion.

22 Saltis li en la inferon	22 Hastig, wie der Frank’ ins Freie,	22 Saltis li en la inferon
fuman kaj flamaran same	Sprang der Sachse in die Flammen;	fuman kaj flamaran same
haste, kiel elkurinta	Vor ihm schlug die gelbe Lohe,	haste, kiel elkurinta
estis jena Frank’ elflame.	Hinter ihm der Rauch zusammen.	estis jena Frank’ elflame.

23 En la traboj kaj ĉevronoj	23 Prasseln, Brechen, dumpfes Dröhnen	23 En la traboj kaj ĉevronoj
krako, muĝ’, obtuza bruo!	In den Sparren, in den Balken;	krako, muĝ’, obtuza bruo!
Helpu Di’ al la bravulo,	Schirme Gott die zwei Verlaßnen,	Helpu Di’ al la bravulo,
al la forlasita duo!	Schirme Gott den kühnen Falken! -	al la forlasita duo!

24 Fum’ kaj ardo lin ĉirkaŭis.	24 Mut gibt Sieg! - Auf starken Armen,	24 Fum’ kaj ardo lin ĉirkaŭis.
Helpas Di’ al kuraĝulo!	Ob ihn Dampf und Glut umhüllten,	Helpas Di’ al kuraĝulo!
Portis li sur siaj brakoj	Sicher schreitend trug er beide	Portis li sur siaj brakoj
ilin suben tra la brulo	Abwärts in des Mantels Falten.	ilin suben tra la brulo⁵⁾

25 en la korton al tilio.	25 Auf dem Stein am Fuß der Linde	25 en la korton al tilio.
Hildegund’ lin dankis treme;	Setzt’ er nieder seine Bürde;	Hildegund’ lin dankis treme;
ankaŭ dankis lin la grafo,	Zitternd dankt’ ihm Hildegunde	ankaŭ dankis lin la grafo,
sed kun digno, reteneme.	und der Graf mit kühler Würde.	sed kun digno, reteneme.

26 Kaj elkuris jen el sia	26 Heulend kamen Knecht’ und Mägde.	26 Kaj elkuris jen el sia
dom’ la servistar’ plorante.	Rief der Meier: „Rasch die Kübel,	dom’ la servistar’ plorante.
Vokis la major’: „Ekfalas	Schirrt die Rosse, her die Leitern!	Vokis la major’: „Ekfalas
la fronton’ balanciĝante!	Seht euch vor, schon wankt der Giebel!	la fronton’ balanciĝante!

27 Venu vi al la fojndomo	27 Gleich den Gänsen auf dem Eise	27 Venu vi al la fojndomo
kun siteloj kaj eskalo,	Hockt nicht da wie festgefroren:	kun siteloj kaj eskalo,
por estingi tie flamojn;	Wasser auf die Scheunendächer,	por estingi tie flamojn;
ne saveblas plu la halo!	Denn der Saalbau ist verloren!	ne saveblas plu la halo!

28 Emas vi al la festado,	28 Flink zu Tanz und Humpenheben,	28 Emas vi al la festado,
nur ne al laboro via;	Laßt ihr euch zur Arbeit treiben:	nur ne al laboro via;
sed atendu iom, mi ĝin	Wartet nur, ich werd’ es richtig	sed atendu iom, mi ĝin
notos en notlibro mia!	Jedem auf den Kerbstock schreiben!	notos en notlibro mia!

29 Altaj flamoj ĝisĉielaj!	29 Glutengarben, himmelhohe:	29 Altaj flamoj ĝisĉielaj!
Kia ega incendio!	Muspels Söhne sind im Rasen! -	Kia ega incendio!
Ĝin ekblovis la diablo	Gott verzeih’ mir; solch ein Brennen	Ĝin ekblovis la diablo
certe! Min pardonu Dio!“ -	Hat der Teufen angeblasen!“ -	certe! Min pardonu Dio!“ -

30 Venis Gerd’, la ĉefservisto,	30 Gerd, mit wildverworrnen Haaren,	30 Venis Gerd’, la ĉefservisto,
el garbej’ balanciĝante,	Wankte taumelnd aus der Scheuer,	el garbej’ balanciĝante,
konfuzite, fiksokule	Blei im Kopf; ins Feuer stierend,	konfuzite, fiksokule
en la fajron rigardante.	Schrie er laut: „Wo ist das Feuer?“	en la fajron rigardante.

31 Gerdo, vi mizera ulo,	31 Armer Gerd, wie mochte tückisch	31 Gerdo, vi mizera ulo,
la trinkemo vin blindigis,	Dich dein steter Durst verblenden:	la trinkemo vin blindigis,
kun la kap’ en plenigitan	Jäh in einen vollen Zuber	kun la kap’ en plenigitan
sitelegon vin faligis!	Stürztest du mit beiden Händen!	sitelegon vin faligis!

32 Diris jen Ajgin’ plorride:	32 Aiga sprach, durch Tränen lachend:	32 Diris jen Ajgin’ plorride:
„Kara malsekulo mia,	„Welche Täuschung, Schatz, mein Nasser!	„Kara malsekulo mia,
vi erare iris al la	Heb dein Mündlein, guter Junge,	vi erare iris al la⁶⁾
akvo en ebrio via!	Du verirrtest dich zum Wasser.	akvo en ebrio via!

33 Vi ne diru ´Kristo helpu!´;	33 Niese nicht, was kann dir’s frommen?	33 Vi ne diru ´Kristo helpu!´;
ĉar vi estas ja kristano	Keiner darf ´Christ helfe!´ sagen;	ĉar vi estas ja kristano
nur baptita ĝiskolume;	Bist du doch ein halber Heide,	nur baptita ĝiskolume;
estas vi duonpagano!	Nur getauft bis an den Kragen.	estas vi duonpagano!

34 Por kaptado de angiloj	34 Zwiefach bist du fehlgefallen,	34 Por kaptado de angiloj
oni iru al rivero!	Denn dein Leibgericht, du Schlemmer,	oni iru al rivero!
En barel’ ne estas iaj	Junge Aale, mußt du fischen,	En barel’ ne estas iaj
fiŝoj, sed en la Emero!"¹⁾	Statt im Eimer, in der Emmer!“	fiŝoj, sed en la Emero!"⁷⁾

35 Diris la malseka Gerdo:	35 Drauf der Nasse: „Mußt du fischen!	35 Diris la malseka Gerdo:
„Se mi kaptus vin, serpenton	Glatte Aale, glatte Schlangen:	„Se mi kaptus vin, serpenton
glatan havus mi, sed mi ne	Fängt dich einer, glatte Aiga,	glatan havus mi, sed mi ne
sentas iun tian senton.“ -	Hat er keinen Aal gefangen.“ -	sentas iun tian senton.“ -

36 Izenhardo, la majoro,	36 Isenhard, der alte Meier,	36 Izenhardo, la majoro,
for la ebriulon ŝiris,	Riß den Trunknen von der Kufe,	for la ebriulon ŝiris,
kaj insulte, akravoĉe	Und die Lacher und die Gaffer	kaj insulte, akravoĉe
al gapantoj ion diris.	Fuhr er an mit scharfem Rufe.	al gapantoj ion diris.

37 Rab’, la maljunul’, por helpi	37 Rab, der greise Eschenburger,	37 Rab’, la maljunul’, por helpi
kun servisto sia venis,	War am Platz mit Knecht und Kötter;	kun servisto sia venis,
kaj Dodiko kun Titmaro;	Dodiko vom Eberbronnen	kaj Dodiko kun Titmaro;
ĉiu tuj sitelon prenis.	Kam mit Thietmar, seinem Vetter.	ĉiu tuj sitelon prenis.

38 Verinhard’ barelon portis,	38 Werinhard, der freie Bauer,	38 Verinhard’ barelon portis,
plenigitan ĝis la rando;	Schwang ein Faß mit breiten Händen:	plenigitan ĝis la rando;
diris li: „Mi vidos supre,	„Oben seh’ ich nach dem Dache,	diris li: „Mi vidos supre,
vi atentu pri la vando!“ -	Seht ihr unten nach den Wänden!“ -	vi atentu pri la vando!“ -

39 Jam rompiĝis la haldomo,	39 Krachend brach der Saal zusammen:	39 Jam rompiĝis la haldomo,
de la fajro detruita;	Funkenwirbel, Aschenfluten;	de la fajro detruita;
lumis la arbaro ruĝe,	Und des Waldes Bäume blickten	lumis la arbaro ruĝe,
de la brulo lumigita. -	Rot beschienen in die Gluten. -	de la brulo lumigita. -

40 Sed la graf’ kun la filino	40 Lautlos starrend auf die Trümmer,	40 Sed la graf’ kun la filino
ĉe l’ tili’ ankoraŭ sidis,	Saß der Graf noch an der Linde;	ĉe l’ tili’ ankoraŭ sidis,
nur flustrante kelkaj vortojn	Nur zuweilen haucht’ er leise	nur flustrante kelkaj vortojn
en la flamojn daŭre vidis.	Flüsterworte seinem Kinde.	en la flamojn daŭre vidis.

41 „Nobla graf’, vin trafis dura	41 Elmar sprach: „Ein hartes Schicksal,	41 „Nobla graf’, vin trafis dura
sorto“, diris jen Elmaro,	Edler Graf, hat euch betroffen	sorto“, diris jen Elmaro,
„venu! Malfermita estas	Mir zum Leide; kommt, dem Nachbar	„venu! Malfermita estas
la dompordo de l’ najbaro.!	Steht die Tür des Nachbarn offen.“	la dompordo de l’ najbaro.!

42 Sed la maljunul’ respondis:	42 Drauf de Greis: „Dem guten Willen	42 Sed la maljunul’ respondis:
„Dankon pro bonvolo via!	Besten Dank! Für kurze Dauer	„Dankon pro bonvolo via!
Sed instalos mi kabanon	Richt’ ich wohl auf eignem Grunde	Sed instalos mi kabanon
ja sur propra grundo mia.“	Ein bescheidnes Winterschauer.“	ja sur propra grundo mia.“

43 Vokis Gero: „Brava faro	43 Gero rief: „Ein Weidmannsstückchen:	43 Vokis Gero: „Brava faro
estas, aglon elnestigi,	Erst den Aar vom Horst zu zerren,	estas, aglon elnestigi,
por lin poste en la propra	Um ihn dann daheim im Käfig	por lin poste en la propra
domo noble enkaĝigi!	Edelmütig einzusperren!	domo noble enkaĝigi!

44 Vi jam estas ekkonita!	44 Gaukler, geh, du bist verraten!	44 Vi jam estas ekkonita!
Mi akuzas vin, fiulo!	Dich bezeih’ ich; hört ihr Männer:	Mi akuzas vin, fiulo!
Aŭdu, viroj, pro venĝado	Feige Rachetat zu üben,	Aŭdu, viroj, pro venĝado
li fariĝis bruligulo!“	Ward er zum gemeinen Brenner!“	li fariĝis bruligulo!“

45 Jen Ajgin’: „Vi mensogulo!	45 Aiga schrie: „Gemeiner Lügner,	45 Jen Ajgin’: „Vi mensogulo!
Kalumnii vi ja vere	Nur zum Lästern keck und mutig!“	Kalumnii vi ja vere
nur aŭdacas!“ Verinhard’ nur	Werinhard, der freie Bauer,	nur aŭdacas!“ Verinhard’ nur
alrigardis lin kolere.	Biß die Lippe blau und blutig.	alrigardis lin kolere.

46 Diris Rab’: „Vi devos ne per	48 Sprach der greise Eschenburger:	46 Diris Rab’: „Vi devos ne per
vortoj antaŭ tribunalo	„Mann, das habt ihr zu beweisen,	vortoj antaŭ tribunalo
pruvi tion, sed per glavo	Zu beweisen mir und andern,	pruvi tion, sed per glavo
en vir-kontraŭ-vir-batalo!“	Nicht mit Worten, nein, mit Eisen!“	en vir-kontraŭ-vir-batalo!“

47 Kolerege alrigardis	47 Elmar maß den Königsboten	47 Kolerege alrigardis⁸⁾
nun Elmaro Geron, rekte	Stumm mit feuerheißen Blicken,	nun Elmaro Geron, rekte
antaŭ tiu sin starigis -	Stürzte vor und stand - und wandte	antaŭ tiu sin starigis -
sin deturnis malrespekte.	Ihm verachtungsvoll den Rücken.	sin deturnis malrespekte.

48 Kun respekto li sin klinis	48 Vor dem Grafen und der Tochter	48 Kun respekto li sin klinis
antaŭ l’ graf’ kaj la filino,	Neigt’ er sich, doch blieb sein Neigen	antaŭ l’ graf’ kaj la filino,
lace iris for; ne estis	Unerwidert; müde, müde	lace iris for; ne estis
respondita lia klino.	Schritt er durch des Waldes Schweigen.	respondita lia klino.

Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht " de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, 1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfred Retzlaff (1938-11-04).	Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, *1813-12-25 - †1894-04.05).	Traduko de la Germana poemo "Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht " de Friedrich Wilhelm Weber (Frederiko Vilhelmo Vebero, 1813-12-25 - †1894-04.05) en Esperanton de Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff, Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio, 1938-11-04).

1) La Emero, germane: Emmer, estas rivero, kiu trafluas la distrikton de la Neto, en kiu rolas tiu ĉi rakontaĵo.		2) aŭ: \\Sur la korto malbruiĝis\\de l’ rikolta fest’ turbulo;\\la hal-domo kaj la staloj\\vualiĝis en nebulo.
		3) aŭ: \\Estis ja spiritoj fiaj,\\kiuj sible sin etendis,\\en la juntojn, en la fendojn\\ruĝajn serpentaĉojn sendis.
		4) aŭ: ne postlasi tiu tie!“
		5) aŭ: ambaŭ suben tra la brulo.
		6) aŭ: \\iris vi al la malĝusta\\akvo en ebrio via!
		7) La Emero, germane: Emmer, estas rivero, kiu trafluas la distrikton de la Neto, en kiu rolas tiu ĉi rakontaĵo.
		8) aŭ: \\Kolerege ekatakis\\jen Elmaro Geron, rekte\\antaŭ tiu haltis kaj sin\\turnis de li malrespekte.

Friedrich Wilhelm Weber,Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto

Friedrich Wilhelm Weber,Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht

Friedrich Wilhelm Weber,Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto

Friedrich Wilhelm Weber,
Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto

Friedrich Wilhelm Weber,
Dreizehnlinden, Kapitel 7, In stiller Nacht

Friedrich Wilhelm Weber,
Dektritilio, ĉapitro 7, En trankvila nokto