Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Friedrich von Bodenstedt Der Tod des Dichters Germana Arg-1918-951 2013-12-15 20:30 Manfred nur tiun forigu
N. N. 77 Der Tod des Dichters Germana Arg-1919-951 2013-12-15 20:59 Manfred nur tiun forigu
N. N. 76 Der Tod des Dichters Germana Arg-1916-951 2013-12-15 10:41 Manfred nur tiun aldonu
Konstantin Gusev La morto de la poeto Esperanto Arg-1917-951 2013-12-15 10:56 Manfred nur tiun forigu
Михаил Лермонтов * Смерть поэта Rusa Arg-1915-951 2013-12-15 10:39 Manfred nur tiun forigu

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

 

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта

 

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 
tradukita de N. N. 77   tradukita de Konstantin Gusev       tradukita de Friedrich von Bodenstedt
 
Der Dichter fiel – von Schurken wähnte   Pereis li, poet' de justo,   Погиб поэт! — невольник чести —   Der Dichter wollte seine Ehre rächen,
Er seiner Ehre sich beraubt.   Murdita per la kalumni',   Пал, оклеветанный молвой,   Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,
Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,   Kun peza plumbo en la brusto   С свинцом в груди и жаждой мести,   Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,
Und sterbend sank sein stolzes Haupt!   Kaj venĝavido mortis li! ...   Поникнув гордой головой!..   Zu beugen sein gewaltig Haupt…
Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters   Ne povis la animo luma   Не вынесла душа поэта   …Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,
der Schwätzer niederträchtiges Spiel   Subiĝi al la malhonor',   Позора мелочных обид,   Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel
gegen die Meinung des Gelichters   Li sola kontraŭ fals' monduma   Восстал он против мнений света   So gut getroffen, und im kalten Muthe,
stand einsam er wie je ... und fiel!   Ribelis ... Kaj li estas for!   Один как прежде... и убит!   Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,
Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt   Murdita! ... Do por kio ploroj,   Убит!.. к чему теперь рыданья,   Der unser Land geröthet,mit dem Blute
unnützes Lob und ihn beleckt,   De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'   Пустых похвал ненужный хор,   Des liederreichen Genius…
daß ihr Entschuldigungen stammelt? —   Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?   И жалкий лепет оправданья?   ... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,
Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;   Pro fato li jam estas for!   Судьбы свершился приговор!   Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —
Wer trieb ihn denn? War es nicht euer   Kaj ĉu ne vi kolere pelis   Не вы ль сперва так злобно гнали   Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,
boshaftes Spiel, das ihn verführt.   La noblan kanton de liber',   Его свободный, смелый дар   Denn unverständlich war ihm andres Glück,
das des Genies bewahrtes Feuer   Elblovi incendion celis   И для потехи раздували   Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,
zu offnen Bränden angeschürt?   El la ĵaluzo -- nur fajrer'?   Чуть затаившийся пожар?   Er fand bei uns ein zweites Vaterland –
Ihr habts erreicht ... er ging verbinen   Do ĝoju ... Mutas bardo nia,   Что ж? веселитесь... — он мучений   Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte
zugrund an Qual und Überdruß;   La bonon rompis la malbon'.   Последних вынести не мог:   Was ihm begegnete, verächtlich fand.
das Licht erlosch, das Laub verwirren   Ne lumas plu la stel' genia,   Угас, как светоч, дивный гений,   Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,
am Blütenkranz des Genius.   Forvelkis la solena kron'.   Увял торжественный венок.   Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,
Der ihn gemordet, kalten Blutes   Murdinto lia senkompata   Его убийца хладнокровно   Er suchte keine Gunst als die des Thrones...
hat er`s getan ... er schoß gewandt;   Ekpremis feron de la ĉan',   Навел удар... спасенья нет:    
sein leeres Herz war rohen Mutes,   La koro vanta batis glate,   Пустое сердце бьется ровно,    
und nicht gezittert hat die Hand.   Neniom tremis tiu man'.   В руке не дрогнул пистолет.    
Was wunder auch? ... aus fernen Reichen   Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?   И что за диво?.. издалёка,    
kam er als Abenteurer her,   Pelata per la sort' migrant',   Подобный сотням беглецов,    
und hundert andre so wie er,   Nomadis li en nia land'   На ловлю счастья и чинов    
sich Glück und Ämter zu erschleichen;   En serĉo de feliĉ' kaj rango,   Заброшен к нам по воле рока;    
er schätzte unser Land gering,   Ofende mokis pli kaj pli   Смеясь, он дерзко презирал    
sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen   De nia tero lingvon, moron   Земли чужой язык и нравы;    
hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;   Kaj malestimis nian gloron,   Не мог щадить он нашей славы;    
wie konnte er beim Abschuß wissen,   Ne sciis en la sanga horo,   Не мог понять в сей миг кровавый,    
an wem sich seine Hand verging! ...   Sur kion levis sian manon li! ...   На что он руку поднимал!..    
Nun ist er tot, vom Grab verschlungen   En tombo kuŝas jam la bardo,   И он убит — и взят могилой,    
wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,   Samkiel tiu, kiun li kun ardo   Как тот певец, неведомый, но милый,    
weil Eifersucht sein Herz verbrannt   Prikantis sorĉe en la versroman' --   Добыча ревности глухой,    
den er mit wunderbarer Kraft besungen,   Kantisto de bonkoro kaj bonfarto   Воспетый им с такою чудной силой,    
erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand   Murdita per la senkompata man'.   Сраженный, как и он, безжалостной рукой.    
Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen   Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka   Зачем от мирных нег и дружбы простодушной    
und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen   Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka   Вступил он в этот свет завистливый и душный    
und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?   Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?   Для сердца вольного и пламенных страстей?    
Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,   Por kio premis li la malamikajn manojn,   Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,    
weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,   En la envia rond' serĉante la kompanojn,   Зачем поверил он словам и ласкам ложным,    
er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?   Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...   Он, с юных лет постигнувший людей?..    
Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten   Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili   И прежний сняв венок — они венец терновый,    
sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:   La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --   Увитый лаврами, надели на него:    
Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;   Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,   Но иглы тайные сурово    
vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten   Sed kaŝe piki, piki jam;   Язвили славное чело;    
war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.   Venenis liajn lastajn horojn frido,   Отравлены его последние мгновенья    
Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,   Malica flustro mokis lin, kaj jen   Коварным шопотом насмешливых невежд,    
in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.   Li mortis kun la vana venĝavido,   И умер он — с напрасной жаждой мщенья,    
    Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.   С досадой тайною обманутых надежд.    
    La kantoj de mirinda brilo   Замолкли звуки чудных песен,    
    Ne sonas jam sub la ĉiel',   Не раздаваться им опять:    
    Malhelas lia mortazilo,   Приют певца угрюм и тесен,    
    Surbuŝe kuŝas la sigel'.   И на устах его печать. —    
    Kaj vi, arogaj heredantoj   А вы, надменные потомки    
    De la gepatroj malhonestaj, nun   Известной подлостью прославленных отцов,    
    Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj   Пятою рабскою поправшие обломки    
    La familiojn, kiujn lasis la fortun'!   Игрою счастия обиженных родов!    
    Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono   Вы, жадною толпой стоящие у трона,    
    Ekzekutistoj de genio, glor', liber',   Свободы, Гения и Славы палачи!    
    Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,   Таитесь вы под сению закона,    
    Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!   Пред вами суд и правда — всё молчи!..    
    Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,   Но есть и божий суд, наперсники разврата!    
    Kaj la juĝisto jam atendas vin,   Есть грозный суд: он ждет;    
    Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj   Он не доступен звону злата,    
    Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.   И мысли и дела он знает наперед.    
    Kaj jam al vi la kalumnia lango   Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:    
    Ne helpos per la malhonesta ard',   Оно вам не поможет вновь,    
    Kaj ne forlavos vi per via nigra sango   И вы не смоете всей вашей черной кровью    
    La sanktan sangon de la bard'!   Поэта праведную кровь!    
 
Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de N. N. 77.

Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en
Esperanton de Konstantin Gusev
(†1980-11-09).

Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la
retejo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.
  Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas
Михаил Лермонтов (*1814-10-15
- †1841-07-27).

Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi
poemon en la retejo
http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819
- †1892).