poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Friedrich von Bodenstedt	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1918-951	2013-12-15 20:30 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 77	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1919-951	2013-12-15 20:59 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 76	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1916-951	2013-12-15 10:41 Manfred	nur tiun aldonu
Konstantin Gusev	La morto de la poeto	Esperanto	Arg-1917-951	2013-12-15 10:56 Manfred	nur tiun forigu
Михаил Лермонтов	* Смерть поэта	Rusa	Arg-1915-951	2013-12-15 10:39 Manfred	nur tiun forigu

Михаил Лермонтов, La morto de la poeto		Михаил Лермонтов, Смерть поэта

tradukita de Konstantin Gusev

Pereis li, poet' de justo,		Погиб поэт! — невольник чести —
Murdita per la kalumni',		Пал, оклеветанный молвой,
Kun peza plumbo en la brusto		С свинцом в груди и жаждой мести,
Kaj venĝavido mortis li! ...		Поникнув гордой головой!..
Ne povis la animo luma		Не вынесла душа поэта
Subiĝi al la malhonor',		Позора мелочных обид,
Li sola kontraŭ fals' monduma		Восстал он против мнений света
Ribelis ... Kaj li estas for!		Один как прежде... и убит!
Murdita! ... Do por kio ploroj,		Убит!.. к чему теперь рыданья,
De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'		Пустых похвал ненужный хор,
Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?		И жалкий лепет оправданья?
Pro fato li jam estas for!		Судьбы свершился приговор!
Kaj ĉu ne vi kolere pelis		Не вы ль сперва так злобно гнали
La noblan kanton de liber',		Его свободный, смелый дар
Elblovi incendion celis		И для потехи раздували
El la ĵaluzo -- nur fajrer'?		Чуть затаившийся пожар?
Do ĝoju ... Mutas bardo nia,		Что ж? веселитесь... — он мучений
La bonon rompis la malbon'.		Последних вынести не мог:
Ne lumas plu la stel' genia,		Угас, как светоч, дивный гений,
Forvelkis la solena kron'.		Увял торжественный венок.
Murdinto lia senkompata		Его убийца хладнокровно
Ekpremis feron de la ĉan',		Навел удар... спасенья нет:
La koro vanta batis glate,		Пустое сердце бьется ровно,
Neniom tremis tiu man'.		В руке не дрогнул пистолет.
Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?		И что за диво?.. издалёка,
Pelata per la sort' migrant',		Подобный сотням беглецов,
Nomadis li en nia land'		На ловлю счастья и чинов
En serĉo de feliĉ' kaj rango,		Заброшен к нам по воле рока;
Ofende mokis pli kaj pli		Смеясь, он дерзко презирал
De nia tero lingvon, moron		Земли чужой язык и нравы;
Kaj malestimis nian gloron,		Не мог щадить он нашей славы;
Ne sciis en la sanga horo,		Не мог понять в сей миг кровавый,
Sur kion levis sian manon li! ...		На что он руку поднимал!..
En tombo kuŝas jam la bardo,		И он убит — и взят могилой,
Samkiel tiu, kiun li kun ardo		Как тот певец, неведомый, но милый,
Prikantis sorĉe en la versroman' --		Добыча ревности глухой,
Kantisto de bonkoro kaj bonfarto		Воспетый им с такою чудной силой,
Murdita per la senkompata man'.		Сраженный, как и он, безжалостной рукой.
Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka		Зачем от мирных нег и дружбы простодушной
Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka		Вступил он в этот свет завистливый и душный
Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?		Для сердца вольного и пламенных страстей?
Por kio premis li la malamikajn manojn,		Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,
En la envia rond' serĉante la kompanojn,		Зачем поверил он словам и ласкам ложным,
Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...		Он, с юных лет постигнувший людей?..
Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili		И прежний сняв венок — они венец терновый,
La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --		Увитый лаврами, надели на него:
Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,		Но иглы тайные сурово
Sed kaŝe piki, piki jam;		Язвили славное чело;
Venenis liajn lastajn horojn frido,		Отравлены его последние мгновенья
Malica flustro mokis lin, kaj jen		Коварным шопотом насмешливых невежд,
Li mortis kun la vana venĝavido,		И умер он — с напрасной жаждой мщенья,
Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.		С досадой тайною обманутых надежд.
La kantoj de mirinda brilo		Замолкли звуки чудных песен,
Ne sonas jam sub la ĉiel',		Не раздаваться им опять:
Malhelas lia mortazilo,		Приют певца угрюм и тесен,
Surbuŝe kuŝas la sigel'.		И на устах его печать. —
Kaj vi, arogaj heredantoj		А вы, надменные потомки
De la gepatroj malhonestaj, nun		Известной подлостью прославленных отцов,
Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj		Пятою рабскою поправшие обломки
La familiojn, kiujn lasis la fortun'!		Игрою счастия обиженных родов!
Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono		Вы, жадною толпой стоящие у трона,
Ekzekutistoj de genio, glor', liber',		Свободы, Гения и Славы палачи!
Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,		Таитесь вы под сению закона,
Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!		Пред вами суд и правда — всё молчи!..
Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,		Но есть и божий суд, наперсники разврата!
Kaj la juĝisto jam atendas vin,		Есть грозный суд: он ждет;
Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj		Он не доступен звону злата,
Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.		И мысли и дела он знает наперед.
Kaj jam al vi la kalumnia lango		Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:
Ne helpos per la malhonesta ard',		Оно вам не поможет вновь,
Kaj ne forlavos vi per via nigra sango		И вы не смоете всей вашей черной кровью
La sanktan sangon de la bard'!		Поэта праведную кровь!

Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.		Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27). Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi poemon en la retejo http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.

Михаил Лермонтов,La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,Смерть поэта

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта