poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Friedrich von Bodenstedt	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1918-951	2013-12-15 20:30 Manfred	nur tiun forigu
N. N. 77	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1919-951	2013-12-15 20:59 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 76	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1916-951	2013-12-15 10:41 Manfred	nur tiun aldonu
Konstantin Gusev	La morto de la poeto	Esperanto	Arg-1917-951	2013-12-15 10:56 Manfred	nur tiun forigu
Михаил Лермонтов	* Смерть поэта	Rusa	Arg-1915-951	2013-12-15 10:39 Manfred	nur tiun forigu

Михаил Лермонтов, Der Tod des Dichters	Михаил Лермонтов, La morto de la poeto	Михаил Лермонтов, Смерть поэта

tradukita de Friedrich von Bodenstedt	tradukita de Konstantin Gusev

Der Dichter wollte seine Ehre rächen,	Pereis li, poet' de justo,	Погиб поэт! — невольник чести —
Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,	Murdita per la kalumni',	Пал, оклеветанный молвой,
Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,	Kun peza plumbo en la brusto	С свинцом в груди и жаждой мести,
Zu beugen sein gewaltig Haupt…	Kaj venĝavido mortis li! ...	Поникнув гордой головой!..
…Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,	Ne povis la animo luma	Не вынесла душа поэта
Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel	Subiĝi al la malhonor',	Позора мелочных обид,
So gut getroffen, und im kalten Muthe,	Li sola kontraŭ fals' monduma	Восстал он против мнений света
Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,	Ribelis ... Kaj li estas for!	Один как прежде... и убит!
Der unser Land geröthet,mit dem Blute	Murdita! ... Do por kio ploroj,	Убит!.. к чему теперь рыданья,
Des liederreichen Genius…	De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'	Пустых похвал ненужный хор,
... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,	Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?	И жалкий лепет оправданья?
Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —	Pro fato li jam estas for!	Судьбы свершился приговор!
Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,	Kaj ĉu ne vi kolere pelis	Не вы ль сперва так злобно гнали
Denn unverständlich war ihm andres Glück,	La noblan kanton de liber',	Его свободный, смелый дар
Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,	Elblovi incendion celis	И для потехи раздували
Er fand bei uns ein zweites Vaterland –	El la ĵaluzo -- nur fajrer'?	Чуть затаившийся пожар?
Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte	Do ĝoju ... Mutas bardo nia,	Что ж? веселитесь... — он мучений
Was ihm begegnete, verächtlich fand.	La bonon rompis la malbon'.	Последних вынести не мог:
Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,	Ne lumas plu la stel' genia,	Угас, как светоч, дивный гений,
Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,	Forvelkis la solena kron'.	Увял торжественный венок.
Er suchte keine Gunst als die des Thrones...	Murdinto lia senkompata	Его убийца хладнокровно
	Ekpremis feron de la ĉan',	Навел удар... спасенья нет:
	La koro vanta batis glate,	Пустое сердце бьется ровно,
	Neniom tremis tiu man'.	В руке не дрогнул пистолет.
	Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?	И что за диво?.. издалёка,
	Pelata per la sort' migrant',	Подобный сотням беглецов,
	Nomadis li en nia land'	На ловлю счастья и чинов
	En serĉo de feliĉ' kaj rango,	Заброшен к нам по воле рока;
	Ofende mokis pli kaj pli	Смеясь, он дерзко презирал
	De nia tero lingvon, moron	Земли чужой язык и нравы;
	Kaj malestimis nian gloron,	Не мог щадить он нашей славы;
	Ne sciis en la sanga horo,	Не мог понять в сей миг кровавый,
	Sur kion levis sian manon li! ...	На что он руку поднимал!..
	En tombo kuŝas jam la bardo,	И он убит — и взят могилой,
	Samkiel tiu, kiun li kun ardo	Как тот певец, неведомый, но милый,
	Prikantis sorĉe en la versroman' --	Добыча ревности глухой,
	Kantisto de bonkoro kaj bonfarto	Воспетый им с такою чудной силой,
	Murdita per la senkompata man'.	Сраженный, как и он, безжалостной рукой.
	Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka	Зачем от мирных нег и дружбы простодушной
	Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka	Вступил он в этот свет завистливый и душный
	Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?	Для сердца вольного и пламенных страстей?
	Por kio premis li la malamikajn manojn,	Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,
	En la envia rond' serĉante la kompanojn,	Зачем поверил он словам и ласкам ложным,
	Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...	Он, с юных лет постигнувший людей?..
	Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili	И прежний сняв венок — они венец терновый,
	La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --	Увитый лаврами, надели на него:
	Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,	Но иглы тайные сурово
	Sed kaŝe piki, piki jam;	Язвили славное чело;
	Venenis liajn lastajn horojn frido,	Отравлены его последние мгновенья
	Malica flustro mokis lin, kaj jen	Коварным шопотом насмешливых невежд,
	Li mortis kun la vana venĝavido,	И умер он — с напрасной жаждой мщенья,
	Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.	С досадой тайною обманутых надежд.
	La kantoj de mirinda brilo	Замолкли звуки чудных песен,
	Ne sonas jam sub la ĉiel',	Не раздаваться им опять:
	Malhelas lia mortazilo,	Приют певца угрюм и тесен,
	Surbuŝe kuŝas la sigel'.	И на устах его печать. —
	Kaj vi, arogaj heredantoj	А вы, надменные потомки
	De la gepatroj malhonestaj, nun	Известной подлостью прославленных отцов,
	Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj	Пятою рабскою поправшие обломки
	La familiojn, kiujn lasis la fortun'!	Игрою счастия обиженных родов!
	Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono	Вы, жадною толпой стоящие у трона,
	Ekzekutistoj de genio, glor', liber',	Свободы, Гения и Славы палачи!
	Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,	Таитесь вы под сению закона,
	Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!	Пред вами суд и правда — всё молчи!..
	Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,	Но есть и божий суд, наперсники разврата!
	Kaj la juĝisto jam atendas vin,	Есть грозный суд: он ждет;
	Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj	Он не доступен звону злата,
	Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.	И мысли и дела он знает наперед.
	Kaj jam al vi la kalumnia lango	Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:
	Ne helpos per la malhonesta ard',	Оно вам не поможет вновь,
	Kaj ne forlavos vi per via nigra sango	И вы не смоете всей вашей черной кровью
	La sanktan sangon de la bard'!	Поэта праведную кровь!

Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de Friedrich von Bodenstedt (1819 - †1892).	Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.	Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27). Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi poemon en la retejo http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.

Михаил Лермонтов,Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,Смерть поэта

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта