poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Friedrich von Bodenstedt	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1918-951	2013-12-15 20:30 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 77	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1919-951	2013-12-15 20:59 Manfred	nur tiun forigu
N. N. 76	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1916-951	2013-12-15 10:41 Manfred	nur tiun aldonu
Konstantin Gusev	La morto de la poeto	Esperanto	Arg-1917-951	2013-12-15 10:56 Manfred	nur tiun forigu
Михаил Лермонтов	* Смерть поэта	Rusa	Arg-1915-951	2013-12-15 10:39 Manfred	nur tiun aldonu

Михаил Лермонтов, La morto de la poeto		Михаил Лермонтов, Der Tod des Dichters

tradukita de Konstantin Gusev		tradukita de N. N. 77

Pereis li, poet' de justo,		Der Dichter fiel – von Schurken wähnte
Murdita per la kalumni',		Er seiner Ehre sich beraubt.
Kun peza plumbo en la brusto		Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,
Kaj venĝavido mortis li! ...		Und sterbend sank sein stolzes Haupt!
Ne povis la animo luma		Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters
Subiĝi al la malhonor',		der Schwätzer niederträchtiges Spiel
Li sola kontraŭ fals' monduma		gegen die Meinung des Gelichters
Ribelis ... Kaj li estas for!		stand einsam er wie je ... und fiel!
Murdita! ... Do por kio ploroj,		Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt
De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'		unnützes Lob und ihn beleckt,
Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?		daß ihr Entschuldigungen stammelt? —
Pro fato li jam estas for!		Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;
Kaj ĉu ne vi kolere pelis		Wer trieb ihn denn? War es nicht euer
La noblan kanton de liber',		boshaftes Spiel, das ihn verführt.
Elblovi incendion celis		das des Genies bewahrtes Feuer
El la ĵaluzo -- nur fajrer'?		zu offnen Bränden angeschürt?
Do ĝoju ... Mutas bardo nia,		Ihr habts erreicht ... er ging verbinen
La bonon rompis la malbon'.		zugrund an Qual und Überdruß;
Ne lumas plu la stel' genia,		das Licht erlosch, das Laub verwirren
Forvelkis la solena kron'.		am Blütenkranz des Genius.
Murdinto lia senkompata		Der ihn gemordet, kalten Blutes
Ekpremis feron de la ĉan',		hat er`s getan ... er schoß gewandt;
La koro vanta batis glate,		sein leeres Herz war rohen Mutes,
Neniom tremis tiu man'.		und nicht gezittert hat die Hand.
Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?		Was wunder auch? ... aus fernen Reichen
Pelata per la sort' migrant',		kam er als Abenteurer her,
Nomadis li en nia land'		und hundert andre so wie er,
En serĉo de feliĉ' kaj rango,		sich Glück und Ämter zu erschleichen;
Ofende mokis pli kaj pli		er schätzte unser Land gering,
De nia tero lingvon, moron		sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen
Kaj malestimis nian gloron,		hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;
Ne sciis en la sanga horo,		wie konnte er beim Abschuß wissen,
Sur kion levis sian manon li! ...		an wem sich seine Hand verging! ...
En tombo kuŝas jam la bardo,		Nun ist er tot, vom Grab verschlungen
Samkiel tiu, kiun li kun ardo		wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,
Prikantis sorĉe en la versroman' --		weil Eifersucht sein Herz verbrannt
Kantisto de bonkoro kaj bonfarto		den er mit wunderbarer Kraft besungen,
Murdita per la senkompata man'.		erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand
Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka		Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen
Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka		und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen
Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?		und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?
Por kio premis li la malamikajn manojn,		Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,
En la envia rond' serĉante la kompanojn,		weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,
Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...		er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?
Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili		Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten
La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --		sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:
Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,		Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;
Sed kaŝe piki, piki jam;		vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten
Venenis liajn lastajn horojn frido,		war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.
Malica flustro mokis lin, kaj jen		Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,
Li mortis kun la vana venĝavido,		in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.
Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.
La kantoj de mirinda brilo
Ne sonas jam sub la ĉiel',
Malhelas lia mortazilo,
Surbuŝe kuŝas la sigel'.
Kaj vi, arogaj heredantoj
De la gepatroj malhonestaj, nun
Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj
La familiojn, kiujn lasis la fortun'!
Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono
Ekzekutistoj de genio, glor', liber',
Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,
Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!
Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,
Kaj la juĝisto jam atendas vin,
Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj
Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.
Kaj jam al vi la kalumnia lango
Ne helpos per la malhonesta ard',
Kaj ne forlavos vi per via nigra sango
La sanktan sangon de la bard'!

Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.		Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de N. N. 77. Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.

Михаил Лермонтов,La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters